Middelburg Dronk

De Lachende Vis

Vlasmarkt 20
4331 PE Middelburg

Een eetcafé dat vanaf 1988 tot half de jaren '90 was gevestigd in het pand waar nu Kaffee 't Hof zit en eerder Het Hof van Zeeland en De Klos. Een belangrijk verschil met de huidige zaak was de locatie van de bar, die zat toen nog rechts achterin de zaak. De zaak beschikte toen ook nog over een klein zoldertje, waar een of twee tafels stonden. Dat zoldertje zat zo dicht tegen het plafond dat wat langere mensen er niet rechtop konden staan. Het café had een minder bruin karakter dan nu het geval is, maar had toch wel iets weg van de huidige zaak.

Geschiedenis

1988	Jan Francke Jan Francke zat in de zaak van 1988 tot september 1993, toen is hij vertrokken naar de Antillen.

1993	Ruud Guequierre, E. van Sommeren en J. van Sommeren Ruud Guequierre en Ed en Jolanda van Sommeren zaten vanaf 1993 in de zaak. Later nog ene Ron???

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op De_Lachende_Vis/foto's

Oud-eigenaar Jan Francke en Ben Vriesman (ex-Dangeroe) op het terras van Seventy Seven, 8 juli 2012
september 1993: Jan Francke draagt de zaak over aan Ruud Guequierre en Ed en Jolanda van Sommeren
Heropening Lachende Vis 15 september 1993

Naamgeving

Die haalde Jan uit het telefoonboek, meldt hij in een krantenartikel.

Bijzonderheden

In de keuken stond aanvankelijk Tony Macaroni. Saskia Goeseije (nu Ooms) en Willem Nieuwdorp werkten nog een tijd in de bediening. Onder Ed. Jolanda en Ruud stond Ronnie Roelands in de keuken.

Mooie verhalen

In juli 2012 bezocht oud-eigenaar Jan Francke Middelburg weer eens. Hij vertelde dat hij De Lachende Vis na vijf jaar verkocht omdat hij verliefd werd op een Antiliaanse medewerkster (een schone dame die altijd op gympen bediende in De Lachende Vis). Met haar vertrok hij naar Curacao, waar hij anno 2010 nog steeds een hotel-restaurant runt. Die zaak bestaat binnenkort 15 jaar.
Reinier Baijens vertelt dat hij als keukenhulp werkte onder Jan en Ed, samen met Dylan (nu: De Geere). De werkzaamheden waren zeer divers. Op een zeker moment mochten hij en Dylan zelfs een stripteaseact verzorgen voor een groep 40+-dames. Als dat geen hart voor de zaak is...

Chris Ludekuse

Chris was, zoals dat zo mooi in het Italiaans heet, een 'uomo universale', een universeel mens, iemand die van vele markten thuis is - je zou kunnen zeggen dat hij bèta-hersens had maar een alfa-hart. Chris was aan de ene kant ing., had de HTS gedaan, en aan de andere kant schreef hij gedichten en tekende hij. Ik heb nog een gedichtenbundel van hem - 'Bij de terugkeer van een vrouw' - en ook hangt er een tekening van hem - 'ei, ei... eigen huis (1973) - aan de muur (hij exposeerde ook). Samen hebben we ook het bundeltje 'Uithuizig plezier' voor Seventy Seven gemaakt - Chris de tekening van Sev op de voorkant en ik de gedichten. Ik ken Chris al van eind jaren 60, in beginsel vanuit de sport - hij heeft nog een tijd gevoetbald bij Zeelandia - maar later natuurlijk ook vanuit de kroeg. Hij kwam, zoals zovelen deden en nog steeds doen, overal, dus dan kom je elkaar nogal eens tegen. De Lachende Vis was in dat opzicht vaak een 'intermezzotent', een plaats waar gegeten werd tussen de vergaderingen die 's middags in Sev plaatshadden en zich gaandeweg verder de Vlasmarkt op verplaatsten. Nu de Tour de France binnenkort weer begint, moest ik weer aan Chris denken, want hij volgde die koers op de voet en elke etappe werd dan ook uitgebreid in de kroeg geanalyseerd. Muziek was ook een van zijn passies, zijn huis aan de Seisstraat stond vol met elpees en ik geloof dat hij zowat alles van Bob Dylan had, zelfs bootlegs die Bob al lang weer vergeten was. Edwin Mijnsbergen, die in die tijd bij Sev achter de bar stond, vertelde laatst dat Chris dagenlang zeurde over een bepaalde plaat ('een soort indianenmuziek') en compleet gelukkig was toen die uiteindelijk gevonden en gedraaid werd. Chris deed ook iedere zaterdag het cryptogram van zowel Volkskrant en NRC, soms classicaal in de kroeg, maar vaker separaat. Zo kon het dus gebeuren dat ik Chris een keer op een zaterdagmiddag bij AH tegenkwam en hij alleen maar 'goedendag' zei. Dat klinkt natuurlijk als een groet, maar hij bedoelde de oplossing van de enige omschrijving uit het cryptogram van de NRC die we nog misten - een goedendag was een soort wapen, een middeleeuwse knots - hij zei het met dat zo karakteristieke dunne glimlachje van hem en vervolgde zijn weg naar de groentenafdeling.

Foto's Chris Ludekuse

Chris Ludekuse aan het werk, foto Jan Simonse
Chris Ludekuse aan het werk, foto Jan Simonse

Externe links

Bronnen

Krantenknipsels: Krantenbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek