| | ||||||
|
Beschrijving
Nachtsociëteit aan de Simpelhuisstraat 5 (achter Kaffee 't Hof), waar regelmatig doorgefeest werd tot in de late morgen met het slechtste interieur van nederland. Vaten op de grond een plank erop en daarop een bierpomp. Iedereen kon ter plekke tegen een kleine vergoeding aan de deur lid worden en voila! een nachtcafe was geboren doormiddel van een maasje in de wet. Na het inleveren van de sociëteitsvergunning werd voorkomen door middel van een a.p.v. dat een dergelijk schandalig hol van sodom en gomorra zich ooit nog eens in Middelburg zou vestigen. Van geluidsisolatie, brandveiligheid en al die op dat moment onzin vergunningen had nog nooit iemand gehoord. Het pand is tegenwoordig in gebruik als woning.
Geschiedenis
Opgestart door Aad Bosman. Torre Wegener (Het Hof van Zeeland) werkte er later ook.
Naamgeving
Eigenaars
Stichting vrienden van de Zeeuwse kunstenaars
Foto's
De ledenkaart van 't Pakhuis, waarmee het probleem van nachtvergunning werd omzeild
Achterkant van de ledenkaart
Ledenkaart J.W. Simons
Achterzijde ledenkaart 2
Bijzonderheden
De portier Haagse Marius was groter dan de voordeur met de specialiteit om vechtenden met de koppen tegen elkaar te slaan, welke door zijn verschijning zelden nodig was. P.S. vroeger was het wel leuker geloof ik
Mooie verhalen
Het interieur was een non interieur met wat krukken, houten plaat als bar en een paar versleten fauteuils in de open ruimte.
Er liep een grote kachelpijp dwars over het plafond die een keer tijdens openingsuren naar beneden viel terwijl Ted van Hoepe er onder stond
zijn spierwitte pak was spontaan zwart geworden tot hilariteit van de overige bezoekers.
- Bolkie 2 jan 2011 15:10 (CET)
Als Goof achter de bar werkte dronk iederen flessen bier, want Goof had last van bouwvakkerseczeem; als hij glazen spoelde
sneeuwde het in de spoelbak....
- Jacob Dert
Jacob Dert was in de meest brede zin een geval apart. Het was een druk baasje dat je, met minstens twee betouwde brillen en een fototoestel rond de nek, hevig gesticulerend in de stad kon tegenkomen - soms leek het wel of hij de ziel van de stad personifieerde. Jacob kwam oorspronkelijk uit Vlissingen (daar heb je het al) waar zijn familie een fotozaak had. Hij was een beetje het zwarte schaap en werd op een gegeven moment naar Domburg 'verbannen' waar hij een tijdje een fotozaak had. Jacob had in het verleden enorm veel gefotografeerd en bleef dat zijn hele leven doen. Astrid en ik waren een keer in de Zoo van Antwerpen en daar kwamen we Jacob, als vanouds fotograferend, tegen. "De apen", riep hij, "Je moet naar de apen, fantastische dieren, het zijn net mensen". Toen ik in de Vleeshal werkte kwam Jacob me vaak opzoeken als geïnteresseerde kunstliefhebber - hij kwam wel altijd rond koffietijd. Maar wellicht hadden zijn ogen in de loop der tijd te veel flitslicht gezien, want hij werd naarmate de jaren vorderden steeds drukker en vreemder. Als hij in 't Pakhuis wat al te fysiek aanwezig was pakte portier Marius hem gewoon op en zette hem op de hoge koelkast die naast de bar stond. Daar zat Jacob dan een tijd, de benen bungelend doch als immer door ratelend over van alles en nog veel meer. Jacob kwam eigenlijk in iedere Middelburgse kroeg - in het Hof liep hij vaak te slepen met servies en glaswerk , hopend op een drankje - dus iedereen kende hem ook. In zijn laatste jaren ging Jacob achteruit en kwamen hem nog maar zelden begrijpelijke zinnen over de lippen - af en toe een helder moment met interessante herinneringen van weleer. In die periode woonde Jacob in een huisje aan de Bleek waar hij langzaam vereenzaamde en vervuilde. De gordijnen waren altijd dicht, maar voor die gordijnen was er een permanente installatie in de trant van Joseph Beuys. Het was bizar en tegelijkertijd van een beangstigende schoonheid - in de vensterbank - de etalage van het verval - stonden een tuinkabouter, een omgekeerde plastic pispot en een gevarendriehoek - Beuys zou jaloers zijn geweest.
Adres en contactgevens
Simpelhuisstraat 5 Middelburg
Externe links
Bronnen
- Afbeeldingen: Collectie Bo Wesdorp