| | ||||||||
|
Beschrijving
Een groot café van A. de Pree, dat vanaf 1964 aan de Zusterstraat 20 in Middelburg was gevestigd, in het pand waar nu Hart van Middelburg zit. De zaak werd later uitgebreid door het achtererf te verbouwen tot een afzonderlijke (dans-) gelegenheid, die ook in ingang had aan het Kerspel: Palladium-bar.
Geschiedenis
Alassio werd door Rijwielhandelaar de Pree geopend in het voormalig pand van Van der Welle's boterbabbelaarbedrijf (later een gewone bakker).
Foto's
Meer afbeeldingen zijn te vinden op Alassio/fotos.
Weigering van Fransen in Alassio
Alassio is wél geopend op oudjaarsdag 1966
De opening van de fietsenwinkel van Adrie de Pree (rechts op de foto)
Naamgeving
Vernoemd naar de Italiaanse vakantieplaats (geliefd oord van de Oranjes). In mijn kinderjaren gingen we altijd kamperen aan de Italiaanse bloemenriviera, in de buurt van Alassio en San Remo. Adrie de Pree, een vriend van mijn vader (Piet van Hese), wist dat en vond die namen wel goed klinken. Voor beide zaken werd dan ook uit de desbetreffende plaatsen van die vakanties allerlei parafernalia meegesleept waarmee de kroegen werden opgesierd.
Eigenaars
- Begin 1964: de familie Olthoff (exploitatie)
- Eind 1964: de familie Sohier (zij waren toen in ieder geval de exploitanten)
- Vanaf 1966 Adrie de Pree, ook eigenaar van San Remo Bar, Amigo-bar, Old Dutch en 't Sincken Tooghje. Opgevolgd door Ronnie de Pree.
Bijzonderheden
Het adres Zusterstraat 20 was in de vroegere nummering Zusterstraat I 208 - in de 19de eeuw waren achtereenvolgens Het Nederlandsche Koffiehuis en de Grand Salon er gevestigd. Afbeelding uit de Krantenbank Zeeland, 1964. In 1964 was C.L. Olthoff de exploitant van Alassio - een jaar later opende hij Zanzibar (2).
Mooie verhalen
Rinus
Ieder café heeft, als het maar lang genoeg bestaat, zo zijn eigen iconen die een bepaalde periode van een bijzonder accent voorzien. In Kanaalzicht waren dat bijvoorbeeld Narre en de Marremot die door hun gezegende leeftijd een dikke vijftig jaar de dans leidden en Seventy Seven kende begenadigde usual suspects als Gillis en de Jodelaar. In Alassio was de spoeling wat dunner, althans in mijn belevingswereld waarvan die kroeg niet direct het centrum was. Ik weet wel dat er een stamtafel was die in de jaren ‘80 door bekende, en minder bekende, Middelburgers gefrequenteerd werd. Zo dronk slager Van Strien uit de Wagenaarstraat er weleens een borreltje en ook Piet Loekemeyer van de Bruna (eerder eigenaar van Loekie) schoof strijk en zet aan. Piet was dan vaak in het gezelschap van een licht morsige makker, je zou bijna zeggen een vazal, die Rinus heette, Rinus Duine om precies te zijn. Die kende ik in eerste instantie uit de tijd dat hij bij de wasserij werkte en later zag ik hem vaak bij de Bruna waar Astrid inmiddels werkte. Rinus kwam daar vaak aanwaaien om, na het debiteren van een grap of een grol ten faveure van de dames, Piet Loekemeyer een bezoek te brengen in diens kantoortje achter in de winkel waar gemene zaak werd gemaakt; daar leek het in ieder geval verdacht veel op. Rinus was aangenaam gezelschap, zeker in het café, hij was toegefelijk van aard en vond het allemaal wel best wat er gebeurde als de stoffige mond maar op tijd gespoeld werd. Toen hem op enig moment aan de stamtafel de mogelijkheid werd geboden om in kroegverband mee te doen in de staatsloterij omdat er net een man was uitgestapt. Men lapte met tien een geeltje de man zodat er een straatje kon worden gekocht en Rinus was natuurlijk meteen bereid dat ontbrekende geeltje op tafel te leggen. Het was de eerste keer dat hij meedeed en ach, een geeltje zat toch ook zo achter de kiezen als je een beetje dorst had. Dat eerste geeltje betaalde zich direct veelvoudig terug, want de lotgenoten van Alassio wonnen de man een dikke ton en waren voor even man in bonus. Rinus liet het zich allemaal vrolijk en vochtig aanleunen en de dames van de Bruna konden hem een tijdje later zelfs betrappen op een nieuw kostuum. De man die niet langer een geeltje op tafel had willen leggen was minder blij, maar daar kon Rinus eigenlijk niet mee zitten – opgestaan plaatsje vergaan toch?
Kattenkwaad
Ze waren met 5, de familie De Pree: oom Adrie, tante Fien, Ronnie, Janet en Ad – ze woonden eind jaren ’50 op het adres Zusterstraat 8-10, waar Adrie een motor-rijwielhandel (met werkplaats aan het Kerspel) dreef. In die tijd zat bakker Van der Welle op Zusterstraat 20 en Ad en ik klopten ’s morgens vroeg vaak op de luiken van de bakkerij aan het Kerspel om wat boluspruum te bietsen. Voor wie dat niet meer weet, boluspruum was gecarameliseerde suiker die na het bakproces van de bakplaat werd geschraapt – een kinderhand was toen nog snel gevuld. Boven de bakkerij woonde enige tijd politieagent Van Keulen, bijgenaamd halfje wit, halfje bruin – niet bijster origineel. Ook gingen we vaak naar de speeltuin van Ad’s grootvader aan De Stoppelaarstuin die oudere Middelburgse nog wel zullen kennen als de speeltuin van opa Kok. We haalden weleens kattenkwaad uit, zoals bijvoorbeeld het, met een stapel oude kranten onder de arm, aanbellen bij mensen en dan vragen of ze nog oude kranten hadden. Wanneer de vraag ontkennend werd beantwoord, drukten we de argeloze persoon met een beleefd "Alstublieft" een stapel in de hand – verbouwereerdheid alom natuurlijk, maar wij gingen meteen pleite. Minder fris, doch daarom niet minder grappig was de truc met de gebaksdoos. Nadat een gebaksdoos was geritseld, werd deze gevuld met zorgvuldig geselecteerde hondendrollen en voorzien van een kleurig lint. De doos werd in een onbewaakt ogenblik binnengesmokkeld bij Het Geschenkenhuis (hoek Langedelft/Nieuwe Burg) en vervolgens werd er verkneukelenderwijs op veilige afstand afgewacht wie het geschenk tenslotte van de verpakking zou ontdoen. Het was in 1964 afgelopen met de boluspruum van bakker Van der Welle, want in dat jaar opende Adrie de Pree bar Alassio op het adres. Hij bouwde in de jaren erna gestaag aan zijn horeca-imperium en schakelde daarbij ook Ronnie (die later Alassio zou overnemen) en Janet – zat een periode in Old Dutch – in. Ad had niets met de horeca, hij werd buschauffeur en verhuisde op een gegeven moment naar Zuid-Limburg - wellicht gingen zijn kinderen daar ooit ook eens met oude kranten langs de deur, om over gebaksdozen maar te zwijgen.
- Margreet Rotte (opgegroeid in de Gravenstraat, boven het pand waar vroeger Het Wapen van Zeeland(2) zat, herinnert zich: "Keek vanmiddag even op jullie site en bij de Alassiobar schoot me een jeugdherinnering te binnen: knutsel- en sinterklaasmiddag van de wijkvereniging, achterin op de glazen dansvloer! Kom daar vandaag de dag nog maar eens om in een willekeurige drinkgelegenheid...."
Adres en contactgevens
Zusterstraat 20
4331 KJ Middelburg
Externe links
Bronnen
- Krantenknipsels: Krantenbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek