k (→Mooie verhalen) |
k |
||
| Regel 10: | Regel 10: | ||
==Beschrijving== | ==Beschrijving== | ||
Een café op de Dam in Middelburg, tussen 1934 en 1971. De zaak was een voorloper van café [[de Zwarte Ruiter]]. Voordat de zaak Damzicht heette, was er een brouwerij annex bierhuis gevestigd, die behalve de naam [[Maastrichts Bierhuis]] ook de naam De Zwarte Ruiter had - dat was de naam van de brouwerij uit Maastricht die het bierhuis had opgezet. Daar is naam van het latere cafe weer van afgeleid. In de PZC van 31 januari 1972 werd de complete inboedel van café Damzicht te koop gezet. | Een café op de Dam in Middelburg, tussen 1934 en 1971. De zaak was een voorloper van café [[de Zwarte Ruiter]]. Voordat de zaak Damzicht heette, was er een brouwerij annex bierhuis gevestigd, die behalve de naam [[Maastrichts Bierhuis]] ook de naam De Zwarte Ruiter had - dat was de naam van de brouwerij uit Maastricht die het bierhuis had opgezet. Daar is naam van het latere cafe weer van afgeleid. In de PZC van 31 januari 1972 werd de complete inboedel van café Damzicht te koop gezet. | ||
| − | |||
==Geschiedenis== | ==Geschiedenis== | ||
In mei 1934 stopt De Ruttens Bierbrouwerij 'de Zwarte Ruiter' N.V. de exploitatie van het [[Maastrichts Bierhuis]] en wordt J. Kerkhoven eigenaar van Damzicht. | In mei 1934 stopt De Ruttens Bierbrouwerij 'de Zwarte Ruiter' N.V. de exploitatie van het [[Maastrichts Bierhuis]] en wordt J. Kerkhoven eigenaar van Damzicht. | ||
| Regel 16: | Regel 15: | ||
Meer afbeeldingen zijn te vinden op [[Damzicht/fotos]]. | Meer afbeeldingen zijn te vinden op [[Damzicht/fotos]]. | ||
<gallery perrow="5"> | <gallery perrow="5"> | ||
| − | Bestand: | + | Bestand:Voorgevel_Damzicht_1962.JPG| Gevel café Damzicht in 1962 |
Bestand:Damzicht_1936.PNG| Cafe Damzicht in 1936 | Bestand:Damzicht_1936.PNG| Cafe Damzicht in 1936 | ||
Bestand:Damzicht_Stel.jpg| Een mooi stel in Damzicht | Bestand:Damzicht_Stel.jpg| Een mooi stel in Damzicht | ||
| Regel 31: | Regel 30: | ||
* '''Jacques Prince''' | * '''Jacques Prince''' | ||
Damzicht was in eerste instantie de kroeg van mijn schooljaren – de R.H.B.S. in de Sint Pieterstraat lag bijna om de hoek – mijn eerste biertje dat ik er in 1969 kocht, kostte 45 cent. Mijn kennismaking met Arjaan de Bu bestond uit het typische Middelburgse met de woorden "Van wie bin jie der dan één?". Toen ik antwoordde dat ik er één was van Piet van Hese, bleek dat De Bu mijn vader kende en sindsdien was het me ten strengste verboden fooi te geven. De Bu, altijd getooid in stofjas, had een markante kop met zware, borstelige wenkbrauwen en oogleden die voorzien waren van angstwekkende aanhangsels – je kon bijna niet anders dan je naar behoren te gedragen. Het was in Damzicht dat ik Chris Ludekuse (zie [[De Lachende Vis]]) leerde kennen; hij woonde bijna om de hoek, in de Koepoortstraat waar zijn moeder pension Royaal uitbaatte (later [[Auberge Provençal]]). Chris tekende in die tijd al en zijn grote voorbeeld was Jacques Prince met wie hij me korte tijd later in contact bracht. Jacques zat altijd aan de stamtafel, vaak vergezeld van zijn hond, waar hij de toestand in de wereld besprak en fanatiek met iedereen die hij kon overhalen damde. Hij was, naast begenadigd tekenaar, een kleurrijke figuur (zie ook [[Kanaalzicht]]) die de stad als zijn broekzak kende en over wie in die stad nogal wat verhalen de ronde deden. Zo ging