(→Foto's) |
|||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
naam = "La Piccola Italia (2)" | naam = "La Piccola Italia (2)" | ||
sorteer = "Piccola Italia (2), La " | sorteer = "Piccola Italia (2), La " | ||
| − | afbeelding = " | + | afbeelding = "Piccola_Italia_Vlasmarkt_0007.jpg" |
soort = "Restaurant" | soort = "Restaurant" | ||
straat = "Vlasmarkt 17-19" | straat = "Vlasmarkt 17-19" | ||
Versie van 8 jul 2015 om 10:24
La Piccola Italia (2)
Vlasmarkt 17-19
4331 PC Middelburg
Een pizzeria annex Italiaans restaurant dat tussen 1982 en 1992 was gevestigd aan de Vlasmarkt 17-19 in Middelburg. De zaak was een voorganger van Isola Sarda en Mediterraneo.
Inhoud
Geschiedenis
| 1982
|
A. Tidili Alessandro Tidili vertrok begin jaren ’70 uit zijn geboortestad Cagliari, Sardinië, naar Nederland. Hij vestigt zich aanvankelijk in Leiden, waar hij zijn importbedrijf ItalDelicatessen begint, en zijn eerste Italiaanse restaurant. Op 18 maart 1982 opent Alessandro Tidili zijn eerste ristorante-pizzeria La Piccola Italia aan de Vlasmarkt in Middelburg, in het pand waar tot eind 1979 drogisterij/parfumerie Paul van Sluijs was gevestigd. De pizzeria loopt zo goed, dat Tidili het succesconcept in 1986 en 1989 kopieert in Zoutelande en Domburg. Uiteindelijk verkoopt hij alle drie de zaken. Tidili behoudt wel Italdelicatessen, dat na zijn overlijden in 2006 wordt geërfd door zijn dochters Lina en Renata, die het bedrijf anno 2015 nog steeds met succes bestieren. |
Foto's
Meer afbeeldingen zijn te vinden op La_Piccola_Italia_(2)/fotos.
Allesandro met zijn dochter Lina voor zijn eerste 'La Piccola Italia', in Leiden
In La Piccola, 1991
Naamgeving
La Piccola Italië betekent het kleine Italië - een kleine Italiaanse enclave op de Vlasmarkt.
Bijzonderheden
- Allesandro's dochter Lina trad in de voetsporen van haar vader en baat nu restaurant pizzeria La Piccola Italia aan het Damplein uit.
Mooie verhalen
- Toenmalige overbuurman Patrick Castelijns van La Castelière vertelt in zijn culinaire memoires De smaak van het geheugen en het geheugen van de smaak (2005) over zijn vriend Sandro Tidili en de gewoonte om na sluitingstijd nog iets met elkaar, en soms wat plakkende stamgasten, te eten en drinken. En het gebeurde in die nachten dat Patrick wel een zeer gedenkwaardig gerecht kreeg voorgeschoteld; hij vertelt: "Aan tafel vlogen de vragen in het rond: kalfszwezerik? lamszwererik? long? Sandro gaf geen antwoord en glimlachte onbewogen, kauwend met een tevreden gelaat. Uiteindelijk, toen de schaal leeg was, liet hij laconiek vallen: 'Jullie hebben net lamskloten gegeten'. Ik zag er een paar verbleken, doch na een korte tijd van ongeloof en ontsteltenis schoot iedereen in de lach. Er waren er zelfs, waaronder schrijver dezes, die om meer vroegen. Helaas, de keuken kon ons niet meer voorzien van deze exquise testikels en moesten we ons teleurgesteld troosten met wat Parmezaanse kaas, waarmee we het avondje afsloten".
Externe links
Bronnen
- Krantenknipsels: Krantenbank Zeeuwse Bibliotheek
- Foto's: collecties Lina Tidili en Silvana Sterman Piras