Middelburg Dronk

Versie van 3 jul 2013 om 11:02

Beschrijving

Café Meccano was in de periode 1985-1992 een Grand Café annex Discotheek aan Damplein 27 in Middelburg, in het pand waar nu restaurant De Tropen is gevestigd. Het cafégedeelte was zo'n 50 meter diep en bestond uit drie gedeeltes: een entree die werd gekenmerkt door een vloer van 'gewone stoeptegels', een wat hoger gelegen bargedeelte , en een nog hoger gelegen achterzaaltje, waar ook een verhoogd podium met daarop een piano was te vinden. Helemaal achterin het café bevond zich een deur, die toegang verschafte tot een kleine discotheek van twee verdiepingen. Die discotheek beschikte op beide etages over een bar. De dansvloer bevond zich op de etage onder de entree van de discotheek. Het café was zeven dagen per week open, de discotheek alleen op donderdag, vrijdag en zaterdag.

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op: Meccano/fotos.

• 

  Meccano 1992

• 

  Achtergrond: Hans en Nina, later zaak in Tilburg begonnen

• 

  RiR Ko van Liere en Jan-Willem Antheunisse als Sinterklaas in Meccano, 1990

Geschiedenis

Café Meccano

In 1970 was er nog een meubelcentrum in het pand aan Damplein 27 gevestigd. Voor 1970 zat dit centrum ook in dat pand (toen nog Lange Giststraat 27). In 1936 was in het pand de Volksslagerij gevestigd, in 1948 firma Te Roller (vlees). In 1950 Vroom en Dreesmann. Tussen 1915 en 1946 was aan de Giststraat 27 ook Lokaal De(n) Boer gevestigd. Die ruimte werd gebruikt voor vergaderingen en de verkoop van partijen kleding. In 1936 werd de ruimte zelfs tijdelijk ingericht als noodziekenhuis. Meccano is voortgekomen uit de Carambole. Het boekje Grand Cafés in Nederland, van Jaap Huisman, vermeldt: "Een kleiner wereldpodium, op stedelijke schaal is Meccano, uit de speelgoedkist gehaald door Cees Rijn en Connie de Lange op het hoogtepunt van de high-tech-periode. Ze wilden een café maken waar ze zelf in een vreemde stad naar toe zouden willen gaan. Het zou overal kunnen staan, Meccano, maar toevallig is het daar, op het juiste moment. Als er onverwacht een hoosbui uitbreekt. Je schuilt er, hangt er je jas te drogen en voelt je thuis.Ze gingen in België naar de voorbeelden kijken en waren vooral gecharmeerd van één, Danieli in Antwerpen, een tot café-restaurant omgebouwde patisserie. [...] Carambole heette het voordat het Meccano werd. Het tapijt sloot naadloos aan bij het plafond en inderdaad, pluche kleedjes. Het concept van Meccano werd bedacht in 1981 en pas in 1985 uitgevoerd, drie zaaltjes in pasteltinten. Als Connie de Lange een beige wil hebben zijn het meteen zes verschillende beiges. Ze werkt intuïtief: schetsend, uitproberend, improviserend. De wanden van de achterzaal, bijvoorbeeld. Eerst beschilderde ze het behang, vervolgens bracht ze in de natte verf een tekening aan met een dun penseel en het resultaat voert je mee naar een onzichtbare stad in Italië.

De bar verhuisde van de voorzaal naar het middenstuk, omdat de voorzaal een verlengstuk van het terras moest zijn. Het is de plaats voor huisvrouwen met boodschappentassen, voor scholieren die hun huiswerk doen (of ontvluchten), voor zakenlieden op doorreis. 's Avonds klitten de voyeurs samen langs de langgerekte bar, de blik gericht op de lager gelegen entree, en kan het spel van kijken en bekeken worden gespeeld worden. Vooral in de weekeinden wil het aantal deelnemers aan dit spel wel eens de maat van het speelvlak overtreffen. Want achterin Meccano opent zich dan de bonus: de discotheek, die nog het meest recht doet aan de cafénaam met zijn stalen leuningen en aan- en uitflitsende neonlichten en tl's."

Discotheek Meccano

In 1983 opende Cees Rijn in het pand dat aan de achterzijde van Damplein 27 grensde, met de ingang aan Pauwpoort 3, discotheek Meccano. Hij nam het pand over van de firma Loontjens, die het in 1982, als opslagruimte van het voormalige café Carambole, verbouwden. In maart van dat jaar werd er in de krant geadverteerd met try-out voor 'Bar Dancing Discotheek Meccano'. Die zaak moest echter al snel sluiten van de Gemeente Middelburg, als gevolg van een bezwaarschrift van omwonenden onder leiding van Ir. Akkerman, die stelden dat een discotheek in strijd was met het bestemmingsplan. Die beroepsprocedure was in het voorjaar van 1982 al in gang gezet. Het pand werd daarom in 1984 in gebruik genomen als filmhuis Meccano, van Stichting Filmtheaters Middelburg. In 1986 verleende de Gemeente echter alsnog een vergunning voor een discotheek, waarna filmhuis Meccano weer moest wijken (in 1987 zouden er nieuwe filmtheaters worden geopende in Electro aan de Markt en in het Schuttershofcomplex). De ingang van de discotheek was vanaf toen niet meer aan de Pauwpoort te vinden, maar achterin het Grand Café op het Damplein. De Discotheek was drie avonden per week open en werd een groot succes. De omwonenden gaven de strijd tegen de zaak echter niet op. Zo werd er wekelijks gepost met decibelmeters en ging men door tot de Raad van State om in het gelijk gesteld te worden. Uiteindelijk met succes. De openingstijden van uitgaansgelegenheden op het Damplein werd teruggedraaid naar 2.00 uur. Dat was het begin van het einde.

Een oud-medewerker herinnert zich:
In mijn beleving was de discotheek er eerder als het cafe. De discotheek is begonnen met de ingang in de pauwpoort , in het zelfde jaar dat ook het Veronicaschip naar Middelburg kwam. er was toen nog geen sprake van een doorgang naar het cafe. Dat heeft niet zo heel lang geduurd ,vanwege problemen met omwonenden , toen moest de boel dicht, en is het tijdelijk een filmtheater geworden ,met zowel beneden als boven stoelen. DJ's waren er onder andere Bert van Leerdam en Thomas Siahaya. Maar ook Pieter Noorderbos en Jan-Willem Jansen

Sluiting

Uiteindelijk was het buurman ir. J.W. Akkerman die het lot bepaalde van Meccano, althans van de Discotheek. Deze man verzette zich van meet af aan tegen de vergunning voor de discotheek. In de procedures werden enkele fouten gemaakt door de gemeente Middelburg, waardoor de Discotheek uiteindelijk toch open kon, zij het met een entree in het café zelf, in plaats van in de Pauwpoort. Akkerman legde zich daar niet bij neer en bleef jarenlang klagen over de overlast (hij stond met decibelmeters naast de deur en ging ooit met zijn vingers in zijn oren voor een podium op het Damplein staan, om zijn ongenoegen kenbaar te maken). Mede door zijn toedoen besloot de gemeente de nachtvergunningen voor de horeca op het Damplein in te trekken, om die te concentreren in het gebied bij de Markt (ernstige vernielingen tijdens Oud en Nieuw waren de directe aanleiding). De spanningen liepen daarbij nog enige tijd hoog op. Een grote groep cafébezoekers liet ooit nog een paginagrote rouwadvertentie in de Provinciale Zeeuwsche Courant plaatsen: "Rust in vrede, uitgaansleven Middelburg".

Naamgeving

Onbekend. Een verwijzing naar Meccano, het speelgoed?

Eigenaars

Cees Rijn. In de beginperiode had ook Irving Comijs zich ingekocht. Die stapte later over naar La Folie, aan de overzijde van het Damplein.

Bijzonderheden

Cees Rijn en Connie de Lange zijn nog steeds actief in de Middelburgse horeca. Onder meer in Seventy Seven en Café-Restaurant Vriendschap. De Discotheek kreeg al in 1983 een drankvergunning en werd ook dat jaar geopend (zie de foto's) maar moest al snel weer sluiten omdat de Gemeente Middelburg een paar fouten had gemaakt in het bestemmingsplan. De discotheek zou pas een paar jaar later alsnog openen, deze keer met de ingang vanuit het cafe aan het Damplein, in plaats van aan de Pauwpoort.

Voordat de Discotheek er kwam zat in het pand aan de Pauwpoort een filmzaal. Meccano was het enige Cafe waar een rij in het cafe zelf stond, om naar de disco te gaan. Klanten van het cafe zelf, konden er op drukke avonden nog nauwelijks bij, in de achterzaal. Dat was goed voor de disco, maar slecht voor het cafe.

Mooie verhalen

Meer verhalen zijn te vinden op de pagina Meccano/Verhalen.

Over Ko van Liere en het gezelschap dat hem omringde

Jan-Willem Antheunisse vertelt: "Vanaf halverwege de jaren ‘80 is Meccano niet alleen bij jongeren populair, maar is het overdag ook een aantrekkelijk oord voor wat oudere jongeren uit Middelburg. Rondom twaalven zit er achter het venster dagelijks Ko van Liere, om er de krant en een kopje koffie te doen. Ik was bevriend met Ko en heb daar heel wat uurtjes met hem doorgebracht. Ko was in Middelburg heel bekend. In de Lange Delft had hij een goed lopende kledingzaak. Die heeft hij opgedoekt toen hij 45 jaar was en is toen gaan rentenieren. Ko was een intelligente belezen man met een groot gevoel voor humor. Iedereen mocht hem. Hij had dan ook een uitgebreide kennissenkring. Veel van die kennissen schoven rond het middaguur nogal eens aan bij Ko: Andreas Oosthoek, Frans van Dixhoorn, Ad de Jong, ondergetekende, Wim Riemens, Theo Louisse, Leo Janse de Jonge, Ineke Schmidt, Helen Riemens...... In overmoedige buien vond Ko dat het allemaal zijn gasten waren. Hij sleepte stoelen aan, wenkte het bedienend personeel voor opnieuw een bestelling en kraaide van plezier. Daar aan die leestafel is wat afgelachen. De wereld werd er besproken, gelezen boeken en gedichten werden er doorgenomen en verhalen werden er verteld. Zoals dat ene verhaal over die keer dat Ko de kerst doorbracht in Parijs. Met Andreas Oosthoek, Wim en Helen Riemens. Bij het inchecken in het hotel moesten er namen, adressen en beroepen worden ingevuld. Daar stond Ko, zonder beroep. Hij heeft toen bij ‘Beroep’ ingevuld: R.I.R. Dat had Andreas Oosthoek gezien en informeerde later bij Ko wat hij daar mee bedoelde. De letters stonden voor ‘Rentenier In Ruste’. Helaas is Ko Middelburg vroegtijdig ontvallen. Zijn grafsteen is een eenvoudige stoeptegel. Eenzelfde tegel als die in de vloer van het voorste gedeelte van Meccano. Op de tegel staat: Ko van Liere R.I.R. De foto is rond 1990 gemaakt. Na bezoeken aan verschillende scholen blaast Sinterklaas Jan-Willem Antheunisse even uit bij Ko aan tafel in Meccano aan het Damplein."

• 

  RIR Ko van Liere en Jan-Willem Antheunisse als Sinterklaas in Meccano, 1990

Vincent: de dienstplicht riep

Medewerker Vincent zat in deze tijd in militaire dienst maar iedereen die hem een beetje kent kan zich voorstellen dat dit nou niet precies zijn ding was, zeg maar precies niet. Hij ging liever zijn eigen gang. Op een gegeven moment is hij helemaal niet meer op het appèl verschenen en dat heet ook in vredestijd desertie. Desertie is zwaar strafbaar vandaar dat de militaire politie op zijn zaak werd gezet.Deze heeft zich verdiept in Vincent zijn gaan en staan en omdat hij gewoon naar Middelburg was "gevlucht" was het niet zo moeilijk hem te traceren en na diepgaand recherchewerk er achter te komen dat hij in Meccano werkte. En daar, dachten zij, zou het geen probleem zijn hem te arresteren, echter...Vincent had er op de één of andere manier lucht van gekregen en op het moment dat de hermandad toe wilde slaan is hij hem gesmeerd over het dak. Op zich een knappe actie ware het niet dat hij na een paar uur terug keerde en alsnog door de nog altijd wachtende marechaussee kon worden afgevoerd. Ik meen dat zijn uiteindelijke lot Nieuwersluis was.

Dansen op Front 242

Hoewel ik niet goed thuis ben in de moderne dancemuziek is er nog wel een tijd geweest dat ook ik regelmatig stond te springen als een vlo. Eind jaren '80 kwam ik wekelijks in Mecano, een grand café annex discotheek op het Middelburgse Damplein. In de zomer voorafgaand aan mijn eindexamenjaar ging ik op kamers wonen. Dat bleek een vrijbrief te zijn om iedere donderdag, vrijdag en zaterdag met mijn drie makkers naar de disco te gaan. Aanvankelijk vooral om met een glas bier in de hand stoer om ons heen te kijken of er nog leuke meisjes waren die ons opmerkten, later ook om te dansen.
"Wat zegt u?"
"Dansen."
"Op Front 242".

Dat zat zo: de housemuziek was nog maar net doorgebroken en kenmerkte zich vooral door sirenegeluiden en kreten als 'Aciiiiiiid'. De sound van Speedy J's Pull Over, zeg maar. Toen vond ik die muziek nog best aanstekelijk. Ik denk dat ik het ben gaan opgeven na de release van stuiterkrakers als Poing (van Rotterdam Termination Source) en Amsterdam, waar lech dat dan? van de Euromasters. Housemuziek werd steeds dominanter, sneller en massaler. Het was geen gimmick meer.

