Middelburg Dronk

Dijkzicht

 

Dijkzicht

Vlissings Wagenplein 14
Middelburg

 

Een café dat tussen 1953 en 1964 was gevestigd aan het inmiddels verdwenen Vlissings Wagenplein 14 te Middelburg. De zaak was een opvolger van Bellevue en Paris. Het pand werd in 1968 door de Dommelsche Bierbrouwerijk verkocht aan de Gemeente Middelburg om te worden gesloopt. De hele wijk werd gesaneerd in die periode, om plaats te maken voor een doorgaande weg.

Geschiedenis

1953
M.C. van Hoepen

In juni 1953 neemt Rinus van Hoepen cafe Paris over en herdoopt het Dijkzicht - in de volksmond werd het café veelal Van Hoepen genoemd. )

1955
P.L. Amperse

In oktober 1955 vraagt P.L. Amperse verlof aan en volgt Van Hoepen op, die wel eigenaar van het pand blijft.

1959
L.A. Koole

De volgende uitbater is L.A. Koole die in april 1959 een drankvergunning op het adres aanvraagt. Eind jaren '60 wordt het Vlissings Wagenplein gesloopt voor de aanleg van het kruispunt bij de Schroebrug, maar in 1964 hing de sloop nog niet eens in de lucht. Toch stopt Koole dan al. Van Hoepen ging in dat jaar op zoek naar een nieuwe uitbater. Die is er nooit gekomen. De gemeente kocht pandeigenaar Brouwerij Dommelsch uit in 1968 en in 1969 ging het pand tegen de vlakte.

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op Dijkzicht/foto's.


Naamgeving

Het café stond aan het eind van het Vlissings Wagenplein op de hoek met de Blauwedijk.

Bijzonderheden

Mooie verhalen

Uit 'Het Wagenplein was vol leven:
Er waren twee cafés. "In één daarvan trad de straatmuzikant Willem Leiendecker op, beter bekend als Koperen Ko." Later ging Leiendecker naar Rotterdam en inspireerde Wim Sonneveld tot het typetje Nikkelen Nelis. Minstens zo beroemd in Middelburg was orgelman Jan Pluijmers met zijn Mina. "De mensen waren arm, maar het was een door en door gezellige buurt. Als mijn moeder in het kraambed lag, kwam er altijd wel iemand met een pannetje soep langs." Rond het Wagenplein lagen inmiddels verdwenen straten als de Teerpakhuizenstraat en de Winterstraat. "In de Winterstraat stond het café van Gerrit Rinkel met een prachtig Mortierorgel. Ik heb er vaak voor het raam gestaan om te luisteren. Prachtig! Helaas werd het café in de oorlog door een Engelse bom getroffen."


Externe links

Bronnen