Middelburg Dronk

Versie van 15 jul 2011 om 07:10

Beschrijving

Eetcafe aan de Vlasmarkt Middelburg, in het pand waar nu Kaffe 't Hof zit. Een opvolger van Het Hof van Zeeland en later opgevolgd door De Lachende Vis. De stamtafel en de kachel in deze kroeg zijn nu nog in de zaak aanwezig. Er waren regelmatig live-optredens, er werd veel geschaakt (en ander bordspelen gedaan) en de klantenkring was groot en trouw.

Foto's

Meer foto's zijn te vinden op: De_Klos/fotos.

• 
• 

  Achter de bar: Bert den Hartog

• 

  Achter de bar: Ruud Henning. Piet Bril, Dick Lampe en staand erachter: Aad Bosman.

• 

  Meneer Wagenaar van het Leger des Heils

Geschiedenis

Naamgeving

Eigenaars

Stichting Cultureel Kafee Middelburg was de eigenaar met als voorzitter Aad Bosman en secretaris-penningmeester Willem Prins, later Rinus van der Hooft (bijnaam 'Rinus Onderwijzer') en Loes Koole.

Bijzonderheden

Wijlen Jacob Dert was fotograaf en maakte voor de eigenaren twee boeken met 'fotoverslagen'. Hayo van Kaffee 't Hof bewaarde die albums, waarvoor dank.

Mooie verhalen

• Willem Jacobs

Willem Jacobs kwam naar Middelburg als onderdeel van de eerste Utrechtse migratiegolf - een golf waar ook de gebroeders Roskam en Erik Kettmann ( De Poort , Het Podium en Schuttershof ) toe behoorden. Je zag Willem overal in het Middelburgse horecaleven, maar de Vlasmarkt e.o. was in de beginjaren toch wel zijn biotoop - De Klos, en alle andere namen die de kroeg gehad heeft, Tognog en 't Pakhuis . Later frequenteerde hij ook de Schuur en 't Geintje - kortom, Willem was all over the place. Hij was altijd wel vergezeld van een grappig hondje dat hij kunstjes leerde - een van zijn eerste hondjes heette Smots.

Willem was van huis uit timmerman en zijn handen konden eigenlijk alles met hout. Ook in het fijnere, meer artistieke werk was hij een pikeur; hij sneedt, als import Zeeuw, prachtige, zogenaamde paardenmessen (perremessen in het Zeeuws). Een perremes was mes dat iedere Zeeuwse landman vroeger, vaak in een leren foedraal, bij zich droeg voor allerhande werkzaamheden. Willem was ook een man die altijd wel een gisse witz had te vertellen en die sneerde over de bureaucratische uitwassen van de maatschappij. Hij was, evenals zijn perremessen, scherp van de tongriem en ging altijd met verve de discussie aan waar en waarover die zich ook aandiende.

Willem heeft lang in De Ruyterstraat gewoond, in het zelfde rijtje als Louis Lebon en Ad Meeusen. In de laatste jaren reed hij in zo'n kleine auto - eigenlijk meer een overdekte brommer - waar je geen rijbewijs voor nodig hebt - Willem noemde het weleens gekscherend zijn pausmobiel. Hij verhuisde vorig jaar naar een appartement in Hof ter Veste en ik kwam hem vanaf die tijd vaak wandelend tegen, natuurlijk met zijn hondje. Helaas heeft het pauselijke aureool van zijn autootje hem niet kunnen behoeden, want begin 2011 kwam hij om het leven bij een verkeersongeluk op de Nieuwe Vlissingseweg.

• Jan Zembsch

Jan Zembsch was, met tussenpozen weliswaar, een trouwe kroegbezoeker, eigenlijk al vanaf zijn jonge jaren. Dat waren de schooljaren van Seventy Seven en van voetbal – Jan was zelfs even linksbuiten in het eerste elftal van voetbalvereniging Middelburg. Na de middelbare school vertrok hij naar Breda om aan de kunstacademie Sint Joost te gaan studeren. Hij bleef een aantal jaren in Brabant hangen, woonde nog een tijdje in Tilburg, maar uiteindelijk kwam hij toch weer terug naar Middelburg. We zagen elkaar in het begin weer in Seventy Seven, doch Jan kwam meer en meer in De Klos. Ik zag hem ook vaak bij openingen in De Vleeshal, waar ik toen als suppoost werkte. Jan schilderde en exposeerde frequent, hij was wat je een gevestigd kunstenaar zou kunnen noemen. Jan kwam nog eens een keer op mijn verjaardag toen ik met Astrid in de Nassaulaan woonden en hij bracht als cadeau een aantal aquarellen mee die nog steeds mijn muur sieren. Er werd in een behoorlijk tempo gedronken en af en toe ging er ook een blow rond. Jan, al een beetje in de olie, moest en zou een flinke hijs nemen en die kwam tamelijk hard binnen. Jan logeerde bij zijn ouders die net bij ons om de hoek woonden, doch de weg naar huis bleek minder eenvoudig te vinden dan gedacht. In zijn latere jaren sukkelde Jan met zijn gezondheid en daarom wilde hij het roken wat aan banden leggen. Hij schakelde van shag over op Barclay, nicotinearme sigaretten – wellicht gaf dat een ‘veilig gevoel’, want ik heb hem nog nooit zoveel zien roken als toen. Op enig moment kwam Jan enigszins besmuikt in de kroeg naar me toe met de mededeling dat hij met Magda in Vlissingen ging wonen, wat hij toch als een soort overlopen naar de vijand zag. Sinds die tijd zagen we elkaar minder, hij kwam af en toe nog weleens in de kroeg – hij had zelfs zijn rijbewijs gehaald – maar hij rookte nog steeds enthousiast Barclay. Jan overleed aan een ziekte die hem tenslotte toch, het leek enige tijd beter te gaan, te pakken kreeg.

Adres en contactgevens

Vlasmarkt 20
4331 PE Middelburg

Externe links