Doch dat terzijde. Wat ik wil zeggen is dat we, ondanks het feit dat we eigenlijk meer 'in de rockmuziek zaten', best waardering konden opbrengen voor House. We dachten dat we het best snapten allemaal. Totdat kroegtijger Max die zomer in zijn Mini het plein kwam oprijden, bonkend op een wel hele vreemde variant die uit zijn speakers knalde. Toen ik informeerde welke vorm van House dit nu weer was gilde hij "Electronic Body Music, man! Front 242 uit België!" Dat kon niet anders dan goed zijn.

Het was niet meteen aanleiding om naar de platenzaak te sprinten maar jee, wat vonden wij nummers als Welcome to Paradise en Headhunter lekker. En er stond zo mooi geheimzinnig "[v 1.0] achter, op de platenhoes.

We besloten dat het de stoerste muziek was die dj Jan-Willem in zijn koffer meedroeg. We vroegen het iedere week aan. Als beloning dansten we er dan ook op, terwijl we uit volle borst meezongen: "Hey poor! You don't have to be poor anymore!"

Andere tijden, beste mensen, maar mooie!

Tosti Meccano

Meccano was een geweldig café. Overdag kon je er heerlijk rustig zitten. Een krantje lezen bij een goede kop koffie, vergezeld van een verse jus en de fabuleuze 'Tosti Meccano' (met kaas, filet Americain en uitjes). Eind jaren '80 was het café erg in trek bij Middelbare scholieren. Op donderdagavond stonden het midden- en achtergedeelte stampvol. In die tijd bruiste het Damplein nog. Er waren meerdere cafés en twee discotheken. Het leuke van Meccano was dat je de zaak niet hoefde te verlaten, tegen sluitingstijd. Je ging dan gewoon in de rij staan voor de deur van de discotheek, om daar nog lekker een uurtje of drie te gaan dansen, drinken of sjansen.

Fietsenzee

Meccano was in een bepaalde periode The Place 2 B! De jeugd kwam van alle uithoeken...en op de fiets. Het Damplein was gevuld met honderden fietsen. De deur (een gewone deur van niet meer dan een meter breed) ging open om klokslag 22u15! In de hoogtijdagen werd de discotheek wel drie keer op een zaterdagavond gevuld. Een mooie tijd.

Muziek

Thomas Siahaya: "Heb altijd met veel plezier gedraaid in Meccano. Wat ik mij nog goed herinner is dat ik via importkanalen de maxisingle van Nenneh Cherry met Buffalo Stance had binnen gekregen. Ik vond die plaat zo goed, dat ik 'm op een zaterdagavond in totaal 13x(!) gedraaid heb. Op het einde van de avond ging het dak eraf. Als afsluiter draaide ik steevast het nummer van Yoyce Sims met Come into my life. De muziek ging uit om 03u45....".

Oud-personeel

Marco Ridderhof, Coert van Loon, Johan "Egel" Nieuwdorp, Erik Louws, Saskia Kerkhove, Jurben Ubbink, Nehalennia de Bruyne, Conny, Bo Wesdorp, John Roelse, Lies Deurwaarde, Ceciel, Martine Smallegange, Chantalle te Loo, Jan-Willem Jansen, Ulla Hanneman, Laura van IJzendoorn, Hayo Diepeveen, Marcel Lambour, Danielle Niehoff, Jikke, Marc (Max) van den Dool, Josephine van Waarde, Mark Luijendijk (zoef), Mike, Radde, Gerard Ducati, Eric Caljouw, Dorothea Sul, Barbara Lindhout, Ben Vriesman, Paul Sanders, Hans Henzen, Pieter Noorderbos, Thomas Siahaya, Sytze Christ, Bert van Leerdam, Jeroen Michielsen, Jorn Hanneman, Antal, Winnie Goedbloed, André Biijs, Dorine Pedersen, Jaap Zock, Ruud Henning.

Adres en contactgevens

Café Meccano (nu: De Tropen)
Damplein 27
4331 GC Middelburg

Externe links

• Meccano op Hyves
• Klassiekers deel 29: Headhunter V 1.0: Over Front 242 in Discotheek Meccano
• Foto's Beeldbank Zeeland, onder meer recordnummer 3194

Bronnen

• Krantenknipsels: Krantenbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek en collectie Rijn/De Lange
• Foto's: Beeldbank Zeeland, collectie Rijn/De Lange, Jan-Willem Antheunisse, collectie Deurwaarder, collectie Bert van Leerdam