Middelburg Dronk

Huidige versie van 11 feb 2014 om 13:49

Beschrijving

Een café dat in de jaren '70 en '80 aan de Nieuwe Vlissingseweg 390 lag. Gedurende een aantal jaren fungeerde de verdieping boven het café als bordeel. Dat bordeel had de naam Tête à Tête. Of zoals de eigenaars het humorvol op een uithangbordje zetten: Psychosexueel Therapeutisch Instituut Tête à Tête. The Pub was een opvolger van café Lommerrijk.

Foto's

Meer foto's zijn te vinden op The_Pub/fotos.

• 

  Foto's van deuren naar Tête à Tête.

• 

  Bluswerkzaamheden tijdens de zolderbrand in The Pub van 14 april 1989

• 

  The Pub in het Walchers Bierboek, jaren ,80

Geschiedenis

Dit café heeft in ieder geval bestaan van 1978 tot eind 1989. Uit het vrij lijvige horecavergunningendossier, dat is in te zien bij het Zeeuws Archief, blijkt dat de zaak eerst op naam stond van Maria de Groot, later op naam van J. Geldof. Onder Geldof lijkt het café aan de Nieuwe Vlissingseweg een andere koers te gaan varen, door de bovenverdieping in te richten als bordeel, onder de naam "Psychosexueel Therapeutisch Instituut Tête à Tête". Na een tijdje komen er klachten van omwonenden (de brieven van buurtbewoners zitten ook in het dossier) De Gemeente Middelburg zet daarop de polite in om te onderzoeken of het etablissement de tapvergunning mag behouden. Na veel getouwtrek wordt die vergunning in 1988 ingetrokken. De strijd om de vergunning wordt opgebouwd rondom een deur naar het bordeel, die zich midden in de kroeg bevindt. In de toegevoegde bijlagen kun je daar meer over lezen. Uiteindelijk is de zaak afgebrand. Over de omstandigheden van die brand staat echter niets in het genoemde dossier, in de Krantenbank Zeeland hebben we ook nog niets terug kunnen vinden over het voorval. Het is niet ondenkbaar dat de brand in verband staat met de ontwikkelingen rondom de vergunningen. Volgens het handelsregister van de KvK (via Pyng.nl) werd de zaak opgericht op 20-12-1972 en opgeheven op 9-3-1992.

Naamgeving

Eigenaars

Ene Maria de Groot (bedrijfsleider Ludo Kösters). In 1978 J. Geldof, met bedrijfsleidster N.C. van Huizen-Waltz uit Vlissingen. In een van de politiedocumenten wordt een vergunning voor tupperwareparties aangevraagd. Later wordt de bedrijfsleidster ook genoemd als de vrouw die de animeermeisjes begeleidde.

Bijzonderheden

In dit truckerscafe kon je meer doen dan alleen een biertje drinken. Weet iemand onder welke omstandigheden The Pub eind 1989 of in 1990 is afgebrand?
Peter schrijft: "Vanaf m'n 15 jaar kwam ik met m'n vriend al in de Pub om te flipperen. Dus dan praat ik over 1971. Achter de bar stond toen een vrouw die Stans heette. Onder welke omstandigheden het cafe afgebrand is weet ik ook niet."

Mooie verhalen

• Stans de weerbarstige

Eind jaren 70 deelde ik een huis in de Blindenhoek met Herman. Het waren woelige jaren, die jaren waarin we ons nog steeds in het adolescente stadium waanden en tamelijk frequent de stad schilderden. Zo kwam ik ook in The Pub terecht, waar Herman het pokerspel beoefende, en dat niet deed voor spek en bonen. Er ging nogal wat geld over de tafel en soms kreeg Herman een bonus in de vorm van Turkse hasj – Dokter Jansen, die we kenden uit 't Pakhuis , weet er meer van. Eigenaar Jan Geldof was een aardige vent van weinig woorden, altijd een zwaar shagje in zijn mondhoek geklemd, en je zag hem ook weinig achter de bar.

De Pub was in die tijd een kroeg waar mensen uit verschillende culturen het kaartspel beoefenden – het was eigenlijk de multiculturele samenleving (een term die toen nog moest worden uitgevonden) op een zakdoek. Er waren ook pensiongasten, ietwat verweesde mannen van onbestemde leeftijd zoals Ko die ook weleens in Seventy Seven kwam. Een wat zonderling type altijd vergezeld van een tas waarin vreemde zaken vermoed werden. Er zat in ieder geval een platvinkje vieux in, want als Ko een cola in Sev bestelde voegde hij zelf op steelse wijze de tic toe.

De bar in de Pub werd bestierd door Stans, een rijk gevulde en enigszins weerbarstige dame, zo weerbarstig, dat als Cerberus de hellehond van vrouwelijke kunne was geweest men manifeste overeenkomsten had kunnen signaleren. Stans had Indisch bloed in de aderen en waagde zelf ook graag een gokje, niet met de kaarten, nee, Stans speelde fervent in de Staatsloterij waar ze straatjesgewijs de wet van de grote getallen tartte. Haar weerbarstigheid kwam vooral tot uitdrukking wanneer ze de pokerende clientèle tot consumeren maande. Je mocht er wel kaarten, maar was verplicht ieder half uur een consumptie te nuttigen – dat was Stans’ core business, mensen immer morrend en porrend het vuur aan de schenen leggen, waar ze zichtbaar van genoot.

Adres en contactgevens

Oude Vlissingseweg 390 Middelburg

Externe links

Bronnen

• Dossier: collectie Zeeuws Archief Middelburg
• Krantenknipsels: Krantenbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek