Middelburg Dronk

Huidige versie van 27 dec 2017 om 02:12

Café Meccano was in de periode 1985-1992 een Grand Café annex Discotheek aan Damplein 27 in Middelburg, in het pand waar nu Wijnlokaal Middelburg is gevestigd. Het cafégedeelte was zo'n 50 meter diep en bestond uit drie gedeeltes: een entree die werd gekenmerkt door een vloer van 'gewone stoeptegels', een wat hoger gelegen bargedeelte , en een nog hoger gelegen achterzaaltje, waar ook een verhoogd podium met daarop een piano was te vinden. Helemaal achterin het café bevond zich een deur, die toegang verschafte tot een kleine discotheek van twee verdiepingen. Die discotheek beschikte op beide etages over een bar. De dansvloer bevond zich op de etage onder de entree van de discotheek. Het café was zeven dagen per week open, de discotheek alleen op donderdag, vrijdag en zaterdag.

Zie ook de lemma's Discotheek Meccano en Filmtheater Meccano

Geschiedenis

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op: Meccano/fotos.

• 

  Jurben, Lies van Seventy Seven en Cobie in Meccano, 1985

• 

  Meccano 1992

• 

  Achtergrond: Hans en Nina, later zaak in Tilburg begonnen

Café Meccano

In 1970 was er nog een meubelcentrum in het pand aan Damplein 27 gevestigd. Voor 1970 zat dit centrum ook in dat pand (toen nog Lange Giststraat 27). In 1936 was in het pand de Volksslagerij gevestigd, in 1948 firma Te Roller (vlees). In 1950 Vroom en Dreesmann. Tussen 1915 en 1946 was aan de Giststraat 27 ook Lokaal De(n) Boer gevestigd. Die ruimte werd gebruikt voor vergaderingen en de verkoop van partijen kleding. In 1936 werd de ruimte zelfs tijdelijk ingericht als noodziekenhuis. Meccano is voortgekomen uit de Carambole. Het boekje Grand Cafés in Nederland, van Jaap Huisman, vermeldt: "Een kleiner wereldpodium, op stedelijke schaal is Meccano, uit de speelgoedkist gehaald door Cees Rijn en Connie de Lange op het hoogtepunt van de high-tech-periode. Ze wilden een café maken waar ze zelf in een vreemde stad naar toe zouden willen gaan. Het zou overal kunnen staan, Meccano, maar toevallig is het daar, op het juiste moment. Als er onverwacht een hoosbui uitbreekt. Je schuilt er, hangt er je jas te drogen en voelt je thuis.Ze gingen in België naar de voorbeelden kijken en waren vooral gecharmeerd van één, Danieli in Antwerpen, een tot café-restaurant omgebouwde patisserie. [...] Carambole heette het voordat het Meccano werd. Het tapijt sloot naadloos aan bij het plafond en inderdaad, pluche kleedjes. Het concept van Meccano werd bedacht in 1981 en pas in 1985 uitgevoerd, drie zaaltjes in pasteltinten. Als Connie de Lange een beige wil hebben zijn het meteen zes verschillende beiges. Ze werkt intuïtief: schetsend, uitproberend, improviserend. De wanden van de achterzaal, bijvoorbeeld. Eerst beschilderde ze het behang, vervolgens bracht ze in de natte verf een tekening aan met een dun penseel en het resultaat voert je mee naar een onzichtbare stad in Italië.

De bar verhuisde van de voorzaal naar het middenstuk, omdat de voorzaal een verlengstuk van het terras moest zijn. Het is de plaats voor huisvrouwen met boodschappentassen, voor scholieren die hun huiswerk doen (of ontvluchten), voor zakenlieden op doorreis. 's Avonds klitten de voyeurs samen langs de langgerekte bar, de blik gericht op de lager gelegen entree, en kan het spel van kijken en bekeken worden gespeeld worden. Vooral in de weekeinden wil het aantal deelnemers aan dit spel wel eens de maat van het speelvlak overtreffen. Want achterin Meccano opent zich dan de bonus: de discotheek, die nog het meest recht doet aan de cafénaam met zijn stalen leuningen en aan- en uitflitsende neonlichten en tl's."

Discotheek Meccano

Zie Discotheek Meccano

Sluiting

Uiteindelijk was het buurman ir. J.W. Akkerman die het lot bepaalde van Meccano, althans van de Discotheek. Deze man verzette zich van meet af aan tegen de vergunning voor de discotheek. In de procedures werden enkele fouten gemaakt door de gemeente Middelburg, waardoor de Discotheek uiteindelijk toch open kon, zij het met een entree in het café zelf, in plaats van in de Pauwpoort. Akkerman legde zich daar niet bij neer en bleef jarenlang klagen over de overlast (hij stond met decibelmeters naast de deur en ging ooit met zijn vingers in zijn oren voor een podium op het Damplein staan, om zijn ongenoegen kenbaar te maken). Mede door zijn toedoen besloot de gemeente de nachtvergunningen voor de horeca op het Damplein in te trekken, om die te concentreren in het gebied bij de Markt (ernstige vernielingen tijdens Oud en Nieuw waren de directe aanleiding). De spanningen liepen daarbij nog enige tijd hoog op. Een grote groep cafébezoekers liet ooit nog een paginagrote rouwadvertentie in de Provinciale Zeeuwsche Courant plaatsen: "Rust in vrede, uitgaansleven Middelburg".

Naamgeving

Onbekend. Een verwijzing naar Meccano, het speelgoed?

Eigenaars

Cees Rijn. In de beginperiode had ook Irving Comijs zich ingekocht. Die stapte later over naar La Folie, aan de overzijde van het Damplein.

Bijzonderheden

• Op de achterkant van de foto hierboven van Jurben, Lies en Cobie staat een berichtje dat begint met : Annelies een goed 86 en het is ondertekend met Jur en dat is Jurben Ubbinks vader.
• Cees Rijn en Connie de Lange zijn nog steeds actief in de Middelburgse horeca. Onder meer in Seventy Seven en Café-Restaurant Vriendschap.
• De Discotheek kreeg al in 1983 een drankvergunning en werd ook dat jaar geopend (zie de foto's) maar moest al snel weer sluiten omdat de Gemeente Middelburg een paar fouten had gemaakt in het bestemmingsplan. De discotheek zou pas een paar jaar later alsnog openen, deze keer met de ingang vanuit het café aan het Damplein, in plaats van aan de Pauwpoort.
  
• Voordat de Discotheek er kwam zat in het pand aan de Pauwpoort een filmzaal. Meccano was het enige café waar een rij in het café zelf stond, om naar de disco te gaan. Klanten van het café zelf, konden er op drukke avonden nog nauwelijks bij, in de achterzaal. Dat was goed voor de disco, maar slecht voor het café.

Mooie verhalen

Meer verhalen zijn te vinden op de pagina Meccano/Verhalen.

Het grote verkennen in Meccano, 1987-1992

Er wordt wel eens beweerd dat de ervaringen die je hebt tussen je 14e en je 21e bepalend zijn voor de rest van je leven. Of dat waar is weet ik niet, maar ik weet wel dat voor mij geldt dat ik de herinneringen aan die periode koester. Voor mij was het de tijd van het grote ontdekken. Café en discotheek Meccano speelden daar zeker een rol in.

Ik 'ontdekte' de zaak zoals een 16-jarige wel vaker dingen ontdekt: door mond-tot-mondreclame op school. In 1987 was Meccano namelijk uitgegroeid tot zaak die het zeer goed deed bij bepaalde groepen scholieren. Op donderdag- t/m zaterdagavond was het er altijd druk. Zien en gezien worden. Zelfs als je niet hield van soul en disco nam je er toch graag een kijkje. Het wemelde er namelijk ook van de mooie vrouwen. In de beginperiode kende je nog niet alle personeelsleden bij naam. Jurben was bedrijfsleider, daar bestond geen twijfel over. En Jikke werkte er nog, en Martine. Die waren zo aardig dat je de namen onthield. We gingen het personeel pas beter leren kennen toen we het café ook steeds vaker doordeweeks en overdag gingen bezoeken. Toen was Marco Ridderhof inmiddels de chef met in zijn team mensen als Nehalennia de Bruijn, Coert van Loon en Ulla Hanneman. In die periode veranderde er iets: we werden onderdeel van het meubilair. De kroeg werd je tweede huiskamer. Je at er je lunch in de vorm van tosti's, hing uren achter de gokkast in de achterzaal en je sprak er af met lieve meisjes van school. Het was tenslotte een Grand Café: er was alle ruimte voor onderonsjes. In diezelfde periode was ook de glorietijd van de discotheek Meccano. Daar moest je regelmatig voor in de rij gaan staan, door de omstandigheden in het café zelf. De kroegdagen werden in hetzelfde pand verlengd met disconachten. Voortaan zouden we écht al ons geld 'naar Cees Rijn brengen'; we waren kind aan huis. Opeens moest je van nog eens minstens tien personeelsleden de namen onthouden. Laura en Chantalle bij de muntjes. Lies Deurwaarder als gastvrouw, die zich door geen enkele vorm van straattaal liet afschrikken. DJ Pieter uit Oostkapelle, die altijd zin had in een feestje. Bo, Franklin en Radde bij de deur, jongens waar je geen ruzie mee wilde hebben. Het waren mooie tijden. Vozen op het toilet, vrijwel altijd laveloos naar buiten, meestal nog een fietsje lenen op het damplein wegens geen zin om te waggelen. Het waren ook rommelige tijden.

Het grote verkennen. Dat zeg ik immers.

