| | ||||||||
|
Beschrijving
Een coffeeshop (in de traditionele zin des woords, dus zonder aanbod van softdrugs) aan de Sint Janstraat in Middelburg. Van 1982 tot 2009 werd in Sint John alleen koffie, thee, yoghurt-ijs, etc geschonken, maar de nieuwe eigenaar Geoffrey Hendrikse (een zoon van de oud-eigenaren van voormalig Restaurant Het Groot Paradijs, aan het Damplein) bracht daar verandering in en zette ook bieren en wijnen op de kaart.
Geschiedenis
Sint John werd in juli 1972 gestart door de uit Utrecht afkomstige Hans van den Ende en Ria. Hans de Graaff (Bommel etc.) werkte voor hem. De zaak werd in 1991 overgenomen door de familie Jobse uit Gapinge en in 2009 voortgezet door Geoffrey Hendrikse. Het pand heet de Wildeman maar is ooit hernoemd tot 't Oude Bierhuys - een verre voorganger. In het pand waren onder meer een autogarage en een brandweerkazerne gehuisvest. In de begintijd werd de coffeeshop nog geflankeerd door Company (links) en De Harlekeijn (rechts).
Foto's
Meer afbeeldingen zijn te vinden op Sint_John/fotos
De voorloper van Sint John in 1962. Links Garage Kievit (van de in 1962 overleden Pieter Kievit)
Opening Sint John juli 1972
Opening St. John deel 2
Naamgeving
Een verwijzing naar de locatie, de Sint Janstraat (zie ook Commanderij).
Eigenaars
- Vanaf 1972: Hans van den Ende
- Van 1991 tot 2009 was Sint John eigendom van Jan Jobse en zijn vrouw Nel en dochter Miranda.
- Vanaf 2009 is de zaak eigendom van Geoffrey Hendrikse en zijn partner Sanne.
Bijzonderheden
Mooie verhalen
Laurens Geerse
Laurens Geerse komt al sinds de opening, 1972, in Sint John - niet zo verwonderlijk, omdat hij toen een antiekhandel er schuin tegenover had. We kenden elkaar vanuit de handel, aangezien ik in die tijd bij Gijs van Vlier werkte, we leerden elkaar beter kennen door de poëzie. Ik had in, hoe kan het ook anders, 1977 een bundeltje uitgegeven bij mijn stamhut Seventy Seven en Laurens sprak me daarop aan. De vriendschap die daarop volgde resulteerde in een bundel gedichten, eigenlijk een soort briefwisseling, in sonnetvorm die de titel Zielen en het spel ertussen kreeg. Op zich al een mooi verhaal, want toen we de boekjes in 1981 in ons bezit hadden, ging de uitgever failliet en een rekening hebben we nooit gezien. Laurens infecteerde me ook met de koorts van de vogelaar, wat vele fietstochten tot gevolg had. Dat waren mooie avonturen, want naast de vogelen des velds kende Laurens ook bijna alle boeren van Walcheren bij naam en toenaam. Onderweg dronken we zo links en rechts een glas en filosofeerden we over de zin van het leven die gaandeweg steeds duidelijker werd. We gingen ook weleens een dagje op excursie naar Vlaanderen en lunchten dan eerst in het Zeeuwse deel. Zo aten we, na een potje biljarten, eens in de opkamer van een herberg in Zuidzande, waar de waard ons beleefd vroeg of we de soep in een bord of in een vitrine bliefden. Laurens kon soms enigszins verstrooid zijn, zo heeft hij zijn hondje Pilo ooit eens laten staan bij Joris Snoep op 's Heerhendrikskinderen. Daar kwamen we trouwens ook graag, omdat het café van Lau Oosthoek van die fantastische ballen gehakt serveerde. En als je daar dan frites bij nam zei Lau vaak met zijn ietwat zijige stem: "Geren, moet er nog mahonaise bij" - het duurde altijd nog wel een tijdje voor we daar weg raakten. Als je al van een stamcafé kan spreken, dan kwam Laurens vroeger vaak in De Harlekeijn - ook lekker dicht bij huis - en later was de Bommel op donderdagavond vaste prik. Daar trof je dan usual suspects Kees Seijbel, die ook een zaak in de Sint Janstraat had, Jan Kassa Overeem, heer Daamen van de toenmalige Bata en soms ook vriend Andreas Oosthoek, destijds hoofdredacteur van de PZC. Laurens fietst nog steeds en drinkt ook nog steeds zo af en toe zijn borreltje, soms in De Schuur of bij Juliana op Biggekerke; het is maar net hoe het uitkomt. We zien elkaar ook nog weleens in Seventy Seven, waar we er dan een paar nemen, maar niet meer zo schielijk als vroeger - het tempo heeft zich inmiddels aangepast aan de tijd. En dichten doet Laurens ook nog steeds. Hij vertelde me laatst dat er wellicht dit jaar nog een nieuwe bundel verschijnt - maar dat wisten ze in Sint John natuurlijk al lang.
Afbeeldingen Laurens
Een interview met literair tijdschrift Appel in Sint John, september 1981
Laurens leest voor op de Nieuwe Burg, oktober 1985
Fragment gedicht Laurens op gevel in de Pijpstraat, augustus 2010
Ik heb enige tijd in St.John gewerkt. Al op de middelbare school(HAVO CSW) was St.John een geliefd oord om tussenuren e.d. door te brengen en ook de zaterdagmiddagen werden met vrienden en kennissen gestart vanaf 15.00 uur in St. John met veel koffie en shag en de leesmap op de leestafel en vervolgens naar het café. Na mijn opleiding aan de Pedagogische Academie had ik niet gelijk werk en toen ze in St.John een schoonmaker vroegen, heb ik dit dankbaar aangepakt. Naast het terras opruimen, aanvullen van frisdranken (de enige alcohol toen die verkocht werd, was de Irish Coffee), stofzuigen etc, werd ik overdag ook nogal eens gevraagd door Hans (vd Ende) of het toenmalige boegbeeld Kees (Smallegange)om bij te springen als het druk was. Van lieverlee werd dit steeds meer en na een jaar ben ik gestopt met opruimen en kwam ik steeds meer in de bediening. Heb dit een jaar of vijf gedaan en dit met veel genoegen. Vele bekende Middelburgers bezochten dagelijks dit befaamde etablissiment en zeker in het begin was men erg argwanend t.o.v. nieuw personeel. Ze gingen er ook blindelings vanuit dat je vanaf het begin dat je er werkte toch zeker wel hun vaste bestelling in je hoofd had,en waren zeer ontdaan als je geen melk in die koffie had gedaan of juist we, of hoe het mogelijk was dat je niet wist dat hun tosti i.p.v. van wit brood met bruin gemaakt moest worden.
Vanaf 9.00 uur was het meestal nog relaxt en kon je het nog alleen af, maar tussen de middag en vooral 's zomers tijdens de donderdagen(antiekmarkten) was het vaak enorm druk. Veel geleerd, koffies maken, de tosti's maken, yoghurt ijs maken (de melkboer kwam iedere dag kratten met yoghurt brengen die m.b.v. een mysterieus emmertje jocopa omgetoverd werd tot het befaamde ijs. Heb ook nog een keer een volle emmer ijs vanuit de keuken vol in de zaak laten vallen hetgeen qua drukte toen niet echt handig was. Na een aantal jaren nam Hans de Graaff de boel over van Hans van de Ende. Weet nog dat Hans de Graaff zeer geirriteerd werd van Duitsers die met het idee van een Nederlands coffeeshop in hun hoofd bijna tot achter de bar kwamen en fluisterden dat ze "zwei gramm" wilden. Op zaterdagavonden na het werk na de kas opgemaakt te hebben was het borreltijd (De Koninck) en met het tempo van dhr. Smallegange was ik na een uur nog blij als ik nog recht op de fiets naar huis kon. Na vijf jaar vond ik het mooi geweest, kreeg een baan elders. Nadat Hans de Graaff café Bommel was gestart en Kees Smallegange ondertussen ook een andere werkkring had gevonden ben ik eigenlijk niet vaak meer in St. John geweest. Zonder afbreuk te doen aan de gastvrijheid van de opvolgers van Hans en Kees, weet ik wel dat ik hun humor en (slap) geouwehoer miste en ik denk velen met mij!
Giel de Troije
Adres en contactgevens
Sint Janstraat 40
4331 KD Middelburg
0118-628995
info@sintjohn.nl
Externe links
- Website Sint John
- Sint John op Facebook
- Sint John op Twitter
- Overdracht Sint John op TV Walcheren augustus 2009
- Een café om uren te mijmeren achter een kopje koffie
- Koffieshop St. John als elfde geeindigd in AD-koffietest 2008
Bronnen
- Afbeelding Krantenartikel: Bert van Leerdam op Birdshit
- Afbeelding Sneeuw: Facebookpagina Sint John
- Beeldbank Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed