Middelburg Dronk

Gelagkamer Wielerbaan

 

Gelagkamer Wielerbaan

Jodengang 16
4334 CM Middelburg

 

Tussen 1896 en 1897 de kantine van de wielerbaan van C.P. GIlde in de Jodengang in Middelburg.

Geschiedenis

1896
C.P. Gilde

Op vrijdag 10 april 1896 opent C.P. (Kees) Gilde zijn wielerbaan aan de Jodengang - de wielerbaan was voorzien van een gelagkamer waar men een drankje kon nuttigen. De wielerbaan had een tweeledige functie, er werden wedstrijden gehouden en men kon er ook leren fietsen op de fietsschool van Kees Gilde. Dat laatste was niet zo vreemd, want Gilde had een fietsenwinkel aan de Seisweg - de Gelagkamer Wielerbaan heeft niet bestaan, want op zondag 5 december 1897 brandde de zaak tot de grond toe af.

Uit het boekje De Middelburgers in beeld de volgende tekst over C.P. Gilde: "In 1888 begon Cornelis Pieter Gilde (1864-1916) een rijwielhandel aan de Seisweg. Behalve rijwielhandelaar was hij tevens smid. Men kon dan ook hier terecht als men iets nodig had op het gebied van kachels, fornuizen, haarden, en dergelijke. Daarnaast was hij ook winkelier in sportartikelen. Behalve verkoop van al deze zaken startte Gilde ook met een rijwielschool, Hij adverteerde daarvoor als volgt: Grootste Rijwielschool in Nederland met houten baanoppervlakte van 1800 nt', Dagelijks geopend. Leerprijs per Les f 0,60. Bij aanschaffen van eene nieuwe machine geschiedt leeren geheel gratis. Hoe groot en goed zijn rijwielschool echter ook geweest moge zijn, op het gebied van kachels en haarden was hij een van de beste: in 1910 werd hij daarvoor in Brussel beloond met een zilveren medaille. Na zijn overlijden werd de zaak overgenomen door P .A. Pieters, die reeds in 1910 lid was van de firma c.P. Gilde en die later op de verkoop van automobielen overging."

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op Gelagkamer_Wielerbaan/fotos.


Naamgeving

Aangezien de kantine geen naam had is gekozen voor Gelagkamer Wielerbaan.

Bijzonderheden

Mooie verhalen

Brand in de Jodengang

Schrijver en beeldend kunstenaar Chris (J.C.) van Schagen woonden in zijn kinderjaren op het adres Seissingel R.4.C. in Middelburg. Hij doet in Zeeuwse Reflexen & Complexen (Den Boer Middelburg/Uitgevers 1982) ooggetuigenverslag van de brand die in december 1897 uitbrak op de wielerbaan van Gilde: "Eéns heb je het meegemaakt, dat die angst in één slag helemaal over was, dat was toch zo fijn, dien keer dat de fietsbaan van Gilde achter ons huisje afbrandde. Gilde, dat was de smid van de Seisweg, een ondernemend man, die er altijd als de kippen bij was, als er iets nieuws te beleven viel. Dat was dan dit keer de fiets - de fiets, die toen nog iets heel bijzonders was, nog vόόr de Fongers, Gilde verkocht Raleighs en later zou Otto de Casembroot alléén maar op een Raleigh willen rijden, maar dat alles lag nog ver in het verschiet toen Gilde een hele wei achter ons, aan den overkant van de Jodengang - die achter het Singeltje om liep - met een planken vloer had laten beleggen. Daar kon je op leren fietsen. Fietsen was toen nog heel moeilijk om te leren, de knecht van Gilde in zijn blauwe boezeroen ging dan zelf met je mee om je op te duwen en en erachteraan te hollen - die meid van Slinkers die kon het natuurlijk zό en die fietste in haar rooie bloeze met mannen, maar soms, als het dikke juffrouwen waren, dan was het echt leuk en kon je er lang met vader naar staan kijken - wel, maar laat daar nu op een donkeren avond de hele boel in de brand vliegen! Achterin stond een geel geschilderde houten loods, een soort paviljoentje met een verandah, waar de fietsers konden uitrusten en waar allerlei spul bewaard werd, olie en benzine en banden en dat brandde allemaal dat het een lust was, maar Moeder was erg bang en vader was weer een hoofdakte gaan studeren bij Happé - met zijn tweeën studeren hielp overigens al even weinig als alléén - gelukkig komt hij net thuis en Moeder valt hem in de armen, 'God Còr!' zegt ze - het is de enige keer, dat ik haar kleintjes en hulpeloos tegenover Vader gezien heb. Maar Vader lacht alleen maar, de wind was den anderen kant uit - en een plezier, dat we toèn gehad hebben! Je hebt er bij staan dansen en springen, samen met Vader en Moeder, en de kwekelingen en Oom Chris en neef Kees Minderhoud, die ook al bij ons in huis was voor een of andere opleiding, het was iets prachtigs. Want die hoge, gele vlammen, dat was allemaal nog niets bij de vonkenregens in alle kleuren, blauw en geel en groen en oranje hόόg de lucht in, telkens als er weer wat plofte, veel mooier eigenlijk dan het vuurwerk op het Molenwater met Koninginnejaardag. Want dan moest je telkens wachten tot er wéér wat kwam, maar hier ging het in één feest dόόr en het hield niet op en zό laat was je nog nooit naar bed geweest. Maar een fietsbaan is er nooit meer gekomen. het leek net, of fietsen ineens niet zo moeilijk meer was."


Externe links

Bronnen