Inhoud
Mooie verhalen
Deze verhalen horen bij het artikel Meccano
Vincent: de dienstplicht riep
Medewerker Vincent zat in deze tijd in militaire dienst maar iedereen die hem een beetje kent kan zich voorstellen dat dit nou niet precies zijn ding was, zeg maar precies niet. Hij ging liever zijn eigen gang. Op een gegeven moment is hij helemaal niet meer op het appèl verschenen en dat heet ook in vredestijd desertie. Desertie is zwaar strafbaar vandaar dat de militaire politie op zijn zaak werd gezet.Deze heeft zich verdiept in Vincent zijn gaan en staan en omdat hij gewoon naar Middelburg was "gevlucht" was het niet zo moeilijk hem te traceren en na diepgaand recherchewerk er achter te komen dat hij in Meccano werkte. En daar, dachten zij, zou het geen probleem zijn hem te arresteren, echter...Vincent had er op de één of andere manier lucht van gekregen en op het moment dat de hermandad toe wilde slaan is hij hem gesmeerd over het dak. Op zich een knappe actie ware het niet dat hij na een paar uur terug keerde en alsnog door de nog altijd wachtende marechaussee kon worden afgevoerd. Ik meen dat zijn uiteindelijke lot Nieuwersluis was.
Dansen op Front 242
Hoewel ik niet goed thuis ben in de moderne dancemuziek is er nog wel een tijd geweest dat ook ik regelmatig stond te springen als een vlo. Eind jaren '80 kwam ik wekelijks in Mecano, een grand café annex discotheek op het Middelburgse Damplein. In de zomer voorafgaand aan mijn eindexamenjaar ging ik op kamers wonen. Dat bleek een vrijbrief te zijn om iedere donderdag, vrijdag en zaterdag met mijn drie makkers naar de disco te gaan. Aanvankelijk vooral om met een glas bier in de hand stoer om ons heen te kijken of er nog leuke meisjes waren die ons opmerkten, later ook om te dansen.
"Wat zegt u?"
"Dansen."
"Op Front 242".
Dat zat zo: de housemuziek was nog maar net doorgebroken en kenmerkte zich vooral door sirenegeluiden en kreten als 'Aciiiiiiid'. De sound van Speedy J's Pull Over, zeg maar. Toen vond ik die muziek nog best aanstekelijk. Ik denk dat ik het ben gaan opgeven na de release van stuiterkrakers als Poing (van Rotterdam Termination Source) en Amsterdam, waar lech dat dan? van de Euromasters. Housemuziek werd steeds dominanter, sneller en massaler. Het was geen gimmick meer.
Doch dat terzijde. Wat ik wil zeggen is dat we, ondanks het feit dat we eigenlijk meer 'in de rockmuziek zaten', best waardering konden opbrengen voor House. We dachten dat we het best snapten allemaal. Totdat kroegtijger Max die zomer in zijn Mini het plein kwam oprijden, bonkend op een wel hele vreemde variant die uit zijn speakers knalde. Toen ik informeerde welke vorm van House dit nu weer was gilde hij "Electronic Body Music, man! Front 242 uit België!" Dat kon niet anders dan goed zijn.
Het was niet meteen aanleiding om naar de platenzaak te sprinten maar jee, wat vonden wij nummers als Welcome to Paradise en Headhunter lekker. En er stond zo mooi geheimzinnig "[v 1.0] achter, op de platenhoes.
We besloten dat het de stoerste muziek was die dj Jan-Willem in zijn koffer meedroeg. We vroegen het iedere week aan. Als beloning dansten we er dan ook op, terwijl we uit volle borst meezongen: "Hey poor! You don't have to be poor anymore!"
Andere tijden, beste mensen, maar mooie!
Tosti Meccano
Meccano was een geweldig café. Overdag kon je er heerlijk rustig zitten. Een krantje lezen bij een goede kop koffie, vergezeld van een verse jus en de fabuleuze 'Tosti Meccano' (met kaas, filet Americain en uitjes). Eind jaren '80 was het café erg in trek bij Middelbare scholieren. Op donderdagavond stonden het midden- en achtergedeelte stampvol. In die tijd bruiste het Damplein nog. Er waren meerdere cafés en twee discotheken. Het leuke van Meccano was dat je de zaak niet hoefde te verlaten, tegen sluitingstijd. Je ging dan gewoon in de rij staan voor de deur van de discotheek, om daar nog lekker een uurtje of drie te gaan dansen, drinken of sjansen.
Fietsenzee
Meccano was in een bepaalde periode The Place 2 B! De jeugd kwam van alle uithoeken...en op de fiets. Het Damplein was gevuld met honderden fietsen. De deur (een gewone deur van niet meer dan een meter breed) ging open om klokslag 22u15! In de hoogtijdagen werd de discotheek wel drie keer op een zaterdagavond gevuld. Een mooie tijd.
Muziek
Thomas Siahaya: "Heb altijd met veel plezier gedraaid in Meccano. Wat ik mij nog goed herinner is dat ik via importkanalen de maxisingle van Nenneh Cherry met Buffalo Stance had binnen gekregen. Ik vond die plaat zo goed, dat ik 'm op een zaterdagavond in totaal 13x(!) gedraaid heb. Op het einde van de avond ging het dak eraf. Als afsluiter draaide ik steevast het nummer van Yoyce Sims met Come into my life. De muziek ging uit om 03u45....".