Er kwam nog een verandering. Kuitenbijter Akkerman won de strijd. Alle horeca aan het Damplein moest voortaan sluiten om 02.00 uur. Het nachtleven werd verplaatst naar de omgeving van de Markt. Dat was het begin van het einde. De discotheek sloot, het café bleef nog een tijdje open. Dat was ook een mooie tijd. Na een dip van een half jaar besloot bedrijfsleider Erik Louws wat minder rekening te houden met de reputatie van de zaak als 'net Grand Café'. Hij draaide steeds wildere muziek, van Henri Rollins tot de Young Gods. Bands als La Lupa speelden opeens in de tent. Dat trok publiek. Nieuw publiek. We genoten ervan tot aan de dag dat het doek definitief viel. De klanten zwermden uit over cafés als de Bloesbak (niet veel later Rockdesert), Seventy en Miller Time. Een mooie tijd was voorbij...

Over Ko van Liere en het gezelschap dat hem omringde

Jan-Willem Antheunisse vertelt: "Vanaf halverwege de jaren ‘80 is Meccano niet alleen bij jongeren populair, maar is het overdag ook een aantrekkelijk oord voor wat oudere jongeren uit Middelburg. Rondom twaalven zit er achter het venster dagelijks Ko van Liere, om er de krant en een kopje koffie te doen. Ik was bevriend met Ko en heb daar heel wat uurtjes met hem doorgebracht. Ko was in Middelburg heel bekend. In de Lange Delft had hij een goed lopende kledingzaak. Die heeft hij opgedoekt toen hij 45 jaar was en is toen gaan rentenieren. Ko was een intelligente belezen man met een groot gevoel voor humor. Iedereen mocht hem. Hij had dan ook een uitgebreide kennissenkring. Veel van die kennissen schoven rond het middaguur nogal eens aan bij Ko: Andreas Oosthoek, Frans van Dixhoorn, Ad de Jong, ondergetekende, Wim Riemens, Theo Louisse, Leo Janse de Jonge, Ineke Schmidt, Helen Riemens...... In overmoedige buien vond Ko dat het allemaal zijn gasten waren. Hij sleepte stoelen aan, wenkte het bedienend personeel voor opnieuw een bestelling en kraaide van plezier. Daar aan die leestafel is wat afgelachen. De wereld werd er besproken, gelezen boeken en gedichten werden er doorgenomen en verhalen werden er verteld. Zoals dat ene verhaal over die keer dat Ko de kerst doorbracht in Parijs. Met Andreas Oosthoek, Wim en Helen Riemens. Bij het inchecken in het hotel moesten er namen, adressen en beroepen worden ingevuld. Daar stond Ko, zonder beroep. Hij heeft toen bij ‘Beroep’ ingevuld: R.I.R. Dat had Andreas Oosthoek gezien en informeerde later bij Ko wat hij daar mee bedoelde. De letters stonden voor ‘Rentenier In Ruste’. Helaas is Ko Middelburg vroegtijdig ontvallen. Zijn grafsteen is een eenvoudige stoeptegel. Eenzelfde tegel als die in de vloer van het voorste gedeelte van Meccano. Op de tegel staat: Ko van Liere R.I.R. De foto is rond 1990 gemaakt. Na bezoeken aan verschillende scholen blaast Sinterklaas Jan-Willem Antheunisse even uit bij Ko aan tafel in Meccano aan het Damplein."

• 

  RIR Ko van Liere en Jan-Willem Antheunisse als Sinterklaas in Meccano, 1990

Oud-personeel

Marco Ridderhof, Coert van Loon, Johan "Egel" Nieuwdorp, Erik Louws, Saskia Kerkhove, Jurben Ubbink, Nehalennia de Bruyne, Conny, Bo Wesdorp, John Roelse, Lies Deurwaarde, Ceciel, Martine Smallegange, Chantalle te Loo, Jan-Willem Jansen, Ulla Hanneman, Laura van IJzendoorn, Hayo Diepeveen, Marcel Lambour, Danielle Niehoff, Jikke, Marc (Max) van den Dool, Josephine van Waarde, Mark Luijendijk (zoef), Mike, Radde, Gerard Ducati, Eric Caljouw, Dorothea Sul, Barbara Lindhout, Ben Vriesman, Paul Sanders, Hans Henzen, Pieter Noorderbos, Thomas Siahaya, Sytze Christ, Bert van Leerdam, Jeroen Michielsen, Jorn Hanneman, Antal, Winnie Goedbloed, André Biijs, Dorine Pedersen, Jaap Zock, Ruud Henning, Jasper Dijkers.

Externe links

• Video: opnamen van café Meccano in Middelburg, gemaakt door August Souisa, omstreeks 1985/1986
• Meccano op Hyves
• Wij zijn de stad, maart 2016: Meccano, een Middelburgs cinematijdschrift uit 1985

Bronnen

• Krantenknipsels: Krantenbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek en collectie Rijn/De Lange
• Foto's: Beeldbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek, collectie Rijn/De Lange, Jan-Willem Antheunisse, collectie Deurwaarder, collectie Bert van Leerdam
• Video August Souisa: Rinus en Loes Souisa