Middelburg Dronk

Versie van 4 aug 2015 om 21:05

Een cafetaria dat tussen 1956 en 1969 was gelegen aan de Markt 21 te Middelburg. De zaak was een opvolger van de lunchroom Van Ham en een voorloper van Conny's.

Geschiedenis

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op Delta/fotos.

• 

  Cafetaria Espressobar De Delta naast De Huifkar, omstreeks 1964

• 

  Suikerzakje Delta

• 

  De familie Mulder aan de maaltijd in Delta, 13 mei 1969

Naamgeving

Bijzonderheden

• Mevrouw A. Doornberg-Fleurbaay was eerder, als A. Hoogesteeger-Fleurbaay, eigenaresse van De Huifkar.
• Jaap de Looff's broer Jan zat in de Graaf van Buren in Kortgene.

Mooie verhalen

Ome Jaap

In mijn kinderjaren – we woonden toen boven Juliana – kwam het soms voor, hoewel weinig, dat mijn moeder niet thuis was als ik uit school kwam. Ik had nog geen sleutel, maar geen man overboord, ik stak gewoon de Markt over en ging buurten bij ome Jaap in De Delta. Hij ontving me altijd vriendelijk en gastvrij als hij was, zette hij me aan zo’n typisch jaren 60 formica tafeltje met een glas limonade. Wanneer ik bevestigend had geantwoord op de vraag of ik honger had, werd het kinderparadijs even later vervolmaakt met een bord frites vergezeld van twee knakworsten – ome Jaap kon begrijpelijkerwijs vanaf die tijd nooit meer stuk. In de keuken van De Delta bevond zich het heilige der heiligen, een glazen ruimte die hij het kantoor noemde en waar hij weleens een hazenslaapje deed – de zaak was ruim beklant en dat vergde veel elbow grease van een kok. Jaap de Looff was een vriend van mijn vader en handbal was in eerste aanleg de factor die hen bond – ze zijn allebei voorzitter van E.M.M. geweest en sport was voor hen als het ware een monocultuur. Jaap had ook een rijk palmares in de atletiek, hij werd op zijn 40ste zelfs nog Zeeuws kampioen polsstokhoogspringen. Hij kon praten als Brugman, was bijna niet uit zijn evenwicht te brengen en dat was, gepaard aan de overredingskracht van een Leopard tank, een gave waar menigeen geen antwoord op had. Toen wij van de Markt naar de Haymanstraat verhuisden, kruisten onze paden zich op een andere manier – ome Jaap woonde om de hoek in de Bernardus Smytegeltstraat en ik kwam er vaak thuis omdat ik bevriend was geraakt met zoon Adrie. Toen ome Jaap De Delta van de hand deed en hotel De Zeemeermin in Zoutelande begon, verhuisde ik als het ware mee, vooral wanneer de zaak wegens vakantie gesloten was. Hij had de gewoonte om met zijn vrouw vakantie te nemen in de herfst en Adrie fungeerde dan als een soort antikraker avant la lettre. Aangezien Adrie net zo gastvrij als zijn vader was, vierde ik daar, op de Puch naar de kust gesneld, zo nu en dan een uitputtend feestje – een ieder had zijn eigen kamer, alwaar met enige mazzel damesbezoek. Eenmaal de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, kon ome Jaap maar moeilijk stilzitten. Als eminence grise bleef hij E.M.M. met raad en daad terzijde staan en hij had tot op hoge leeftijd zijn winkeltje in verpleeg- en rusthuis Der Boede in Koudekerke. Ik denk nog weleens met een licht gevoel van weemoed aan ome Jaap en natuurlijk aan die knakworsten die nooit lekkerder smaakten dan in De Delta – toen mijn wereld nog op een zakdoek paste.

Externe links

Bronnen

• Krantenknipsels: Krantenbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek
• Foto's: Beeldbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek, collectie Hermen Mulder