het verhaal dat hij de biologische vader zou zijn van een later bekende Middelburgse wethouder – toen ik die met het verhaal confronteerde, resulteerde dat slechts in een schaterlach. Prince woonde nu eens niet bijna om de hoek van Damzicht, maar er schuin tegenover in de Bellinkstraat. Eind jaren ’60 werd er een keer bij hem ingebroken en de buit bestond o.a. uit kostbare fotoapparatuur; de dader bleek ene Abje. Van S., een habitué van [[De Beuk]], te zijn. Toen dit bekend werd, is Abje zo gestalkt met verhalen over de wel zeer hechte connecties die Prince zou onderhouden met allerlei woeste consorten van de zelfkant tot aan het Vreemdelingenlegioen toe, dat hij uit angst voor zijn hachje de spullen liet terugbezorgen. Jacques Prince overleed op 26 januari 1973 op 45-jarige leeftijd en de stad weende zeer. | Damzicht was in eerste instantie de kroeg van mijn schooljaren – de R.H.B.S. in de Sint Pieterstraat lag bijna om de hoek – mijn eerste biertje dat ik er in 1969 kocht, kostte 45 cent. Mijn kennismaking met Arjaan de Bu bestond uit het typische Middelburgse met de woorden "Van wie bin jie der dan één?". Toen ik antwoordde dat ik er één was van Piet van Hese, bleek dat De Bu mijn vader kende en sindsdien was het me ten strengste verboden fooi te geven. De Bu, altijd getooid in stofjas, had een markante kop met zware, borstelige wenkbrauwen en oogleden die voorzien waren van angstwekkende aanhangsels – je kon bijna niet anders dan je naar behoren te gedragen. Het was in Damzicht dat ik Chris Ludekuse (zie [[De Lachende Vis]]) leerde kennen; hij woonde bijna om de hoek, in de Koepoortstraat waar zijn moeder pension Royaal uitbaatte (later [[Auberge Provençal]]). Chris tekende in die tijd al en zijn grote voorbeeld was Jacques Prince met wie hij me korte tijd later in contact bracht. Jacques zat altijd aan de stamtafel, vaak vergezeld van zijn hond, waar hij de toestand in de wereld besprak en fanatiek met iedereen die hij kon overhalen damde. Hij was, naast begenadigd tekenaar, een kleurrijke figuur (zie ook [[Kanaalzicht]]) die de stad als zijn broekzak kende en over wie in die stad nogal wat verhalen de ronde deden. Zo ging het verhaal dat hij de biologische vader zou zijn van een later bekende Middelburgse wethouder – toen ik die met het verhaal confronteerde, resulteerde dat slechts in een schaterlach. Prince woonde nu eens niet bijna om de hoek van Damzicht, maar er schuin tegenover in de Bellinkstraat. Eind jaren ’60 werd er een keer bij hem ingebroken en de buit bestond o.a. uit kostbare fotoapparatuur; de dader bleek ene Abje. Van S., een habitué van [[De Beuk]], te zijn. Toen dit bekend werd, is Abje zo gestalkt met verhalen over de wel zeer hechte connecties die Prince zou onderhouden met allerlei woeste consorten van de zelfkant tot aan het Vreemdelingenlegioen toe, dat hij uit angst voor zijn hachje de spullen liet terugbezorgen. Jacques Prince overleed op 26 januari 1973 op 45-jarige leeftijd en de stad weende zeer. | ||
| − | |||
==Afbeeldingen Jacques Prince== | ==Afbeeldingen Jacques Prince== | ||
<gallery perrow="5"> | <gallery perrow="5"> | ||
| Regel 37: | Regel 35: | ||
Bestand:ZEB001000282_0350_R.jpg| Tekening Café De Sterre Zuiddorpe uit 1963, februari 1973 | Bestand:ZEB001000282_0350_R.jpg| Tekening Café De Sterre Zuiddorpe uit 1963, februari 1973 | ||
</gallery><br /> | </gallery><br /> | ||
| − | |||
* Bert Gerestein herinnert zich: "Café Damzicht van het echtpaar De Bu was begin jaren zeventig 'the place to be'. Een pilsje kostte 55 cent. Vier keer per jaar was er een mosselavond. Dan zag het zwart van het volk, want wat wil je: gratis mosselen! En nergens waren de mosselen zo lekker als in Damzicht. De drankomzet maakte voor het echtpaar De Bu alles goed. Er stond een jukebox met uitsluitend smartlappen. "Hij was een smokkelaar" werd grijsgedraaid. Op de bar stonden schalen met gekookte eieren en koude gehaktballen. Het café werd populair bij een wat jonger publiek en de oude stamgasten verlekkerden zich aan al die jonge meiden met minirokjes. Maar zodra ze handtastelijk werden, werden ze door moe De Bu resoluut de deur gewezen: "Het is hier geen hoerentent!"" | * Bert Gerestein herinnert zich: "Café Damzicht van het echtpaar De Bu was begin jaren zeventig 'the place to be'. Een pilsje kostte 55 cent. Vier keer per jaar was er een mosselavond. Dan zag het zwart van het volk, want wat wil je: gratis mosselen! En nergens waren de mosselen zo lekker als in Damzicht. De drankomzet maakte voor het echtpaar De Bu alles goed. Er stond een jukebox met uitsluitend smartlappen. "Hij was een smokkelaar" werd grijsgedraaid. Op de bar stonden schalen met gekookte eieren en koude gehaktballen. Het café werd populair bij een wat jonger publiek en de oude stamgasten verlekkerden zich aan al die jonge meiden met minirokjes. Maar zodra ze handtastelijk werden, werden ze door moe De Bu resoluut de deur gewezen: "Het is hier geen hoerentent!"" | ||
* Als je een wit voetje wilde halen bij mevrouw de Bu, dan gaf je een hard gekookt ei aan de hond die altijd in de kroeg zat. | * Als je een wit voetje wilde halen bij mevrouw de Bu, dan gaf je een hard gekookt ei aan de hond die altijd in de kroeg zat. | ||
| Regel 45: | Regel 42: | ||
==Externe links== | ==Externe links== | ||
==Bronnen== | ==Bronnen== | ||
| − | * Foto Beeldbank Zeeland | + | * Foto Beeldbank Zeeland |
* Krantenknipsels [http://zoeken.krantenbankzeeland.nl Krantenbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek] | * Krantenknipsels [http://zoeken.krantenbankzeeland.nl Krantenbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek] | ||
| − | * | + | * Zeeland in Beeld, Zeeuws Archief |
| + | * [http://beeldbank.cultureelerfgoed.nl Beeldbank Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed] | ||
[[Category: Cafe]] | [[Category: Cafe]] | ||
[[Category:Voormalig]] | [[Category:Voormalig]] | ||
Versie van 3 feb 2012 om 02:36
| | ||||||||||
|
Beschrijving
Een café op de Dam in Middelburg, tussen 1934 en 1971. De zaak was een voorloper van café de Zwarte Ruiter. Voordat de zaak Damzicht heette, was er een brouwerij annex bierhuis gevestigd, die behalve de naam Maastrichts Bierhuis ook de naam De Zwarte Ruiter had - dat was de naam van de brouwerij uit Maastricht die het bierhuis had opgezet. Daar is naam van het latere cafe weer van afgeleid. In de PZC van 31 januari 1972 werd de complete inboedel van café Damzicht te koop gezet.
Geschiedenis
In mei 1934 stopt De Ruttens Bierbrouwerij 'de Zwarte Ruiter' N.V. de exploitatie van het Maastrichts Bierhuis en wordt J. Kerkhoven eigenaar van Damzicht.
Fotos
Meer afbeeldingen zijn te vinden op Damzicht/fotos.
Gevel café Damzicht in 1962
Cafe Damzicht in 1936
Een mooi stel in Damzicht
Naamgeving
- Zicht op de Dam, is het niet buitengewoon?
Eigenaars
- J. Kerkhoven (1934-1942)
- Th. Zeventer (1942-1964)
- Adriaan de Bu oftewel A. de Bue (1964-1972)
Bijzonderheden
Op de foto de straatveger Jan Mesu: die vonden ze 's ochtends vroeg nog wel eens slapend op de wc van de Reutel alias Kanaalzicht. En die pet? Die had hij altijd op!
Mooie verhalen
- Jacques Prince
Damzicht was in eerste instantie de kroeg van mijn schooljaren – de R.H.B.S. in de Sint Pieterstraat lag bijna om de hoek – mijn eerste biertje dat ik er in 1969 kocht, kostte 45 cent. Mijn kennismaking met Arjaan de Bu bestond uit het typische Middelburgse met de woorden "Van wie bin jie der dan één?". Toen ik antwoordde dat ik er één was van Piet van Hese, bleek dat De Bu mijn vader kende en sindsdien was het me ten strengste verboden fooi te geven. De Bu, altijd getooid in stofjas, had een markante kop met zware, borstelige wenkbrauwen en oogleden die voorzien waren van angstwekkende aanhangsels – je kon bijna niet anders dan je naar behoren te gedragen. Het was in Damzicht dat ik Chris Ludekuse (zie De Lachende Vis) leerde kennen; hij woonde bijna om de hoek, in de Koepoortstraat waar zijn moeder pension Royaal uitbaatte (later Auberge Provençal). Chris tekende in die tijd al en zijn grote voorbeeld was Jacques Prince met wie hij me korte tijd later in contact bracht. Jacques zat altijd aan de stamtafel, vaak vergezeld van zijn hond, waar hij de toestand in de wereld besprak en fanatiek met iedereen die hij kon overhalen damde. Hij was, naast begenadigd tekenaar, een kleurrijke figuur (zie ook Kanaalzicht) die de stad als zijn broekzak kende en over wie in die stad nogal wat verhalen de ronde deden. Zo ging het verhaal dat hij de biologische vader zou zijn van een later bekende Middelburgse wethouder – toen ik die met het verhaal confronteerde, resulteerde dat slechts in een schaterlach. Prince woonde nu eens niet bijna om de hoek van Damzicht, maar er schuin tegenover in de Bellinkstraat. Eind jaren ’60 werd er een keer bij hem ingebroken en de buit bestond o.a. uit kostbare fotoapparatuur; de dader bleek ene Abje. Van S., een habitué van De Beuk, te zijn. Toen dit bekend werd, is Abje zo gestalkt met verhalen over de wel zeer hechte connecties die Prince zou onderhouden met allerlei woeste consorten van de zelfkant tot aan het Vreemdelingenlegioen toe, dat hij uit angst voor zijn hachje de spullen liet terugbezorgen. Jacques Prince overleed op 26 januari 1973 op 45-jarige leeftijd en de stad weende zeer.
Afbeeldingen Jacques Prince
Overlijden Jacques Prince, januari 1973
Tekening Café De Sterre Zuiddorpe uit 1963, februari 1973
- Bert Gerestein herinnert zich: "Café Damzicht van het echtpaar De Bu was begin jaren zeventig 'the place to be'. Een pilsje kostte 55 cent. Vier keer per jaar was er een mosselavond. Dan zag het zwart van het volk, want wat wil je: gratis mosselen! En nergens waren de mosselen zo lekker als in Damzicht. De drankomzet maakte voor het echtpaar De Bu alles goed. Er stond een jukebox met uitsluitend smartlappen. "Hij was een smokkelaar" werd grijsgedraaid. Op de bar stonden schalen met gekookte eieren en koude gehaktballen. Het café werd populair bij een wat jonger publiek en de oude stamgasten verlekkerden zich aan al die jonge meiden met minirokjes. Maar zodra ze handtastelijk werden, werden ze door moe De Bu resoluut de deur gewezen: "Het is hier geen hoerentent!""
- Als je een wit voetje wilde halen bij mevrouw de Bu, dan gaf je een hard gekookt ei aan de hond die altijd in de kroeg zat.
Adres en contactgevens
Dam 33
4331 GE Middelburg
Externe links
Bronnen
- Foto Beeldbank Zeeland
- Krantenknipsels Krantenbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek
- Zeeland in Beeld, Zeeuws Archief
- Beeldbank Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed