Een café-Restaurant tussen 1946 en 1950 gevestigd in een noodwinkel aan de Houtkaai 55 (Rood) in Middelburg. Deze noodwinkels werden in de zomer van 1940 gebouwd omdat het bombardement door de Duitsers ervoor had gezorgd dat veel winkeliers hun winkelpanden in vlammen hadden zien opgaan.
Inhoud
Geschiedenis
| 1946
|
D. Castenmiller Op 27 juli 1946 open Dick Castenmiller zijn restaurant aan de Houtkaai 55 (rood) te Middelburg - hij nam Lunchroom Hoogesteger over van C.F. Dekker. Het is vooralsnog onbekend hoe lang de zaak van Castenmiller heeft bestaan. |
Foto's
Meer afbeeldingen zijn te vinden op Castenmiller/fotos.
Castenmiller aan de Houtkaai in 1948
De noodwinkels aan de Houtkaai, omstreeks 1945.
Opening Castenmiller
Naamgeving
Vernoemd naar de naam van de eigenaar.
Bijzonderheden
- Dick was een broer van de opa van Eefje van den Berg, die al jaren in Seventy Seven werkt. Het motto van de zaak schijnt "Eet je dik bij Dick" geweest te zijn. (Bron: Tjeerd Bijlsma, een neef).
Mooie verhalen
Eet je dik bij Dick
Piet Baan werd in de oorlogsjaren geboren op het adres Londensche Kade 1 (hoek Segeerstraat) waar zijn vader IJsbrand een kruidenierszaak had. Als jongen werd hij vaak om, of eigenlijk beter met, een boodschap gestuurd dus hij kende de binnenstad op zijn duimpje. Je had natuurlijk een eindje verder het café van Piet Vogel en in de noodwinkels aan de Houtkaai zat het café-restaurant van Dick Castenmiller waar je - wellicht voor het eerst in Middelburg - al uit de muur kon eten. De heer Castenmiller had ook een pakkende en wervende slogan: Eet je dik bij Dick - dat was toen nog politiek correct. Piet kwam ook vaak in de gevarendriehoek Vlissings Wagenplein/Teerpakhuizenstraat/Winterstraat waar de wereld voor sommigen een dagelijks feest was - zij het met nogal wat rafelrandjes. Zijn ome Ko had een kruidenierszaak op het adres Winterstraat 1 waarvan de tuin grensde aan de tuin van 't Hoekje en Piet heeft Auke van der Weij daar menigmaal ruim over zijn theewater zien rondscharrelen. Piet hecht er tijdens ons gesprek trouwens aan te laten weten dat hij weliswaar veel van Middelburgse cafés weet, maar dat hij er bijna nooit kwam. Goed hij dronk in zijn late kinderjaren soms een flesje limonade in De Krab waar Huib Willemse in de bediening liep - Willemse begon later Cambrinus in de Zusterstraat - en hij had na een kruidenierscursus weleens een kopje koffie gedronken bij Chris Gabriëlse in De Koophandel, maar cafés hadden niet echt zijn interesse; er moest immers gewerkt worden. Over Gabriëlse gesproken, hij heeft Willem Gabriëlse van het gelijknamige café aan de Vlasmarkt nog meegemaakt als voetbalscheidsrechter toen hij bij de jeugd van v.v. Middelburg speelde - maar dit terzijde. Toen Piet's vader naar de Zacharias Jansenstraat vertrok om daar een kruidenierszaak te beginnen bleef Piet in de zaak aan de Londensekaai; hij was toen inmiddels getrouwd met Ien Coppoolse. En Ien heeft op haar beurt ook een bijzondere herinnering aan 't Hoekje uit de tijd dat ze nog bij haar ouders in huize Casa Cara aan de Oude Vlissingseweg woonde. Haar zus had een vriend met een motor en als hij met de trein weg moest liet hij zijn motor en leren motorjas weleens achter bij huize Casa Cara. Nu had een broer van Ien nogal last van grote dorst en beperkte middelen, dus had hij de motorjas schielijk meegenomen naar 't Hoekje om hem daar voor drank te verpatsen. Ien en haar zus fietsten naar het Vlissings Wagenplein om te zien of de jas nog te redden viel. Ien kan zich de geschiedenis nog helder voor de geest halen. 't Hoekje was niet echt een toonbeeld van hygiëne, evenals het boerenwuufje dat er dame du palais was, enfin, de jas werd gevonden in een morsig gangetje en de dames Coppoolse smeerden 'm met de buit - het geeft Ien nog steeds een goed gevoel als ze er aan terugdenkt. Later volgden Piet Ijsbrand op in de Zacharias Jansenstraat en Piet Baan werd een begrip in de Nieuwe Buurt. Daar ken ik Piet van, want toen Astrid en ik in de Nassaulaan woonden deden we daar soms onze boodschappen. Toen Piet en Ien eind 1999 stopten, werden ze op grootse wijze door hun buurt in het zonnetje gezet en getrakteerd op een vette reischeque. Voor het scheiden van de markt nog een laatst anekdote dan, over Duivenvoorde van café Amusement aan de Kinderdijk. Toen Duivenvoorde kroegbaas af was zag hij een gat in de markt voor wat betreft afvalverwerking. Hij ging met paard en wagen (met een watertank erop) door de straten van Middelburg en verdiende de kost door het schoonmaken van vuulnisbakken. Of ik dat ook nog wist? Dat wist ik nog, ik behoor immers tot het vuulnisbakgeneratie, maar ik ben wel jaloers dat ik me nooit dik bij Dick heb kunnen eten - of Piet dat wel gedaan heeft weet ik niet; dat zal ik hem nog eens moeten vragen.
Externe links
Bronnen
- Krantenknipsels: Krantenbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek
- Foto's: Beeldbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek