Middelburg Dronk

Sint John/fotos

k
k
Regel 14: Regel 14:
 
Bestand:Sint_John_December_2011.JPG| Sint John december 2011
 
Bestand:Sint_John_December_2011.JPG| Sint John december 2011
 
Bestand:Leestafel_Sint_John.JPG| Leestafel Sint John
 
Bestand:Leestafel_Sint_John.JPG| Leestafel Sint John
 +
Bestand:Artikel_Louis_Heymans.PNG| Artikel over Louis Heymans en de kunstmarkt aan de Vismarkt in Mondvol Middelburg, van Jacques Cats
 
</gallery><br />
 
</gallery><br />
 
==Bronnen==
 
==Bronnen==
Regel 19: Regel 20:
 
==Aanvullingen==
 
==Aanvullingen==
 
* Kees Wesdorp vertelt bij de foto uit 1965: "Zal de Kunstmarkt wel zijn geweest. Een jaarlijks festijn geopend door burgemeester Drijber en ons onverwoestbare kunst-fossiel Louis Hijmans.; Die Louis moest wel onverwoestbaar zijn want Willem van de Reutel zette s'morgens om een uur of 6 koffie en deed rond elven de koffieketel uit omdat op z'n Amsterdams gezegd "De koffie toch niet meer te suipen" was. Later op de middag, om precies te zijn om kwart voor 5 de ketel weer aan te zetten, want klokslag 5 kwam iedere dag onze eigen Rembrand gekleed met vlinderstrik en flamboyante baret een bakkie doen. Dat Willem daarna een pannespons nodig had om de koffieketel weer op orde te krijgen had ie d'r graag voor over. Het was uit eindelijk een nette faak. (Willem miste een paar voortanden) Daarin was hij in Middelburg overigens de enige niet. Ed van Beijnum die in't Hof van Zeeland z'n buik op de toog liet rusten was ook een paar tanden kwijt. Zodat nadat hij over de telefoon een reporter van de Volkskrant te woord had gestaan er de volgende dag een krantebericht verscheen waarin melding gemaakt dat er met het Middelburgse "Vimpelhuis" iets aan de hand was."
 
* Kees Wesdorp vertelt bij de foto uit 1965: "Zal de Kunstmarkt wel zijn geweest. Een jaarlijks festijn geopend door burgemeester Drijber en ons onverwoestbare kunst-fossiel Louis Hijmans.; Die Louis moest wel onverwoestbaar zijn want Willem van de Reutel zette s'morgens om een uur of 6 koffie en deed rond elven de koffieketel uit omdat op z'n Amsterdams gezegd "De koffie toch niet meer te suipen" was. Later op de middag, om precies te zijn om kwart voor 5 de ketel weer aan te zetten, want klokslag 5 kwam iedere dag onze eigen Rembrand gekleed met vlinderstrik en flamboyante baret een bakkie doen. Dat Willem daarna een pannespons nodig had om de koffieketel weer op orde te krijgen had ie d'r graag voor over. Het was uit eindelijk een nette faak. (Willem miste een paar voortanden) Daarin was hij in Middelburg overigens de enige niet. Ed van Beijnum die in't Hof van Zeeland z'n buik op de toog liet rusten was ook een paar tanden kwijt. Zodat nadat hij over de telefoon een reporter van de Volkskrant te woord had gestaan er de volgende dag een krantebericht verscheen waarin melding gemaakt dat er met het Middelburgse "Vimpelhuis" iets aan de hand was."
 +
* [http://www.worldcat.org/oclc/435745828 Uitgave Mondvol Middelburg van Jacques Cats, maart 1993]

Versie van 18 jun 2012 om 21:24

Foto's

Deze afbeeldingen horen bij het artikel Sint John


Bronnen

  • Foto's: Thomas Filius, Jan Simonse, Instagram, Beeldbank Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed en Beeldbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek, Lupinekes Blog

Aanvullingen

  • Kees Wesdorp vertelt bij de foto uit 1965: "Zal de Kunstmarkt wel zijn geweest. Een jaarlijks festijn geopend door burgemeester Drijber en ons onverwoestbare kunst-fossiel Louis Hijmans.; Die Louis moest wel onverwoestbaar zijn want Willem van de Reutel zette s'morgens om een uur of 6 koffie en deed rond elven de koffieketel uit omdat op z'n Amsterdams gezegd "De koffie toch niet meer te suipen" was. Later op de middag, om precies te zijn om kwart voor 5 de ketel weer aan te zetten, want klokslag 5 kwam iedere dag onze eigen Rembrand gekleed met vlinderstrik en flamboyante baret een bakkie doen. Dat Willem daarna een pannespons nodig had om de koffieketel weer op orde te krijgen had ie d'r graag voor over. Het was uit eindelijk een nette faak. (Willem miste een paar voortanden) Daarin was hij in Middelburg overigens de enige niet. Ed van Beijnum die in't Hof van Zeeland z'n buik op de toog liet rusten was ook een paar tanden kwijt. Zodat nadat hij over de telefoon een reporter van de Volkskrant te woord had gestaan er de volgende dag een krantebericht verscheen waarin melding gemaakt dat er met het Middelburgse "Vimpelhuis" iets aan de hand was."
  • Uitgave Mondvol Middelburg van Jacques Cats, maart 1993