k |
|||
| Regel 27: | Regel 27: | ||
==Mooie verhalen== | ==Mooie verhalen== | ||
* '''Ed van Beijnum''' | * '''Ed van Beijnum''' | ||
| − | Ergens begin jaren 70 verscheen er een imposante figuur in het Middelburgse straat- en kroegbeeld; een boom van een vent getooid met men toen een volle baard noemde. Dat was Ed van Beijnum (zie portretfoto bij | + | Ergens begin jaren 70 verscheen er een imposante figuur in het Middelburgse straat- en kroegbeeld; een boom van een vent getooid met men toen een volle baard noemde. Dat was Ed van Beijnum (zie portretfoto bij op [[ Tognog/fotos ]]), een joviale en joyeuze man wiens hart aan de juiste kant zat, namelijk apert ter linkerzijde. Hij was met Geertje in de ''pisbakkenbuurt'' – ook wel ''margarinebuurt'' genoemd, doch officieel ''De Griffioen'' genaamd – komen wonen. Ze hadden drie kinderen die Che, Iljitsj en Indira heetten; vandaar dat hart op de goede plaats. Ik ging er weleens schaken, maar die partijen werden vaak geofferd aan ideologisch discussies over Marx en Lenin – de hete zomer van ’68 lag nog vers in het geheugen. |
| − | Hij was vaste klant van [[ Het Hof van Zeeland ]] en toen Aad Bosman in het pand daarnaast (is nu bij [[ | + | Hij was vaste klant van [[ Het Hof van Zeeland ]] en toen Aad Bosman in het pand daarnaast (is nu bij [[ 't Hof ]] getrokken) Tognog begon, werd Ed er bedrijfsleider. De Vlasmarktpopulatie verliet soms de basis om eens duchtig op kroegentocht te gaan – het was daarna soms nog lang onrustig in de stad. Zo had horecabaron Adri de Pree, beducht voor lastige types, op enig moment ter bescherming een ''bouvier'' aangeschaft. Toen Ed met wat gelijkgezinden [[ Alassio ]] met een bezoek vereerde, brak kort daarna de pleuris uit. De Pree gaf zijn hond de sporen, maar die draaide zich om en beet hem in zijn been – dat verhaal werd nog maandenlang meesmuilend in de stad verteld. |
Een aantal jaren nadat ik Ed had leren kennen vertrok hij met Thijs Breel op wereldreis in een tot safarimobiel omgebouwde ''Citroën Dyane''. Bij terugkomst raakte hij niet uitgepraat over zijn avonturen; ze waren, dacht ik, zelfs tot in Afghanistan geweest. Hij had ter plekke van de fameuze ''schimmelafghaan'' geproefd en de vergezichten waren niet de lucht. In 1976 werd Ed, samen met Willem de Kramer, projectleider in [[ De Beuk ]], die toen net van het Koorkerkhof naar de Herengracht verhuisd was. Toen de gemeente drie jaar later de stekker eruit trok door de subsidie stop te zetten, liet Ed via een interview in de PZC weten dat de gemeente jarenlang haar best had gedaan om De Beuk de das om te doen en dat het na elf jaar eindelijk gelukt was. Kort daarna vertrok Ed uit Middelburg; ik weet niet meer waar naar toe. Tevens moet ik het antwoord schuldig blijven op de vraag of de ''bouvier'' van De Pree nog weleens beet naar het baasje. | Een aantal jaren nadat ik Ed had leren kennen vertrok hij met Thijs Breel op wereldreis in een tot safarimobiel omgebouwde ''Citroën Dyane''. Bij terugkomst raakte hij niet uitgepraat over zijn avonturen; ze waren, dacht ik, zelfs tot in Afghanistan geweest. Hij had ter plekke van de fameuze ''schimmelafghaan'' geproefd en de vergezichten waren niet de lucht. In 1976 werd Ed, samen met Willem de Kramer, projectleider in [[ De Beuk ]], die toen net van het Koorkerkhof naar de Herengracht verhuisd was. Toen de gemeente drie jaar later de stekker eruit trok door de subsidie stop te zetten, liet Ed via een interview in de PZC weten dat de gemeente jarenlang haar best had gedaan om De Beuk de das om te doen en dat het na elf jaar eindelijk gelukt was. Kort daarna vertrok Ed uit Middelburg; ik weet niet meer waar naar toe. Tevens moet ik het antwoord schuldig blijven op de vraag of de ''bouvier'' van De Pree nog weleens beet naar het baasje. | ||
==Adres en contactgevens== | ==Adres en contactgevens== | ||
Versie van 19 aug 2011 om 05:41
| | ||||||||
|
Beschrijving
Vlasmarkt, jaren '70, van dezelfde eigenaars als Het Hof van Zeeland, in het pand waar later onder meer Miller Time zich zou vestigen. Het pand is nu bij het huidige Kaffee 't Hof getrokken.
Geschiedenis
Foto's
Meer afbeeldingen zijn te vinden op Tognog/fotos
Willem Jacobs en Kees Wesdorp
Gilles Poppe en Torre Wegener
Jaap Wolterbeek, Louis Jongepier, Hans Helleman, Gilles Poppe
Lange Joop, Ronnie de Neger, Will Borstlap, Titia,
Naamgeving
Eigenaars
Aad Bosman en Peter Streekstra
Bijzonderheden
Ed van Beijnum was er nog een tijdje bedrijfsleider - later zou hij projectleider van De Beuk worden op de locatie Herengracht 74.
Mooie verhalen
- Ed van Beijnum
Ergens begin jaren 70 verscheen er een imposante figuur in het Middelburgse straat- en kroegbeeld; een boom van een vent getooid met men toen een volle baard noemde. Dat was Ed van Beijnum (zie portretfoto bij op Tognog/fotos ), een joviale en joyeuze man wiens hart aan de juiste kant zat, namelijk apert ter linkerzijde. Hij was met Geertje in de pisbakkenbuurt – ook wel margarinebuurt genoemd, doch officieel De Griffioen genaamd – komen wonen. Ze hadden drie kinderen die Che, Iljitsj en Indira heetten; vandaar dat hart op de goede plaats. Ik ging er weleens schaken, maar die partijen werden vaak geofferd aan ideologisch discussies over Marx en Lenin – de hete zomer van ’68 lag nog vers in het geheugen. Hij was vaste klant van Het Hof van Zeeland en toen Aad Bosman in het pand daarnaast (is nu bij 't Hof getrokken) Tognog begon, werd Ed er bedrijfsleider. De Vlasmarktpopulatie verliet soms de basis om eens duchtig op kroegentocht te gaan – het was daarna soms nog lang onrustig in de stad. Zo had horecabaron Adri de Pree, beducht voor lastige types, op enig moment ter bescherming een bouvier aangeschaft. Toen Ed met wat gelijkgezinden Alassio met een bezoek vereerde, brak kort daarna de pleuris uit. De Pree gaf zijn hond de sporen, maar die draaide zich om en beet hem in zijn been – dat verhaal werd nog maandenlang meesmuilend in de stad verteld. Een aantal jaren nadat ik Ed had leren kennen vertrok hij met Thijs Breel op wereldreis in een tot safarimobiel omgebouwde Citroën Dyane. Bij terugkomst raakte hij niet uitgepraat over zijn avonturen; ze waren, dacht ik, zelfs tot in Afghanistan geweest. Hij had ter plekke van de fameuze schimmelafghaan geproefd en de vergezichten waren niet de lucht. In 1976 werd Ed, samen met Willem de Kramer, projectleider in De Beuk , die toen net van het Koorkerkhof naar de Herengracht verhuisd was. Toen de gemeente drie jaar later de stekker eruit trok door de subsidie stop te zetten, liet Ed via een interview in de PZC weten dat de gemeente jarenlang haar best had gedaan om De Beuk de das om te doen en dat het na elf jaar eindelijk gelukt was. Kort daarna vertrok Ed uit Middelburg; ik weet niet meer waar naar toe. Tevens moet ik het antwoord schuldig blijven op de vraag of de bouvier van De Pree nog weleens beet naar het baasje.
Adres en contactgevens
Vlasmarkt 18 Middelburg
Externe links
Bronnen
Foto's Tognog 1974: collectie Jan Simonse, fotograaf Jan Simonse.