Middelburg Dronk

De Gespleten Arent

 

De Gespleten Arent

Vlasmarkt 25-27
Middelburg

Website
Facebook
Twitter

Eten
Restaurant

Middelburg
Vlasmarkt

 

Een restaurant dat vanaf 1979 is gelegen aan Vlasmarkt 25-27 in Middelburg. In het pand op nummer 27 waren in de jaren '60 en '70 achtereenvolgens Bonanzabar en Sjada Bar gevestigd.

Geschiedenis

1979
 B. Willemsen

Ben Willemsen opent in juni 1979 "Herbergh Den gespleten Arent" aan de Vlasmarkt 25 in Middelburg. In eerste instantie runde hij de zaak met zijn broer Peter - Ben in de keuken en Peter in de bediening -, doch na korte tijd nam zijn vrouw Marjan de honneurs waar in de bediening.

2005
 Paul Melis en Bart Melis

Sinds 2005 zijn de broers Paul en Bart Melis eigenaars van de zaak.

2014
 Paul Melis, Bart Melis, Sjoerd Dooge en Edwin Dingemanse

In 2014 richten de gebroeders Melis een VOF op. Sjoerd Dooge en Edwin Dingemanse treden dan toe met als doel (zoals pas 3 jaar later blijkt) het restaurant geleidelijk over te nemen van Paul en Bart. In januari 2017 brengt het kwartet de plannen naar buiten: per 1 april 2017 dragen Paul en Bart de zaak over aan Edwin en Sjoerd. De gebroeders zelf hebben dan juist getekend voor de overname van restaurant De Werf in Veere. De familie Melis blijft wel eigenaar van het pand aan de Vlasmarkt in Middelburg.

2017
 Sjoerd Dooge en Edwin Dingemanse

Per 1 april 2017 zijn Sjoerd en Edwin de nieuwe eigenaars van De Gespleten Arent. Zij zullen de zaak aanvankelijk voortzetten zoals hij is. In de loop van de drie jaar vanaf 2014 is hun eigen identiteit al geleidelijk onderdeel geworden van het restaurant. Edwin en Sjoerd werkten eerder onder meer in Vriendschap, restaurant Katseveer en restaurant 't Veerhuis in Wolphaartsdijk.

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op De_Gespleten_Arent/fotos.


Naamgeving

Het pand van de Gespleten Arent bestond vroeger uit twee panden. Aan Vlasmarkt 25 stond “den Swarten Gespleten Arent” en het pand (mogelijk erachter of erboven) met een ingang aan Vlasmarkt 27 heette “Domburgh”. Het was waarschijnlijk een handelshuis want aan de achterzijde aan de Schuiffelstraat waren paardenstallen gemaakt voor de kooplieden. Omstreeks 1900 stond er een grote zwarte Arend op het dak. Later is de deur met nummer 27 weggehaald en zijn er drie ramen geplaatst. Sinds 20 mei 1966 is het een rijksmonument. Omschrijving: Huis met geverfde rechte gevel. De lijst rustend op met koppen en festoenen gebeeldhouwde kardoezen. In kielbogen boven de ramen sluitstenen met ornament. In het veld van de middelste boog cartouche met 1645. In de zijdammen cartouches met wapens van Zeeland en van Middelburg. Zandstenen dwarsbanden. Winkelpui. XVII (17e eeuw).

Bijzonderheden

Wat heeft er in het pand gezeten?

  • Slagerij 1856-±1900 “Vleeschhouwerij J. Andriesse” ±1900-1932
  • “Vleeschhouwerij E. van Oss”

De Joodse slager E. van Oss exploiteerde een slagerij aan de Vlasmarkt K 154. In 1900 werd door slagerij E. Van Oss in Middelburg personeel gevraagd voor de winkel aan de Vlasmarkt K 154 (later 25-27) in de huizen genaamd ‘den Swarten gespleten Arent’ en ‘Domburgh’. Hierin zat al een vleeshouwerij sedert 1856, geëxploiteerd door J. Andriesse. In 1909 adverteerde slagerij E. Van Oss met zijn zuiglambouten. Een jaar later werd de slagerij na verbouwing heropend. In 1915 maakt Van Oss in de krant reclame voor zijn ‘Eerste Electrische Slagerij’. Toch gingen de zaken niet altijd voor de wind, want in 1932 moest het faillissement worden uitgesproken voor de slagerij van J.van Oss (handelsnaam E. van Oss). Met ingang van 26 mei 1932 werd het bedrijf van de firma E. Van Oss verplaatst naar de vleeschhouwerij van C.J. Rijke aan de Langeviele 215. Het huis, aan de Vlasmarkt K 154, waarin een slagerij en werkplaats, uitkomend op de Schuiffelstraat, werd verkocht op 16 juni 1932.


  • Speelgoedwinkel de Magneet

  • Kapperszaak
  • Bonanzabar


Krantenartikel PZC 26 maart 1968. Bonanza-bar onder nieuwe leiding. MIDDELBURG - Vrijdagavond vond aan de Vlasmarkt de heropening plaats van de Bonanzabar. De zaak staat thans onder nieuwe leiding. Die berust bij de heer en mevrouw Wondergem, geen onbekenden in Middelburg. Zes jaar exploiteerde het echtpaar het cafetaria “De Noordpool”, die was gevestigd op de plaats waar nu de Irenebar is te vinden. Het interieur ondervond nagenoeg geen verandering. Met het oog op het naderend seizoen, zullen aanvankelijke plannen tot het aanbrengen van eventuele veranderingen tot een latere datum worden opgeschoven. In het seizoen zal de Bonanzabar zich voornamelijk op het cafetariawerk gaan toeleggen.


  • Sjadabar


Krantenartikel PZC 24 februari 1973. Sjada Bar te Middelburg heropend. MIDDELBURG - Met een drukbezochte receptie is vrijdagmiddag de Sjada Bar, v.h. Bonanzabar, aan de Vlasmarkt 27 te Middelburg heropend, na een modernisering die enkele weken in beslag heeft genomen. De bar, en de tafeltjes zijn hetzelfde gebleven maar de wanden hebben een gedaanteverwisseling ondergaan. De vroegere wandbekleding is vervangen door houten wanden. Voorts herbergt deze bar een biljart, een jukebox en enkele speelautomaten. Naast een ruime sortering dranken kan men er ook een tosti, een bal gehakt of een portie saté gebruiken. Tijdens de feestelijke opening zorgden talrijke bloemstukken voor een gezellige sfeer. De Sjada Bar is dagelijks geopend tot 12 uur ’s nachts en in de weekenden tot 1 uur; bij grote belangstelling is het tevens mogelijk om langer open te blijven.


Mooie verhalen

Ben en Marjan Willemsen over de geschiedenis van restaurant De Gespleten Arent

Ben Willemsen werkt eind jaren zeventig als chef-kok in restaurant De Stadskelder in Eindhoven. ‘Ik had al een tijdje het idee in mijn hoofd om voor mezelf te gaan beginnen. Samen met broer Peter zijn we een locatie gaan zoeken. In het Horecavakblad zagen we een pand te koop aan de Vlasmarkt in Middelburg. Middelburg sprak mij wel aan, want mijn schoonzus en zwager woonden daar en we waren al diverse keren op bezoek geweest, een prachtige stad! Het pand stond leeg, was net gerenoveerd tot kantoorpand, maar had nog een horecavergunning. We hebben een interieurbouwer uit Dommelen ingeschakeld om het restaurant te ontwerpen en in te richten.’

Ben laat zijn gezin overkomen uit Eindhoven en ze krijgen een woning in Dauwendaele, broer Peter gaat met zijn gezin boven de zaak wonen. De eerste jaren is het een Herberg, met klassieke bistromaaltijden. Ben staat in de keuken, Peter in de bediening. Na drie jaar vertrekt Peter terug naar zijn voormalig werkgever congrescentrum Koningshof in Veldhoven en wordt later horeca-docent. Ben en Marjan nemen met hun twee zoons hun intrek in de bovenwoning. ‘We waren vierentwintig uur per dag bezig met onze zaak’, vertelt Ben. ‘Ik volgde altijd de nieuwste trends op kookgebied en technieken. Zo heb ik ook Nouvelle Cuisine uitgeprobeerd, maar daar ben ik vlug mee gestopt, want onze gasten vonden de te kleine porties niet prettig. Steeds meer buitenlandse invloeden deden hun entree in onze keuken. Eigenlijk was ik al aan het Fusion-koken lang voordat dat een trend werd.’

Alles wordt zelfgemaakt, van broodjes tot bonbons. Eens per week gaat Ben om 5 uur ’s ochtends naar de ISPC in Breda - in die tijd dè horecagroothandel waar topzaken hun inkopen doen - om verse en hoogkwalitatieve producten in te slaan. ‘Ik moest vroeg op pad, want om 12 uur begon de lunch alweer!’ Marjan verzorgt het restaurant met sierlijk gevouwen servetten, begeleidt de leerlingen in de bediening, haalt haar wijncertificaat en zoekt op wijnproeverijen de beste flessen in elke prijsklasse voor haar gasten. ‘Ik heb vaak de wijnetiketten staan afweken als een gast zijn bijzondere wijnherinnering mee naar huis wilde nemen’, aldus Marjan.

Op hun vrije dag moet de administratie en de was worden gedaan, de vele verbouwingen, de inspiratiebezoeken aan andere horecagelegenheden en briefmailingen naar het gastenbestand. Zonen Ben en Patrick helpen vaak mee. Eerst in de afwas en later ook in de keuken en bediening. Zoon Ben volgt de koksopleiding, zijn vrouw Jacqueline de gastvrouwopleiding. Ben staat enkele jaren samen met zijn vader in de keuken. Twee Bennen in de keuken, als dat maar goed gaat…… Patrick besluit om niet de horeca in te gaan. Ook Ben en Jacqueline stappen jaren later de horeca uit.

De Gespleten Arent verzorgt tevens de catering voor de Provincie en Gemeente in de Abdij en het Stadhuis op de Markt. ‘Dat waren vaak hele grote partijen dus dat was bikkelen!’ Zelf hebben ze zo’n vijfenveertig zitplaatsen in het restaurant en zo’n zelfde aantal buiten op het door druiven overgroeide terras. Dat de kwaliteit van koken en gastvrijheid opvalt wordt in de jaren negentig bevestigd met een rood bestekje (sinds 1997 de Bib Gourmand genoemd); door Michelin uitgekozen restaurants met een ultieme prijs-kwaliteit verhouding. Ook krijgen ze een vermelding in de “Lekker”, een andere kwalificatiegids.

Dat Ben’s aandacht niet alleen uitgaat naar zijn restaurant blijkt wel als je zijn nevenactiviteiten bekijkt. Hij schoolt zich constant bij; SVH leermeester en examinator, HCCP en nieuwe kooktechnieken. Ben is voorzitter NCCK (Nederlandse Club van Chef Koks, later het Koksgilde), examineert op diverse koksopleidingen in Middelburg en hij is heel actief in de HAM (Horeca Activiteiten Middelburg). ‘Middelburg had behoefte aan nieuwe evenementen. In Maastricht zag ik het Prüvenement en dat diende als inspiratie voor de Stadhoudersfeesten (1987 t/m 1990).

Heel de markt stond volgebouwd met tenten van vijftien horecabedrijven. Leo Hannewijk en Musky Engels verzorgden de muziek en ik stond samen met Ron Hendrikse (‘t Groot Paradijs) en Michel de Vaan (Rôtisserie Michel) in een tent te koken. De bezoekers moesten heel erg wennen aan zo’n evenement, want ze waren gewend om thuis te gaan eten.’ Andere activiteiten zijn; Het Straatje van Verlangen (Mosselfeesten), de Smaek van Zeeland, exposities van kunstenaars in het restaurant, het Middelburgs Couvert, Cine-menu (diner inclusief bioscoopkaartje), Jeu de Bouls in de Vlasmarkt, Indiase avonden, kookdemonstraties met wijnproeverijen.

De oud-leerlingkoks hebben nog steeds veel eerbied voor deze leermeester die in zijn kleinbehuisde keuken grootse gerechten tovert en hen de kneepjes van het vak leert. Opvallende namen zijn Richard Ekkebus (Mandarin Oriental Landmark Hotel in Hong Kong met 2 Michelinsterren), Sander de Jonge (restaurant Scherp in Middelburg, restaurant Mezger in Domburg), Evert Vermandel (Lead Innovation Chef bij Unilever) en natuurlijk Els Davidse (Restaurantje Nummer Zeven en de Zevende Hemel in Middelburg), die in 1996 de echtgenote van zoon Patrick wordt.

In 2005 wordt het restaurant verkocht aan de gebroeders Melis en kunnen Ben en Marjan van hun pensioen gaan genieten aan de Veerseweg. ‘Jarenlang zijn we door onze passie voor de horeca zó intensief met de zaak bezig geweest, dat we weinig tijd hadden voor leuke dingen en (familie)uitjes. Daar kwamen we pas achter toen we gestopt waren. Gelukkig hebben we dat weer ruimschoots in kunnen halen.’ Sinds vorig jaar wonen Ben en Marjan weer terug in hun geliefde Middelburg. En stilzitten……kunnen ze nog steeds niet.

Jacqueline Willemsen-de Kort

Nieuwe uitdagingen (20 januari 2017)

Team Arent januari 2017.jpeg

Dat de gebroeders Paul en Bart Melis met nieuwe plannen rondliepen had Bart me vorig jaar al eens ingefluisterd, maar met wélke plannen daar moesten we nog even geduld voor hebben. "Zodra alles rond is zijn jullie de eerste die het horen".

Gisteren werd ik uitgenodigd om naar de Vlasmarkt te komen. Alles ís inmiddels rond namelijk. Ik kon nog net het fatsoen opbrengen om een biertje in te laten schenken, maar kon me toen toch echt niet meer inhouden. "Vertel, vertel!"

Welnu, het nieuws is dat Bart en Paul per 1 april, na dik elf jaar, stoppen met hun restaurant De Gespleten Arent. Zij gaan een nieuwe uitdaging aan in Veere, waar ze Restaurant De Werf aan het Bastion hebben overgenomen. De Gespleten Arent wordt dan definitief overgenomen door Sjoerd Dooge en Edwin Dingemanse. Dit komt niet helemaal uit de lucht vallen, maar voor mij was het toch allemaal nieuw. Onze site was namelijk niet helemaal up-to-date. In 2014 richtten de broers al een VOF op, waar Sjoerd en Edwin instapten, met , naar nu blijkt, als doel het restaurant geleidelijk over te nemen van Paul en Bart. In de afgelopen drie jaar is de eigen identiteit van de twee vrienden stapje voor stapje opgenomen in de filosofie en identiteit van het restaurant.

Bart en Paul op hun beurt wisten wel al een beetje dat ze op termijn iets nieuws wilden gaan doen, maar die plannen kregen pas later echt gestalte. De afgelopen twee jaar werkten ze al samen met de eigenaars van de Werf, aan de modernisering van dat restaurant, in de rol van adviseurs. Al in een vroeg stadium kwam de optie in beeld dat zij de zaak zouden overnemen. Daar gaan gaan ze nu dus voor. Het contract is onlangs getekend.

De Melissen gaan in De Werf niet hetzelfde doen als in de Arent. De nieuwe zaak is veel groter, (ook het terras!) en bedient in de zomermaanden ook vele toeristen. De keuken zal een goede worden, maar wel net iets minder verfijnd dan die van het Middelburgse Restaurant. Sjoerd en Edwin op hun beurt bouwen voort op de basis die er al ligt. Bart grijnsde dat het wel een mooie afsluitingszin zou zijn voor dit stukje: "De Gespleten Arent blijft de Gespleten Arent".

Bij dezen. Of nee, toch niet helemaal. Wij van Middelburg Dronk en Veere Dronk willen er nog felicitaties aan toevoegen, voor alle vier. We wensen jullie veel succes met alle ontwikkelingen.

Proost!

Op stage in den Gespleten Arent (Rob 15 juni 2016)

Ben en Marjan, ca. 1990.JPG

In het gesprek dat ik enige tijd geleden had met Michel de Vaan kwam ook Ben Willemsen aan de orde. Michel tennist al jaren met Ben … vandaar. Ik ken Ben zelf ook al jaren, eigenlijk sinds 1979 toen hij samen met echtgenote Marjan restaurant De Gespleten Arent aan de Vlasmarkt in Middelburg opende. Met Astrid was ik er lange tijd vaste klant. Niet zo gek, want Ben kookte de sterren van de hemel.

Ben nodigde me eind jaren ’90 uit om mee te gaan naar de ISPC in Breda. Een fantastische ervaring, want in die tijd ging iedere, zichzelf respecterende chef naar de ISPC om primeurs te scoren. We hebben de lunch gebruikt in de ‘kantine’ waar ze heel goed wisten wat koken was. Ik kan me nog herinneren dat ik verse ganzenlever, nu allang niet meer politiek correct, heb gekocht. Ben legde me haarfijn uit hoe ik die moest bakken. Zonder vet in de pan, want dat had de gans genoeg.

Aangezien Ben ook leermeester was, liepen er nogal wat koks stage bij hem. Remco Elshout, nu kok bij Vriendschap, leerde er bijvoorbeeld de fijne kneepjes van het vak. Ook Richard Ekkebus, die nu al jaren furore maakt in Amber, het restaurant van The Landmark Oriental Hotel in Hong Kong, ging bij hem in de leer. Amber stond vorig jaar op nummer 38 van de beste 50 restaurants van de wereld. Ekkebus was daarmee de hoogst genoteerde Nederlandse chef.

De keuken van den Gespleten Arent was, zoals eerder vermeld, fantastisch. Dat vertaalde zich ook in de opdrachten van de gemeente Middelburg. Zo kan ik me nog een staande, aangeklede borrel in 1996 in de Burgerzaal van het stadhuis op de Markt herinneren. Het was ter gelegenheid van een voorstelling van Cirque Plume op het Molenwater en de gemeente had allerlei speciale mensen uitgenodigd. Na de voorstelling moesten captains of industry en dat soort volk worden gepaaid. Of dat gelukt is, weet ik niet meer, maar wel dat iedereen zich de chique hapjes van Ben liet smaken. Iedereen at haar of zijn bordje schoon leeg en likte de vingers af.

In 2005 stoppen Ben en Marjan met den Gespleten Arent. Ben heeft nog een tijdje als ambulant achter de kachel van Desafinado aan de Koorkerkstraat in Middelburg gestaan, maar geniet nu van zijn welverdiende rust. Zoals u eerder kon lezen, houdt hij zijn conditie op peil met een potje tennis.

Sinds 2005 bestieren de broers Bart en Paul Melis den Gespleten Arent. Paul staat, zoals men dat noemt, achter en Bart staat voor. Hij doet de bediening. Bart had ook wel iets met de keuken en wilde vroeger zelfs kok worden. Dat komt goed van pas, want nu kan hij zijn gasten uitleggen hoe de gerechten zijn gemaakt. Het zou mooi zijn als Bart of Paul Melis ook op stage zijn geweest bij Ben. Dat is natuurlijk wensdenken mijnerzijds, maar je weet het nooit. Ik zal het Ben eens vragen als ik hem binnenkort tegen het lijf loop. Dan kunnen we onze oude koeien weer eens uit de sloot halen.

De gebroeders Melis in de PZC, 2005

"De broers Paul en Bart Melis wisten al heel jong dat hun toekomst niet lag op de boerderij Korenbloem van hun ouders Lein en Matty maar in de gastronomie. Ruim een maand geleden namen zij het gerenommeerde restaurant De Gespleten Arent in Middelburg over en hun ouders waren bij de eersten om een gelukwens in het gastenboek neer te pennen. Paul is een gedreven kok die waarschijnlijk in zijn dromen nog bezig is met het combineren van nieuwe en oude smaken. Bart koestert ook warme gevoelens voor de keuken maar heeft zich toegelegd op het gastheerschap, wat hem uitstekend afgaat. Ze hebben De Gespleten Arent een metamorfose doen ondergaan. Niets meer belemmert de blikken richting open keuken en het geluid van de op het vuur dansende pannen klinkt de gast als muziek in de oren. De echte muziek overigens past perfect bij de kunstuitingen aan de wand waarvan de tonen aansluiten bij de huiskleuren jute- of haverwit, zwart en aubergine (de balken van het plafond) en het spel tussen licht en donker dat zich herhaalt in de moderne met kunstleer beklede zetels, de roomwitte tafellopers op de donkere houten tafels, het lichte plafond en de warmbruine vloer van tropisch hardhout. In die aangenaam rustige entourage zet Bart vaardig de creaties van broer Paul op tafel, geduldig uitleggend hoe alles tot stand is gekomen. Die uitleg is niet overbodig want vooral de voorgerechten en amuses zijn vaak gecompliceerde combinaties van geuren, kleuren en smaken. De vier dames aan een belendend tafeltje vallen dan ook van de ene verbazing in de andere."

Externe links

Bronnen