| | ||||||||||
|
Beschrijving
Eetcafé dat eind jaren '80 was gevestigd in het pand waar nu Kaffee 't Hof zit en eerder Het Hof van Zeeland en De Klos. Een belangrijk verschil met de huidige zaak was de locatie van de bar, die zat toen nog rechts achterin de zaak. De zaak beschikte toen ook nog over een klein zoldertje, waar een of twee tafels stonden. Dat zoldertje zat zo dicht tegen het plafond dat wat langere mensen er niet rechtop konden staan. Het café had een minder bruin karakter dan nu het geval is, maar had toch wel iets weg van de huidige zaak.
Geschiedenis
Naamgeving
Eigenaars
De eerste eigenaar was Jan Francke (later vertrokken naar de Antillen). Later zat Ruud Guequierre nog enige tijd in de zaak, hij verkocht het weer aan ene Ron.
Bijzonderheden
In de keuken stond Tony Macaroni. Saskia Goeseije (nu Ooms) en Willem Nieuwdorp werkten nog een tijd in de bediening.
Mooie verhalen
- Chris Ludekuse
Chris was, zoals dat zo mooi in het Italiaans heet, een 'uomo universale', een universeel mens, iemand die van vele markten thuis is - je zou kunnen zeggen dat hij bèta-hersens had maar een alfa-hart. Chris was aan de ene kant ing., had de HTS gedaan, en aan de andere kant schreef hij gedichten en tekende hij. Ik heb nog een gedichtenbundel van hem - 'Bij de terugkeer van een vrouw' - en ook hangt er een tekening van hem - 'ei, ei... eigen huis (1973) - aan de muur (hij exposeerde ook). Samen hebben we ook het bundeltje 'Uithuizig plezier' voor Seventy Seven gemaakt - Chris de tekening van Sev op de voorkant en ik de gedichten. Ik ken Chris al van eind jaren 60, in beginsel vanuit de sport - hij heeft nog een tijd gevoetbald bij Zeelandia - maar later natuurlijk ook vanuit de kroeg. Hij kwam, zoals zovelen deden en nog steeds doen, overal, dus dan kom je elkaar nogal eens tegen. De Lachende Vis was in dat opzicht vaak een 'intermezzotent', een plaats waar gegeten werd tussen de vergaderingen die 's middags in Sev plaatshadden en zich gaandeweg verder de Vlasmarkt op verplaatsten. Nu de Tour de France binnenkort weer begint, moest ik weer aan Chris denken, want hij volgde die koers op de voet en elke etappe werd dan ook uitgebreid in de kroeg geanalyseerd. Muziek was ook een van zijn passies, zijn huis aan de Seisstraat stond vol met elpees en ik geloof dat hij zowat alles van Bob Dylan had, zelfs bootlegs die Bob al lang weer vergeten was. Edwin Mijnsbergen, die in die tijd bij Sev achter de bar stond, vertelde laatst dat Chris dagenlang zeurde over een bepaalde plaat ('een soort indianenmuziek') en compleet gelukkig was oen die uiteindelijk gevonden en gedraaid werd. Chris deed ook iedere zaterdag het cryptogram van zowel Volkskrant en NRC, soms classicaal in de kroeg, maar vaker separaat. Zo kon het dus gebeuren dat ik Chris een keer op een zaterdagmiddag bij AH tegenkwam en hij alleen maar 'goedendag' zei. Dat klinkt natuurlijk als een groet, maar hij bedoelde de oplossing van de enige omschrijving uit het cryptogram van de NRC die we nog misten - een goedendag was een soort wapen, een middeleeuwse knots - hij zei het met dat zo karakteristieke dunne glimlachje van hem en vervolgde zijn weg naar de groentenafdeling.
Adres en contactgevens
Vlasmarkt Middelburg