Middelburg Dronk

Zanzibar (2)

(→‎Foto's)
(→‎Mooie verhalen)
Regel 50: Regel 50:
  
 
* Jan Koole vertelt: "Ja, ook ik was er vaste klant. Paul Scholten had een partner die als ik het goed heb Max Tisserand heette. Hij was fotograaf. De mannen droegen achter de bar altijd een bolhoed. Het was een superkroeg en ik zat er dan ook vrijwel elke avond. Er waren wel eens avonden (meestal in het weekend) dat Piet van Marion de kroeg binnenkwam met behoorlijk gevulde zakken. Piet kon nogal luidruchtig zijn en kon de sfeer behoorlijk beïnvloeden! Weet dat Paul nog eens een soort zeppelin heeft opgelaten boven het Kerspel met daarop de tekst: "Zanzibar, moeilijk te vinden." Paul was zeer goed gebekt, die lulde je echt niet onder tafel, met zijn brede "smile". Heb daar heel veel gelachen en ja, Ruben Oreel ben ik daar zeer regelmatig tegengekomen."
 
* Jan Koole vertelt: "Ja, ook ik was er vaste klant. Paul Scholten had een partner die als ik het goed heb Max Tisserand heette. Hij was fotograaf. De mannen droegen achter de bar altijd een bolhoed. Het was een superkroeg en ik zat er dan ook vrijwel elke avond. Er waren wel eens avonden (meestal in het weekend) dat Piet van Marion de kroeg binnenkwam met behoorlijk gevulde zakken. Piet kon nogal luidruchtig zijn en kon de sfeer behoorlijk beïnvloeden! Weet dat Paul nog eens een soort zeppelin heeft opgelaten boven het Kerspel met daarop de tekst: "Zanzibar, moeilijk te vinden." Paul was zeer goed gebekt, die lulde je echt niet onder tafel, met zijn brede "smile". Heb daar heel veel gelachen en ja, Ruben Oreel ben ik daar zeer regelmatig tegengekomen."
 +
 +
* Kees Wesdorp schrijft: "De zaak werd overgenomen door Paul Scholten en Max Tosserham, beiden Utrechters. Op een middag toen Max achter de bar stond kwam 'de Rus' binnen en riep terwijl hij om de bar heen rende tegen Max "Jie ei me wuuf genaait!" Waarop Max over het eind van de bar sprong en de deur uit vloog. Tussen Max en Paul boterde het ook al een tijdje niet zo geweldig. Dus max greep de gelegenheid te baat om na ook een royale greep in de kassa te hebben gedaan een discotheek in Estapona te gaan beginnen.De latere verzoening tussen Max en Paul luidde het einde van de Zanzibar in. Paul ging Max opzoeken in Spanje en huurde daar impersant een huisje.Het enige wat de jongens van achter de bar op den duur nog meekregen van Paul waren telegrammen met "stuur geld" Dat vond diegene die normaliter de omzet naar de bank bracht geen goed idee en in plaats daarvan bestelde deze dus elke keer een taxi en ging s'nachts na sluitingstijd richting La Cave in Vlissingen om daar keurig in het pak gestoken lekker duur te zitten doen. Omdat er niks meer betaald werd wilde Vlieger& Verdonk geen bier meer leveren, en dat was dus einde verhaal. Hoe Erik Ketman en Ming de chinees aan de sleutel gekomen zijn weet ik niet zo precies. Wel dat de gemeente er achter kwam dat ze geen enkele vorm van horeca vergunning hadden.Toen zijn ze er maar mee gestopt.Tot ons allen verbijstering heeft 'Tante Franske' het toen als woonhuis verkocht. Zomaar."
 +
 
==Bijzonderheden==
 
==Bijzonderheden==
 
* Paul Scholten - die later ook nog [[Pauls Huisje]] aan de Beddewijkstraat begon - was ook nog eens het gesprek van de dag toen hij een geldloper van zijn geld afhielp; een kwartier later zat hij al weer in de kroeg.
 
* Paul Scholten - die later ook nog [[Pauls Huisje]] aan de Beddewijkstraat begon - was ook nog eens het gesprek van de dag toen hij een geldloper van zijn geld afhielp; een kwartier later zat hij al weer in de kroeg.

Versie van 14 nov 2019 om 23:45

 

Zanzibar (2)

Kerspel 13
Middelburg

Drinken
Cafe

Middelburg
Kerspel

Drinkhuis de Pijp

 

Een kroegje dat tussen 1965 en 1969 was gevestigd aan Kerspel 13 in Middelburg, in een verbouwd pakhuis dat ooit hoorde bij een huis aan Gortstraat 51 (zowel huis als pakhuis werden in 1960 te koop aangeboden). De zaak werd in augustus 1965 geopend door C.L. Olthoff, in 1966 werd de zaak overgenomen door Paul Scholten.

Geschiedenis

1965
 C.L. Olthoff

In 1965 verbouwt C. Olthoff een schuur/pakhuis op Kerspel 13 tot café Zanzibar. Na een goed begin zakte het aantal bezoekers echter snel in wat Olthoff doet besluiten de zaak in 1966 te verkopen.

1966
 Paul Scholten

In 1966 wordt Utrechtenaar Paul Scholten eigenaar van de Zanzibar. Onder zijn leiding werd de Zanzibar een goed lopende maar ook een enigszins beruchte zaak. Een jaar later opent hij zijn tweede zaak Pauls Huisje aan de Beddewijkstraat. Toen de directie van het Middelburgse gasthuis in 1969 besloot de verpleegsters in opleiding te verbieden de Zanzibar te bezoeken, kwam de klad een beetje in de zaak, waarna Scholten de zaak overdeed aan kunstenaar Erik Kettmann die de zaak Drinkhuis de Pijp doopt - Paul Scholten vertrekt naar De Teerpot in Vlissingen.

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op Zanzibar_(2)/fotos

  • Paul Scholten hangt kerstversiering aan de gevel van zijn Zanzibar aan 't Kerspel in Middelburg, december 1967.

  • De uithangborden van Zanzibar en Amstel Bier aan het Kerspel in Middelburg, in 1967.

  • Eric Kettmann

Geschiedenis

Naamgeving

Mooie verhalen

In opspraak

Uit een artikel in de PZC over de opening: "De exploitant zelf heeft in het interieur zijn fantasie laten botvieren. Met durf naast elkaar geplaatste kleuren van steen, hout en ander materiaal vormen tezamen een smaakvol geheel. Rond de gezellige bar staan 18 krukken. Verder zijn er in de zaak enkele zitjes rondom biertonnetjes geplaatst. Fraaie lampen accentueren de intieme sfeer." Iemand vertelde: "Vanuit Palladium-bar, achter de oude Alassio, kon je zo de Zanzibar inlopen. Er was op zondagmiddag goede soep en er werd nogal eens een blowtje gerookt."

Zanzibar kwam regelmatig in opspraak. Nog voor de opening tekenden bewoners van de Zusterstraat al protest aan tegen de komst van de zaak, omdat er naar hun zeggen voordien al veel overlast was van bezoekers van Alassio, bijvoorbeeld tijdens het feest ter ere van de verloving van Prinses Beatrix. Een kwestie rondom een kroegverbod voor Middelburgse verpleegster trok zelfs de aandacht van de landelijke pers (onder andere het Algemeen Dagblad schreef daar over). De directie van het Gasthuis van Middelburg vond het niet gepast dat de minderjarige verpleegsters in opleiding zaken als Zanzibar (en Michieltje in Vlissingen) bezochten. Sommige leerlingen waren het daar niet mee eens, omdat ze naar eigen zeggen van hun ouders wel naar deze cafés mochten. Zie de krantenknipsels uit de PZC. In 1969 vertrok eigenaar Paul Scholten naar Vlissingen en werd de zaak overgenomen door kunstenaar Erik Kettman, die de zaak 'Drinkhuis de Pijp' noemde. Het is nog niet duidelijk of in die zaak ook alcolhol verkocht werd. Zie de krantenknipsels.

  • Jan Koole vertelt: "Ja, ook ik was er vaste klant. Paul Scholten had een partner die als ik het goed heb Max Tisserand heette. Hij was fotograaf. De mannen droegen achter de bar altijd een bolhoed. Het was een superkroeg en ik zat er dan ook vrijwel elke avond. Er waren wel eens avonden (meestal in het weekend) dat Piet van Marion de kroeg binnenkwam met behoorlijk gevulde zakken. Piet kon nogal luidruchtig zijn en kon de sfeer behoorlijk beïnvloeden! Weet dat Paul nog eens een soort zeppelin heeft opgelaten boven het Kerspel met daarop de tekst: "Zanzibar, moeilijk te vinden." Paul was zeer goed gebekt, die lulde je echt niet onder tafel, met zijn brede "smile". Heb daar heel veel gelachen en ja, Ruben Oreel ben ik daar zeer regelmatig tegengekomen."
  • Kees Wesdorp schrijft: "De zaak werd overgenomen door Paul Scholten en Max Tosserham, beiden Utrechters. Op een middag toen Max achter de bar stond kwam 'de Rus' binnen en riep terwijl hij om de bar heen rende tegen Max "Jie ei me wuuf genaait!" Waarop Max over het eind van de bar sprong en de deur uit vloog. Tussen Max en Paul boterde het ook al een tijdje niet zo geweldig. Dus max greep de gelegenheid te baat om na ook een royale greep in de kassa te hebben gedaan een discotheek in Estapona te gaan beginnen.De latere verzoening tussen Max en Paul luidde het einde van de Zanzibar in. Paul ging Max opzoeken in Spanje en huurde daar impersant een huisje.Het enige wat de jongens van achter de bar op den duur nog meekregen van Paul waren telegrammen met "stuur geld" Dat vond diegene die normaliter de omzet naar de bank bracht geen goed idee en in plaats daarvan bestelde deze dus elke keer een taxi en ging s'nachts na sluitingstijd richting La Cave in Vlissingen om daar keurig in het pak gestoken lekker duur te zitten doen. Omdat er niks meer betaald werd wilde Vlieger& Verdonk geen bier meer leveren, en dat was dus einde verhaal. Hoe Erik Ketman en Ming de chinees aan de sleutel gekomen zijn weet ik niet zo precies. Wel dat de gemeente er achter kwam dat ze geen enkele vorm van horeca vergunning hadden.Toen zijn ze er maar mee gestopt.Tot ons allen verbijstering heeft 'Tante Franske' het toen als woonhuis verkocht. Zomaar."

Bijzonderheden

  • Paul Scholten - die later ook nog Pauls Huisje aan de Beddewijkstraat begon - was ook nog eens het gesprek van de dag toen hij een geldloper van zijn geld afhielp; een kwartier later zat hij al weer in de kroeg.
  • Bert Gerestein herinnert zich: Jan Bakker (van café De Schuur) kieperde ooit een volle pan erwtensoep in de brandende potkachel en maaide vervolgens alle bierglazen van de tap af. De volgende dag kwam 'ie de schade betalen.
  • Wijlen Corry Heesakkers, ook wel 'vliegtuugje" genoemd in de Zanzibartijd, vanwege haar nogal opvallend getekende wenkbrauwen, had een relatie met Paulus Scholten. Ze kwam uit Eindhoven en was vaak te vinden in Zanzibar.
  • Uit het derde krantenknipsel blijkt dat Scholten later ook nog een alcoholvrije bar begon in de Beddewijkstraat: "Paul's huisje'. Die zaak was bekleed met juten zakken en richtte zich vooral op de jeugd. Het lijkt er op dat in die zaak geen alcohol werd geschonken.

Bronnen

Externe links