Middelburg Dronk

Versie van 4 jul 2013 om 10:49

Beschrijving

Geschiedenis

In juli 1900 opent H. de Munck café-restaurant Suisse aan de Groote Markt K 6 te Middelburg. Wanneer hij in 1928 overlijdt, zet zijn weduwe, Sara Maria de Raadt (eerder weduwe van W.M. Groenewegen van de Vriendschap), de zaak voort. In januari 1935 heropent A. Schuurman Suisse - hij is exploitant; de weduwe De Munck blijft eigenaresse van het pand. De weduwe De Munck verkoopt Suisse in 1937 voor fl 10.000,- aan J.H. Dresselhuis, ingenieur wonende te Rotterdam. Dresselhuis verkoopt het pand datzelfde jaar nog door aan bierbrouwerij De Oranjeboom. De Oranjeboom laat Suisse afbreken en in april 1938 heropent A. Schuit (zeeuwengezocht [1]) het nieuwe Suisse - zowel hij als zijn opvolger zijn exploitant voor De Oranjeboom. Twee jaar later wordt - de ironie van het lot - Suisse volledig verwoest; W.O. II eist zijn tol. Schuit en Suisse verhuizen tijdelijk naar het adres Gortstraat 22. Na de oorlog wordt de Markt heringericht, d.w.z. gehalveerd, en wordt Suisse heropgebouwd op het nieuwe adres Markt 55. A. Schuit heropent op 1 augustus 1952 wederom Suisse. Schuit stopt twee jaar later, en m.i.v. 13 april 1954 is L.C. Lagaaij de nieuwe exploitant - Lagaaij bleef in Suisse tot 1979. In 1979 vertrekt Lagaaij naar Du Commerce en een jaar later wordt de naam Suisse na 80 jaar ingeruild voor Wienerwald - later zou de zaak achtereenvolgens de naam De Ploeg en Nationaal dragen.

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op Suisse/fotos

• 

  Suisse, De Eendracht en Vriendschap omstreeks 1900

• 

  Het terras van Suisse, juli 1953

• 

  Een huifkar voor Suisse, jaartal onbekend

Naamgeving

Eigenaars

• H. de Munck (1910-1928)
• S.M. de Munck-de Raadt (1928-1935)
• A. Schuurman (1935-1937)
• A. Schuit (1937-1954(had eerder Bloemendaal en Kanaalzicht )
• L.C. Lagaaij (1954-1979)

Bijzonderheden

De vader van L. Lagaaij, Lodewijk, zat achtereenvolgens in De Vergenoeging, Schuttershof en Lagaaij.

Mooie verhalen

Lichte zeden

Een 72-jarige inwoner van Grijpskerke herinnert zich hotel Suisse nog goed. Hij spreekt de naam van het hotel uit als Suuze. Hij meldt dat het in de jaren '70 algemeen bekend was dat een dame uit zijn dorp 'het oudste beroep der wereld' uitoefende, onder meer in hotel Suisse (en hotel Pax). Soms was zij vergezeld van enkele assistentes. Met hen flaneerde zij regelmatig door het centrum van de stad. De dienstverlening beperkte zich niet tot seks in hotelkamers alleen; deze dame legde ook bezoekjes aan huis af, veelal bij middenstanders uit Middelburg. Zo werd deze dame ook bijna wekelijks gesignaleerd in de Nieuwe Burg.

Een moedervlek

Het is nu niet direct een feit dat alcohol me, figuurlijk gezien, in het bloed zit, doch ik werd er al wel in een pril stadium letterlijk mee geconfronteerd. Mijn eerste kennismaking met alcohol speelde zich af in de ruim bemeten kelder van Suisse, waar Lou (toen nog Loetje) Lagaaij en ik stiekem restjes bier aan het lege goed onttrokken. Slokjesgewijs hadden we onze eerste Oranjeboom Bier (ook dat nog) ervaring – niet om over naar huis te schrijven natuurlijk, maar wat wisten we toen van goede smaak, we waren amper een jaar of 10 en het was het avontuur dat telde. Lou en ik beleefden avonturen te over aan de Markt, we bouwden hutten van tafels en stoelen op de grote bovenzaal van Suisse en we kochten onze eerste condooms bij Pietje Parfum (zie Sjada Bar) in de Gravenstraat. Niet dat we er zo vroeg bij waren – we bevestigden de condooms aan uitlaten van op de Markt geparkeerde auto’s en het gaf een prachtig knaleffect wanneer zo’n auto dan gestart werd. Suisse was in wezen ook een echt café, met een stamtafel waaraan de vaste klanten, vaak samen met meneer en mevrouw Lagaaij, vrijwel dagelijks de wereld doornamen. Cees Mulder van St. Joris was een habitué die zo op het oog slechts mineraalwater dronk. Aangezien hij nog al kort werd gehouden door zijn vrouw voor wat zijn alcoholverbruik betreft, dronk hij mineraalwater – ze wist echter niet dat de barman, die met Cees in het complot zat, het mineraalwater stevig met wodka aanlengde; zo was iedereen tevreden en mevrouw Mulder soms ook lichtelijk verbaasd. Lou’s vader was in alle opzichten een dijk van een vent, groot in alles, zowel fysiek als psychisch. Hij kon ook fantastische croquetten (je had toen nog geen kroketten) maken en wanneer het niet al te druk in de keuken was, mochten Lou en ik hem daarbij helpen, en daarna proeven natuurlijk. Lo was een echte liefhebber van het Nederlandse lied en zong vaak uit volle borst de meest vreemde teksten; wellicht verzon hij sommige ervan zelf. Het niets verhullende lied van Zwarte Lola uit de stripteasebar kende ik, dat was van de Zangeres zonder Naam. Er was echter een regel die me nog weleens door het hoofd spookt wanneer ik iemand met zo’n lichaamskenmerk tegenkom. Meneer Lagaaij zong menigmaal: "Een moedervlek, een moedervlek op d’r tra lala lala". Ik weet niet of een dergelijk liedje ooit bestaan heeft, maar ik vraag me tot op de dag van vandaag nog steeds af waar die moedervlek dan toch wel gezeten moet hebben.

Adres en contactgevens

Markt 55 Middelburg

Externe links

Bronnen

• Afbeeldingen: Zeeland in Beeld Zeeuws Archief, Gahetna.nl en Beeldbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek
• Krantenknipsels: Krantenbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek