k |
k |
||
| Regel 32: | Regel 32: | ||
==Mooie verhalen== | ==Mooie verhalen== | ||
* Geboortehuis | * Geboortehuis | ||
| − | Op 5 november 1953 werd ik geboren op het adres Markt 61 te Middelburg, boven café Juliana – mijn vader was eveneens boven een café op een markt geboren, doch dat was in Goes. Ik werd me al vroeg bewust van de sociale functie van een café en van de ontegenzeggelijk warmte die het bieden kan. Toenmalig eigenaar Van Hoeve en de kelners die er werkten (o.a. André van der Pitte van het latere bloemenkraam op de Markt) waren nooit te beroerd om me af en toe van een consumptie te voorzien. Wellicht is toen al de kiem gelegd voor mijn onweerstaanbare drang naar tamelijk frequent cafébezoek, een welhaast vanzelfsprekende gewoonte of sociale behoefte. Mijn buurman ''Lange Arie'' Neufeglise werkte ook in de horeca – hij was eigenaar van het friteskraam op de Markt; nu eigendom van Co Goossen van [[Zenc]]. Juliana was in mijn kinderjaren een typisch ''volks'' café waar weleens een klapje viel en waar de donderdag een hoogtijdag was. Op donderdag kwamen de boeren naar de stad en Juliana, want daar kon men terecht voor zijn natje in de meer bredere zin van het woord. Er zaten dan dames van twijfelachtig allooi in het café waarbij heren ''de puupe konden uutkloppen''. Ik kan me nog goed een pronte Walcherse boerin herinneren – in klederdracht met alle bijbehorende parafernalia – die misschien een weemoedig thuisgevoel personifieerde, want ze was altijd ruim beklant. André de Boer (zie [[Kanaalzicht]]) zat vaak aan de bar en hield zo een oogje in het zeil met betrekking tot zijn werkneemsters in de liefde. Waar de daad zich afspeelde, is, hoewel ik wel geruchten daarover ken, enigszins diffuus; in ieder geval niet bij ons op de bovenverdieping. In 1964 speelde zich mijn eerste kinderdrama af; we moesten verhuizen want Hector Meeusen van het naburige [[De Eendracht]] (en eerder [[Poelman]]) nam Juliana over – ik heb het hem nog jaren nagedragen. Toen zijn zoon Ger in 1976 de zaak overnam, ging deze Bistro Juliana heten en verdween de caféfunctie nagenoeg, hoewel de bar in de late uren soms een andere indruk gaf. Daar – maar ach, waar eigenlijk niet in die tijd – kwam ik ook weleens een afzakkertje halen en op enig moment trof ik er de legendarische Louis Lebon (zie [[Seventy Seven]]). Louis had de zaak opgeschilderd en kwam die avond bij Ger zijn achterstallige loon incasseren. Hij was niet meer zo fris en stond druk gesticulerend – een onafscheidelijke fles ''Heineken'' in de ene en een even onafscheidelijke ''zware van de Weduwe'' in de ander hand – aan de bar een mop te vertellen. Louis verbouwde zijn moppen dusdanig tot ze toegesneden waren op zijn en onze Middelburgse habitat; doch dit terzijde. Enfin, toen hij aan de ''pointe'' van zijn verhaal was toegekomen, draaide hij zich half om naar een belendend tafeltje en maakte | + | Op 5 november 1953 werd ik geboren op het adres Markt 61 te Middelburg, boven café Juliana – mijn vader was eveneens boven een café op een markt geboren, doch dat was in Goes. Ik werd me al vroeg bewust van de sociale functie van een café en van de ontegenzeggelijk warmte die het bieden kan. Toenmalig eigenaar Van Hoeve en de kelners die er werkten (o.a. André van der Pitte van het latere bloemenkraam op de Markt) waren nooit te beroerd om me af en toe van een consumptie te voorzien. Wellicht is toen al de kiem gelegd voor mijn onweerstaanbare drang naar tamelijk frequent cafébezoek, een welhaast vanzelfsprekende gewoonte of sociale behoefte. Mijn buurman ''Lange Arie'' Neufeglise werkte ook in de horeca – hij was eigenaar van het friteskraam op de Markt; nu eigendom van Co Goossen van [[Zenc]]. Juliana was in mijn kinderjaren een typisch ''volks'' café waar weleens een klapje viel en waar de donderdag een hoogtijdag was. Op donderdag kwamen de boeren naar de stad en Juliana, want daar kon men terecht voor zijn natje in de meer bredere zin van het woord. Er zaten dan dames van twijfelachtig allooi in het café waarbij heren ''de puupe konden uutkloppen''. Ik kan me nog goed een pronte Walcherse boerin herinneren – in klederdracht met alle bijbehorende parafernalia – die misschien een weemoedig thuisgevoel personifieerde, want ze was altijd ruim beklant. André de Boer (zie [[Kanaalzicht]]) zat vaak aan de bar en hield zo een oogje in het zeil met betrekking tot zijn werkneemsters in de liefde. Waar de daad zich afspeelde, is, hoewel ik wel geruchten daarover ken, enigszins diffuus; in ieder geval niet bij ons op de bovenverdieping. In 1964 speelde zich mijn eerste kinderdrama af; we moesten verhuizen want Hector Meeusen van het naburige [[De Eendracht]] (en eerder [[Poelman]]) nam Juliana over – ik heb het hem nog jaren nagedragen. Toen zijn zoon Ger in 1976 de zaak overnam, ging deze Bistro Juliana heten en verdween de caféfunctie nagenoeg, hoewel de bar in de late uren soms een andere indruk gaf. Daar – maar ach, waar eigenlijk niet in die tijd – kwam ik ook weleens een afzakkertje halen en op enig moment trof ik er de legendarische Louis Lebon (zie [[Seventy Seven]]). Louis had de zaak opgeschilderd en kwam die avond bij Ger zijn achterstallige loon incasseren. Hij was niet meer zo fris en stond druk gesticulerend – een onafscheidelijke fles ''Heineken'' in de ene en een even onafscheidelijke ''zware van de Weduwe'' in de ander hand – aan de bar een mop te vertellen. Louis verbouwde zijn moppen dusdanig tot ze toegesneden waren op zijn en onze Middelburgse habitat; doch dit terzijde. Enfin, toen hij aan de ''pointe'' van zijn verhaal was toegekomen, draaide hij zich half om naar een belendend tafeltje en maakte daar waar hij een asbak vermoedde een einde aan de Weduwe. Het was echter geen asbak, doch een schaaltje met groenten van een stel dat het souper gebruikte. Ger verschoot van kleur, bood met plaatsvervangende schaamte zijn verontschuldigingen aan en leidde Louis met zachte hand en enige bankbiljetten de zaak uit. Louis, die last had van onlesbare dorst, toog welgemoed naar Sev - ''Brass in the pocket, I’m gonna use it''. |
==Adres en contactgevens== | ==Adres en contactgevens== | ||
Markt K 5 (later vernummerd tot 33 en na de oorlog tot 63) Middelburg. | Markt K 5 (later vernummerd tot 33 en na de oorlog tot 63) Middelburg. | ||
Versie van 28 nov 2011 om 07:46
| | ||||||
|
Beschrijving
Café aan de Markt K 5 (later vernummerd tot 33 en na de oorlog tot 63) in Middelburg.
Geschiedenis
In mei 1914 vraagt de weduwe A. Verhage-Minderhoud in het kader van de drankwet om verlof tot den verkoop, voor gebruik ter plaatse, van alcoholhoudenden, anderen dan sterken drank in perceel K nr.5 aan de Markt - een jaar later zet ze tevens haar vergunning van de Herberg Bierkaai over op Café Juliana aan de Markt K 5. De weduwe Verhage blijft tot 1926 in het café - in dat jaar neemt haar zoon Leunis de zaak over. Het pand Markt 33 ging verloren tijdens het bombardement van mei 1940 en L. Verhage verhuisde toen tijdelijk naar Dam 17, om na de wederopbouw, in juni 1951, terug te keren op de Markt, deze keer op nummer 63. In maart 1953 doet Verhage café Juliana over aan A.J. van Hoeve. Uit een krantenknipsel uit het Zeeuws Dagblad van 15 september 1956 blijkt dat medewerkster mevr. Lieve-Teune in het zonnetje wordt gezet voor 30 jaar trouwe dienst in de zaak, als schoonmaakster. In 1965 zit H. Meeusen (ook eigenaar van het naastgelegen De Eendracht en daarvoor Poelman) in de zaak die dan meer het karakter van café-restaurant krijgt. H. Meeusen wordt in 1976 opgevolgd door zijn zoon Ger Meeusen, die nog meer nadruk op het eten legt en de zaak heet vanaf dan bistro Juliana. Ingrid Verheeke is in november 1981 de nieuwe eigenaar van Juliana en zij is tevens de chef-kok. Ingrid zoekt naar nieuwe uitdagingen en in december 1985 neemt ze het erf van de buurman over, snackbar Martin, dat ze omdoopt tot snackbar Inca - geen indianenverhaal doch een samentrekking van Ingrid en Carel (de naam van haar man). Ingrid en Carel doen bistro Juliana in september 1989 over aan Wim en Edith de Jong-Claas. Verdere gegevens ontbreken vooralsnog, doch het horecaverhaal van Markt 63 was in 1989 nog niet ten einde en zal later worden afgemaakt.
Foto's
Meer afbeeldingen zijn te vinden op Juliana/fotos
Rouwadvertentie Martinus Bal 1962
De heropening van Juliana in juni 1951
Opening Noodcafé aan de Dam in augustus 1940
Naamgeving
Eigenaars
- A. Verhage-Minderhoud 1914-1926
- L. Verhage 1926-1953
- A.J van Hoeve 1953-1965
- H. Meeusen 1965-1976
- G.J.L. Meeusen 1976-1980
- I. Verheeke 1980-1989
- W. de Jong 1989
Bijzonderheden
In de periode dat Juliana tijdelijk aan de Dam was gevestigd, werd de zaak ook wel café Leunis genoemd, naar de voornaam van de eigenaar.
Mooie verhalen
- Geboortehuis
Op 5 november 1953 werd ik geboren op het adres Markt 61 te Middelburg, boven café Juliana – mijn vader was eveneens boven een café op een markt geboren, doch dat was in Goes. Ik werd me al vroeg bewust van de sociale functie van een café en van de ontegenzeggelijk warmte die het bieden kan. Toenmalig eigenaar Van Hoeve en de kelners die er werkten (o.a. André van der Pitte van het latere bloemenkraam op de Markt) waren nooit te beroerd om me af en toe van een consumptie te voorzien. Wellicht is toen al de kiem gelegd voor mijn onweerstaanbare drang naar tamelijk frequent cafébezoek, een welhaast vanzelfsprekende gewoonte of sociale behoefte. Mijn buurman Lange Arie Neufeglise werkte ook in de horeca – hij was eigenaar van het friteskraam op de Markt; nu eigendom van Co Goossen van Zenc. Juliana was in mijn kinderjaren een typisch volks café waar weleens een klapje viel en waar de donderdag een hoogtijdag was. Op donderdag kwamen de boeren naar de stad en Juliana, want daar kon men terecht voor zijn natje in de meer bredere zin van het woord. Er zaten dan dames van twijfelachtig allooi in het café waarbij heren de puupe konden uutkloppen. Ik kan me nog goed een pronte Walcherse boerin herinneren – in klederdracht met alle bijbehorende parafernalia – die misschien een weemoedig thuisgevoel personifieerde, want ze was altijd ruim beklant. André de Boer (zie Kanaalzicht) zat vaak aan de bar en hield zo een oogje in het zeil met betrekking tot zijn werkneemsters in de liefde. Waar de daad zich afspeelde, is, hoewel ik wel geruchten daarover ken, enigszins diffuus; in ieder geval niet bij ons op de bovenverdieping. In 1964 speelde zich mijn eerste kinderdrama af; we moesten verhuizen want Hector Meeusen van het naburige De Eendracht (en eerder Poelman) nam Juliana over – ik heb het hem nog jaren nagedragen. Toen zijn zoon Ger in 1976 de zaak overnam, ging deze Bistro Juliana heten en verdween de caféfunctie nagenoeg, hoewel de bar in de late uren soms een andere indruk gaf. Daar – maar ach, waar eigenlijk niet in die tijd – kwam ik ook weleens een afzakkertje halen en op enig moment trof ik er de legendarische Louis Lebon (zie Seventy Seven). Louis had de zaak opgeschilderd en kwam die avond bij Ger zijn achterstallige loon incasseren. Hij was niet meer zo fris en stond druk gesticulerend – een onafscheidelijke fles Heineken in de ene en een even onafscheidelijke zware van de Weduwe in de ander hand – aan de bar een mop te vertellen. Louis verbouwde zijn moppen dusdanig tot ze toegesneden waren op zijn en onze Middelburgse habitat; doch dit terzijde. Enfin, toen hij aan de pointe van zijn verhaal was toegekomen, draaide hij zich half om naar een belendend tafeltje en maakte daar waar hij een asbak vermoedde een einde aan de Weduwe. Het was echter geen asbak, doch een schaaltje met groenten van een stel dat het souper gebruikte. Ger verschoot van kleur, bood met plaatsvervangende schaamte zijn verontschuldigingen aan en leidde Louis met zachte hand en enige bankbiljetten de zaak uit. Louis, die last had van onlesbare dorst, toog welgemoed naar Sev - Brass in the pocket, I’m gonna use it.
Adres en contactgevens
Markt K 5 (later vernummerd tot 33 en na de oorlog tot 63) Middelburg. (eerder Markt 32)