Middelburg Dronk

Huidige versie van 16 apr 2023 om 14:15

Seventy Seven

Markt 77
4331 LL Middelburg

Een bekend Middelburgs bruin café dat sinds 1970 is gevestigd aan Markt 77 in de Middelburg. De zaak is een opvolger van café De Koophandel, en café Rozenboom, dat voor 1887 in het pand was gevestigd.

Inhoud

1 Foto's
2 Geschiedenis
3 Naamgeving
4 Bijzonderheden
5 Personeel
6 Mooie verhalen
7 Externe links
8 Bronnen

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op: Seventy_Seven/fotos.

Legende Louis Lebon met onafscheidelijke fles Heineken, 1975 (foto Jan Simonse)
Ria Koppejan, Ab Vermazen, Oom Bob, zoals gewoonlijk met baret, en Karin van Langeraad, 1974
Vera, Eefje, Deborah, Esmé en Ilse in een onderonsje op het terras van Seventy, 12 mei 2016

Geschiedenis

1970

Daan Bruinooge en Ad van de Woestijne

Op donderdag 2 juli 1970 werd Seventy Seven om 20.00 uur officieel geopend. De advertentie uit de PZC geeft aan dat de zaak eigendom is van Daan en Bep Bruinooge-Bazen. Daan Bruinooge had zijn sporen al verdiend in de Vlissingse horeca, waar hij o.a. Atlanta en Het Beursgebouw uitbaatte. Aangezien Daan op korte termijn wethouder van de Gemeente Vlissingen zou worden – en nog later gedeputeerde van de Provincie Zeeland – verkocht hij zijn horecazaken en zo werd Ad van de Woestijne (echtgenoot van Daan’s zus Wilma) eigenaar van Sev – Daan heeft eigenlijk maar een korte periode daadwerkelijk in de kroeg gezeten.

Ik kan me die donderdagavond nog goed herinneren, Peter Falk (ook wel Duitse Peter genoemd) stond aan de deur en je moest kunnen aantonen dat je 16 jaar of ouder was anders mocht je niet binnen. De zaak zag er toen wel een beetje anders uit. De entree was op de plaats waar nu het rookhok is en zomers ging het grote raam – dat weggehaald is toen het ‘binnenterras’ werd gerealiseerd – open; het raam kon via een rails naar binnen worden geklapt. Waar nu tafel 1 is stond een pokertafel – eigenlijk een hoge tafel waarin een verzonken ‘dobbelvloertje’ met barkrukken er rond – en tussen de bar en de pokertafel hing een sigarettenautomaat aan de muur.

In het gedeelte waar enige jaren later de achterste bar werd geplaatst stonden tafeltjes en stoeltjes en een tweede pokertafel.. Er was tevens een telefooncel achterin en waar nu de gokkasten staan was de (later verdwenen) trap naar de bovenwoning en stond in die tijd ook een kachel. Tegen de telefooncel (evenwijdig aan de damestoiletten) stond een flipperkast en in die tijd kon je met flipperen nog wat verdienen ook. Ad van de Woestijne beloonde de hoogste score van de week (het ijkpunt was altijd zaterdag om 18.00 uur) met 10 glazen bier of een fles wijn. Verder waren er muurschilderingen van Annemiek van de Woestijne (zus van Ad) die toen op de kunstacademie zat.
Men beleefde soms roerige tijden in die eerste jaren. Er werden zo links en rechts weleens klappen uitgedeeld, maar het was gelukkig niet structureel – Peter Falk heeft eigenlijk een relatief korte periode aan de deur gestaan. Het waren ook jaren van feesten, van polonaises in de carnavalstijd en later ook mosselfeesten avant la lettre – Gijs van Vlier (bij wie ik toen werkte) was de grote animator – en dat in de meest brede zin van het woord. Gijs handelde in antiek en oude bouwmaterialen en zo ben ik ’s avonds menigmaal de keuken in gevlucht wanneer hij weer eens bij Sev voor kwam rijden met aanhangwagen vol meubels of plavuizen die stante pede gelost moest worden.

Het werd in die eerste jaren ook de stamkroeg van handbalvereniging EMM – Ad Van de Woestijne heeft de club zelfs nog enige jaren gesponsord – en andere sportverenigingen. Er hebben dan ook heel wat EMM-ers bij Sev gewerkt, zoals Fred van der Weel, Jaap Gesink, Jaap Gelok (de huidige burgemeester van Borssele), Jorien Kamermans, Wim Brandes en ondergetekende. Later werd er ook in kroegverband gevoetbald met als inzet een vat bier dat dan bij de verliezende kroeg soldaat werd gemaakt. Vaak werden die wedstrijden op vreemde locaties (want gratis) gespeeld als het voetbalveld bij Mission to Seamen in het Sloe. In die tijd was er een ‘sterrenteam’ en een ‘drinkteam’ – dat laatste team was het gezelligst, want meestal stond er een krat bier naast het doel ter verfrissing.

1975

Cees Rijn

Ongeveer een half jaar na de opening kwam Annelies Deurwaarder achter de bar werken nadat ze in De Eendracht enige tijd serveerster was geweest. In 1973 kwam Cees Rijn in Sev werken – Het Wapen van Zeeland(2) , waar hij toen samen met Evelyn in zat, werd dat jaar verkocht. Cees wijzigde de openingstijd van 14.00 naar 11.00 uur en wat later moest zelfs de sluitingsdag, de maandag, eraan geloven – Sev was vanaf toen dagelijks van 11.00 (´s zondags 14.00) tot 01.00 uur geopend - alhoewel het sluitingsuur nog wel eens kon variëren naar gelang de klantdichtheid in relatie tot de gezelligheid. In 1975 naam Cees de zaak van Ad van de Woestijne over en hij is nog steeds eigenaar van de kroeg.

Cees hield, en houdt nog, erg van practical jokes - bij 'mooie verhalen' staat de hurksessie van Louis Lebon al opgetekend, maar er was meer. Op enig moment, Cees stond achter de bar, komt er een meisje binnen met een doos taartjes van banketbakker Rijk van de Pottenmarkt. Ter ere van het zoveel jarig huwelijk van haar ouders had ze taartjes gekocht, maar ze moest nog andere boodschappen dus kon de doos even in de koelkast? "Natuurlijk kan dat", zei Cees, met al een zweem van een glimlach rond de lippen. Het meisje had haar hielen nauwelijks gelicht, of ik ben, op instigatie van Cees, exact dezelfde doos taartjes bij Rijk gaan halen - toen ze terugkwam van haar boodschappen werd ze enthousiast toegeproost met koffie en taartjes. Ze ontplofte bijna en zei tegen Cees dat ze, zeker als vaste klant, zo'n behandeling niet verwacht had en wat haar ouders daar wel niet van moeten denken. Breed glimlachend haalde Cees, de onschuld zelve, haar doos met taartjes uit de koelkast - zij kon er niet echt om lachen.

Zoals het interieur in de loop der veranderde, veranderde ook de structuur van de clientèle. Natuurlijk bleven de ‘oude rupsen’ (locatie hoek voorste bar en/of tafel 1) tot op de dag van heden komen – bij het beachvolleybal dat op de Markt georganiseerd werd sloegen ze en groupe jaren de bal over het net onder de naam ‘Ouwe Sannie’ – maar de generaties scholieren volgden elkaar niet meer zo vanzelfsprekend op als voorheen. Er zijn jaren geweest dat op vrijdagmiddag de schooltassen tot aan het plafond leken opgetast, maar midden jaren 90 ebde dat langzaam weg en verplaatste het zich naar Bar American en, meer nog, Nationaal . Sinds de Roosevelt Academy in town is, werd die traditie weer een beetje in ere hersteld, hoewel het gelag later plaatsheeft en de schooltassen het hoge niveau van weleer niet halen.

Naamgeving

Het café is te vinden op Markt 77 te Middelburg.

Bijzonderheden

Sinds 2010 is er gratis WiFi in de zaak, maar het wachtwoord krijg je natuurlijk niet zomaar
Iedere donderdag, vrijdag en zaterdag pelpinda's op de bar, al vele jaren.
De achterbar is een stuk lager dan de voorbar.
De kroeg heeft het kleinste rookhok van Middelburg en er is eigenlijk niemand die daar nog van opkijkt.
NIET aan de lampen boven de bar zitten! Vraag de barman of -vrouw.
Die rare houten cilinder boven de bar bevat een paar honderd cd's. Zeggen ze.
Als de barmedewerkers zeggen dat "ze een bepaald muziekje niet hebben" ("die cd heeft Joyce opgeruimd") liegen ze. Bovendien beschikt de zaak inmiddels over een iPad met YouTube, je weet zelf.
Als je wilt weten of er iets te doen is in de stad kun je even op de muur in Sev. kijken. Concertposters worden opgeruimd door ze met een nietpistool aan de wand te nagelen. Ook andere dingen worden met het nietpistool opgeruimd en -soms- bij elkaar gehouden.
Kranten en tijdschriften in overvloed, wat ik je brom. Dat is fijn, bij lekkere koffie.
Die levensgrote neonletters van Heineken op de gevel zijn....ach, vraag de barman of -vrouw.

Personeel

Bekijk de volledige lijst met personeel op de volgende subpagina

Mooie verhalen

Meer mooie verhalen over Seventy Seven zijn te vinden op Seventy_Seven/mooieverhalen.

De collectie

Een verhaal van oud-barman Lennert Oosterling, via Muziekblog Zeeland van ZB Bibliotheek van Zeeland

Ik liep laatst de kroeg in. The National stond op. Prachtband, dat. Het was een lied van een album wat ´Boxer´ heet. Zoals dat soms kan gaan met muziek dwaalde ik vrijwel meteen af naar een nikszeggende woensdagmiddag ergens medio 2007. In diezelfde pijpenla bestierde ik namelijk ooit de bar. Het was een kroeg uit een tijdperk zonder spotify en andere streamingsdiensten en de nadruk op muziek was een aanzienlijk deel van het bestaansrecht van de zaak. Die kroeg bestond al een stief kwartiertje en er was sprake van een omvangrijke, zeg maar gerust krankzinnige, muziekcollectie.

Circulair

Het was dan ook min of meer vaste prik om iedere vrijdag met de boodschappenportemonnee de lokale platenboer te bezoeken en tot groot verdriet van de bedrijfsleider steevast 3 of 4 fonkelnieuwe cd’s rechts van de mengtafel te dumpen. Rechts van de mengtafel was dé plek voor nieuwe muziek totdat de stapel te groot werd en je je klok erop gelijk kon zetten dat iemand die hele toren in het voorbijgaan omver zou tikken. Al die mooie nieuwe schijfjes op de grond tussen 20 centimeter bierdoppen en ander vuilnis en consequent binnen een anderhalve dag net zo smerig als die oude Dire Straits meuk die al sinds 1989 vastgeplakt in de kast stond. Klassiekertje. Het duurde ook nooit lang voordat de stapel ‘nieuw´ te groot werd en de ‘oudere nieuwe platen’ de kast in moesten. Wat betekende dat er ruimte gemaakt diende te worden. Zo gebeurde het dat de minst gedraaide albums en andere one hit wonders (‘Kutplaten’ heet dat in vakjargon, maar dat terzijde) in kratjes belandden op het platje naast de wasmachine. Dit stond daar dan stof te verzamelen tot een of andere goochem het weer eens tijd vond die kratjes om te spitten en de boel terug naar beneden te slepen. Een kutplaat is tenslotte nooit lang écht een kutplaat. Een prachtig tijdlijntje was het. Circulair avant la lettre.

Er hing een prettige, bijna mystieke zweem om al die fysiek aanwezige muziek. Er was altijd wel een oud medewerker die je er op wees dat ‘boven nog wel 10 van die kratjes staan’ of een oude stamgast die me op het hart drukte dat als ik écht iets moois wilde zien, ik maar eens aan de baas moest vragen of ik naar de verzameling van vroeger mocht kijken. Het vinyl! De collectie, aldus de gast, was mythisch.

Vakantie

De eigenaar van dat café droeg graag bij aan die legendarische status van al die geheime platen en cd’s. Iedere keer als ik hem er in het voorbijgaan eens naar durfde te vragen, stoof hij met zijn kenmerkende tred en idem muntthee grinnikend naar boven met de woorden ‘ja tuurlijk mag dat joh’.. om er vervolgens nóóit op terug te komen. De schurk. Anno 2023 wilt de legende over die vinylcollectie overigens dat die een keurige 35 jaar lang veilig in een garagebox lag opgeslagen. Maar dat die, zo vertellen de wandelgangen, onlangs is leeggeroofd. Verbazen zou het me niet als dit achteraf gewoon stiekem verzonnen is door de reeds genoemde eigenaar van de kroeg in kwestie. Om op machiavellistische wijze de aandacht af te leiden van deze eigenlijke goudmijn. God weet wat daar allemaal wel niet tussen heeft moeten staan. Ooit op internet opgezocht wat een, noem eens wat, eerste persing 45 toeren van ´God save the queen´ van The Sex Pistols zoal doet tegenwoordig? Geen wonder dat die mensen zo vaak op vakantie zijn.

Toch is er ooit een vaste klant geweest die bij binnenkomst zijn gebruikelijke glas witbier bestelde en zijn zojuist aangeschafte nieuwe cd´tje potsierlijk maar droogjes over de bar mijn kant op schoof. "Len" zei hij. "Je kan eigenlijk net zo goed ál je cd's wegdonderen. Dit is alles wat je voorlopig nog zal draaien". Met recht een boute uitspraak. Ik lachte de man vrolijk uit en ging verder met het opruimen van de zwik muziek die er ongetwijfeld nog lag van een uit de hand gelopen dinsdagavond. Als de fuif goed genoeg was kwam het opruimen altijd pas een dag later.

Welk album hij me voor mijn neus hield op die woensdagmiddag in 2007? ‘Boxer’ van the National natuurlijk. En in die kroeg waar ik uitgerekend door déze plaat 15 jaar terug de tijd in werd geslingerd zijn onlangs al de cd´s weggedonderd. Dat zeg ik. Avant la lettre.

Kroegpraat: De discotheken van toen waren cafés (Edwin 16 december 2015)

Dat de overdekte winterterrassen in Middelburg ook dit jaar een succes zijn, heeft veel te maken met de inrichting van de tent op de Markt. Veel mensen zijn dol op het blokhutgevoel dat is gecreëerd en de sfeer past gewoon goed bij de feestmaand december. In de tent wemelt het van de curiosa, waarover veel gesproken wordt. Het zijn meubels en accessoires met een verhaal. Zo staat er tafel met een blad dat in de jaren ‘60 van de vorige eeuw al in gebruik was in ‘café-billard’ Het Wapen van Zeeland, in de Gravenstraat. Daarboven hangt een lichtbak met het opschrift ‘Seventy Seven Bar-Discotheek’. Die lichtbak roept bij jongeren soms vragen op. Zij denken bij discotheken aan de grote danshallen die vanaf eind jaren ‘70 overal opdoken (en inmiddels weer op hun retour zijn) en bij dj’s aan de sterren van nu, die furore maken met trance, techno en andere subgenres van de dance-muziek.

Begin jaren ‘70 bestond dat allemaal nog niet. Het woord discotheek werd toen gebruikt om cafés aan te duiden die niet alleen beschikten over een aanzienlijke collectie vinyl, maar ook over mensen die de avonden vulden met plaatjes draaien en het aan elkaar praten van die plaatjes, net als op de radio. In Middelburg had je rond 1971 behalve Seventy-Seven onder meer de Palladiumbar aan het Kerspel, dat zichzelf presenteerde als de eerste echte dancing van de stad, het Gulden Schot in de Sint Janstraat (een voorloper van de latere discobar Jowi’s Place) en ook rockcafé Bar American adverteerde toen nog als ‘Bar-Dancing-Discotheek American’, voor feestelijke avondjes met de dj van toen, wijlen ‘Jos van Suus’.

Zelf werkte ik in de jaren ‘90 in Bar American en Seventy. Onvergelijkbaar, maar het draaien van muziek, toen inmiddels vanaf cd’s, speelde nog steeds een centrale rol. Het was eigenlijk ook wat ik het liefste deed. Terrasbediening was niet mijn sterkste punt, maar de combinatie plaatjes draaien en bier tappen ging me best goed af. Het uitgangspunt was dat je gewoon die muziek kon draaien waar je zelf ook enthousiast van werd, maar dat je altijd wel in de gaten moest houden welke klanten je in de zaak had. In American wist je dat je niet te veel hoefde te experimenteren met muziek zonder gitaren. Deed je dat wel, dan kon je er donder op zeggen dat er meteen werd geroepen om ‘een taxi voor de dj’ of dat er bierviltjes naar je kop werden gesmeten.

In Seventy was het publiek iets breder, en kon je ook best soul, hip-hop of Nederlandstalige muziek opzetten. Uiteindelijk ging het erom hoe het publiek reageerde op de muziek als er ‘eenmaal een beetje drank in zat’. Er was weinig mooiers dan zien hoe het ene moment slechts een enkeling een voorzichtig danspasje waagde, en een uur later heel de tent stond te springen en swingen. Op de tafels! In de lampen! Dat gaf je, als dj, een bevredigend gevoel. Is het anno 2015 weer anders? Dat valt mee. Muziek wordt nu meestal gedraaid vanaf een computer, en met bronnen als Spotify en YouTube zijn de collecties oneindig groot geworden, maar het basisconcept is nog steeds hetzelfde. Het café als bar-discotheek bestaat nog steeds. Zo gedateerd is de lichtbak dus ook weer niet.

Kenienekotje - A Christmas Carol in Prose

Het gebeurde in die dagen dat er in deze herberg - we schrijven de jaren '70 - nog wel plaats was, hoewel je ook toen in de kerstnacht al gauw voor een gesloten deur stond. De jaren '70 waren de beginjaren van de stamhut toen sommigen hun plaats nog moesten vinden, terwijl anderen aan de bar zaten of stonden alsof ze nooit waren weggeweest. Het waren de jaren van Bart Koster en Louis Lebon waar ik samen De Gouden Poorte mee onveilig maakte, maar ook de jaren van Alex Jonkheer en Kees de Wolf die ook klant waren bij Clubhuis Swift omdat ze korfbalden. Soms kwamen ze in trainingspak - het zweet nog vers op de leden - naar Sev om vervolgens af- en door te zakken; bij voorkeur in 't Pakhuis, maar 't Sincken Tooghje was een goede tweede optie. Alex en Kees hadden soms wel iets weg van Marley en Scrooge, zeker wanneer ze - verwoede schakers als ze waren - de stukken lieten zingen in De Klos. En dan had je natuurlijk Kleine Adje - Ik bin een hoeie Lies - nog en Koos de Knipper, maar dat is weer een ander verhaal. Naast Kleine Adje was er in die nog iemand die niet direct gezegend was met een rijzige gestalte, hij heette Lein en zocht schoorvoetend zijn plaats tussen de habitué's van nooit weggeweest. In het begin opereerde hij solitair en dronk zijn biertje in splendid isolation, doch wanneer hij in het gesprek werd betrokken, deed hij gretig zijn zegje. Het klassikale bestellen - wat de oude rupsen aan de kop van de bar nog steeds met verve praktiseren - was ook toen al onder intimi in zwang en op een gegeven moment, zo rond de kerstdagen, voelde de al wat meer ingeburgerde Lein dat het nu eens zijn beurt was. Kiek noe, zei Lies achter haar hand, Kenienekotje geeft ook een rondje. Lein werd echter nooit deel van de notoire intimi in de stamhut en verdween in de jaren '80 langzaam uit het beeld. Vanmorgen was ik bij de in kerstsfeer verpakte Albert Heijn en vlak voor me rekende Lein een paar blikjes bier af. Kiek noe, dacht ik, daar is Knienekotje en hij is de dorst nog niet verleerd.

Gijs van Vlier scheert Willem Vaag. Op achtergrond vlnr Louis Jongepier, Louis Lebon, Bart Koster en Eef van de Velde.
Alex Jonkheer en Kees de Wolf, schakend op de achtergrond in De Klos
Joop Verlaan, alias Koos de Knipper

Hayo Duinkerken, Hardcorezanger

Hayo Duinkerken (nu eigenaar van Kaffee 't Hof aan de Vlasmarkt) werkte jarenlang in Seventy, als barman en bedrijfsleider. De laatste jaren richt zijn muziekliefhebberij op stromingen als Dubstep en, meer recent, vuige rock 'n roll, maar begin jaren '90 was het vooral Blues dat de klok sloeg. Snelle blues, ruige blues, zelfzame blues: zeg maar gerust alle soorten blues. Als barman en DJ kende Hayo echter wel zijn pappenheimers en voor goede (hard-) rock en metal draaide hij zijn hand ook niet om. Toch verraste hij iedereen toen hij in 1991 opeens aankondigde dat hij als zanger zou gaan optreden in Tilburg, in het voorprogramma van Mucky Pup. Dat was in de punk- en metalscene toch een naam die er toe deed, toen. We snapten er niks van. Hayo hield niet of nauwelijks van punk en was helemaal geen zanger! Desondanks werd hij door de Vlissingse band Brainless gevraagd om in te vallen voor hun frontman, die net in de VS zat toen het aanbod van het Noorderligt binnenkwam. Dat wilde de band niet laten schieten, en Hayo wilde geen spelbreker zijn. Hij ging in op het verzoek.

Op de dag van het concert reisden we met een Middelburger of twintig af naar Tilburg. De band in een oude rotbus, wij met een paar auto's er achteraan. Die reis was al een belevenis op zich, met hilarische inhaalsessies en meer van dat fraais. Eenmaal in de zaal zochten we Hayo nog even op in de kleedkamer. We hadden hem nog nooit zo zenuwachtig gezien. Het vertrouwen in een goede afloop zakte naar een dieptepunt. Toen de band even later begon te spelen was Hayo nergens te bekennen. Onze vrees leek uit te komen. Maar toen kwam die gekke tapfloeperd opeens het podium opstormen, met ontbloot bovenlichaam. En hij ging he-le-maal los, dames en heren! Op hits over boterhammen met pindakaas en nasiballen bijvoorbeeld. Zoals we hem later nooit meer zo zenuwachtig zagen, zo zagen we hem ook nooit meer het podiumbeest uithangen. Sommige dingen doe je blijkbaar maar één keer in je leven.

Na ook een puik concert van de mafketels van Mucky Pup keerden we huiswaarts. Omdat de auto van good 'ol Steve King het ter hoogte van Etten-Leur het begaf zagen we ons genoodzaakt de auto achter te laten en te gaan liften. En verdomd als het niet waar was: het eerste voertuig dat opdoemde was....de bus van Brainless! We kregen uiteraard een lift en werden alle vier vakkundig tussen de instrumenten achterin gevouwen. Ondergetekende werd gedrapeerd over het drumstel en droomt daar soms nog van. Maar al drinkend, boerend en winden latend bereikten we uiteindelijk veilig de thuishaven Middelburg. Het was een mooie dag geweest. Middelburg Dronk. Ook in Tilburg.

Zie ook de video-impressie van 'Gerrit de Kneus' op YouTube.

Hayo en Willem en het toegangsbewijs voor het Noorderligt in Tilburg: Mucky Pup en supportact Brainless uit Vlissingen, 1991
Gajes in z'n blote bast
Boterham met pindakaas!
Hayo met Bert Doedel en Wim de Nooyer
Een krantenartikel over de band Brainless, jaren 90

Externe links

Bronnen

Foto's: Beeldbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek, collecties Jan Simonse, Jaap Gesink, Rob van Hese Cees Rijn en Marion
Foto's Bulletje (ca. 1970-1975): collectie Jan Simonse, Wim de Nooyer
Krantenknipsels: Krantenbank Zeeland.
Verhaal Kerstnacht in Middelburg: Carla van de Merbel, PZC 21-12-2011 (met toestemming van de auteur)
Verhaal De Collectie: Lennert Oosterling, Muziekblog Zeeland

@@ Regel 1: / Regel 1: @@
-{{info
+<meta
+naam = "Seventy Seven"
-| soort = Cafe
+afbeelding = "Seventy_Seven_1988.jpg"
-| actief = ja
+soort = "Cafe"
-| afbeelding = Seventy_Seven_1988.jpg
+straat = "Markt 77"
-| locatie = Markt
+Postcode = "4331 LL"
-| adres = Markt 77<br />4331 LL Middelburg<br>0118-612206
+plaats = "Middelburg"
-| email =
+gebied = "Tympaanplein"
-| website = www.seventy-seven.nl
+telefoon = "0118-612206"
-| twitter =
+website = "www.seventy-seven.nl"
-| facebook = Seventy-Seven/165620213473634
+facebook = "SeventySevenMiddelburg"
-| hyves = cafeseventyseven
+aanvang = "1970"
-| eigenaar = Cees Rijn
+gestopt = ""
-| periode = 1970-1980, 1980-1990, 1990-2000, 2000-2010, 2010-2020
+voorganger = "De Koophandel"
-| voorganger = De Koophandel, Rozenboom
+opvolger = ""
-| opvolger =
+/>
-| lat = 51.49840606791816
+Een bekend Middelburgs bruin café dat sinds 1970 is gevestigd aan Markt 77 in de Middelburg. De zaak is een opvolger van café [[De Koophandel]], en café [[Rozenboom]], dat voor 1887 in het pand was gevestigd.
-| long = 3.611052632331848
+==Foto's==
-}}
+Meer afbeeldingen zijn te vinden op: [[Seventy_Seven/fotos]].
+<gallery perrow="5">
-Seventy Seven ('Sev') is een druk bezocht bruin café (een 'pijpenla') aan de Middelburgse Markt. Er komt zowel jong als oud publiek. De kroeg staat bekend om de goede koffie, de puike tosti's, de uitzinnige kerstavonden en de afwisselende maar vaak lekker stevige muziek. Seventy Seven is voortgekomen uit [[De Koophandel]], voor 1887 was [[Rozenboom]] in het pand gevestigd.
+Bestand:Img941-1.jpg| Legende Louis Lebon met onafscheidelijke fles Heineken, 1975 (foto Jan Simonse)
+Bestand:Seventy_met_lampjes_in_1974.jpg‎| Ria Koppejan, Ab Vermazen, Oom Bob, zoals gewoonlijk met baret, en Karin van Langeraad, 1974
+Bestand:Dames_Sev_onderonsje_12052016_(19).JPG| [http://middelburgdronk.nl/wiki/Bestand:Dames_Sev_onderonsje_12052016_(19).JPG Vera, Eefje, Deborah, Esmé en Ilse in een onderonsje op het terras van Seventy, 12 mei 2016]
+</gallery><br />
 ==Geschiedenis==
@@ Regel 30: / Regel 33: @@
 In het gedeelte waar enige jaren later de achterste bar werd geplaatst stonden tafeltjes en stoeltjes en een tweede pokertafel.. Er was tevens een telefooncel achterin en waar nu de gokkasten staan was de (later verdwenen) trap naar de bovenwoning en stond in die tijd ook een kachel. Tegen de telefooncel (evenwijdig aan de damestoiletten) stond een flipperkast en in die tijd kon je met flipperen nog wat verdienen ook. Ad van de Woestijne beloonde de hoogste score van de week (het ijkpunt was altijd zaterdag om 18.00 uur) met 10 glazen bier of een fles wijn. Verder waren er muurschilderingen van Annemiek van de Woestijne (zus van Ad) die toen op de kunstacademie zat.<br>
-Men beleefde soms roerige tijden in die eerste jaren. Er werden zo links en rechts weleens klappen uitgedeeld, maar het was gelukkig niet structureel – Peter Falk heft eigenlijk een relatief korte periode aan de deur gestaan. Het waren ook jaren van feesten, van polonaises in de carnavalstijd en later ook mosselfeesten avant la lettre – Gijs van Vlier (bij wie ik toen werkte) was de grote animator – en dat in de meest brede zin van het woord. Gijs handelde in antiek en oude bouwmaterialen en zo ben ik ’s avonds menigmaal de keuken in gevlucht wanneer hij weer eens bij Sev voor kwam rijden met aanhangwagen vol meubels of plavuizen die stante pede gelost moest worden.<br>
+Men beleefde soms roerige tijden in die eerste jaren. Er werden zo links en rechts weleens klappen uitgedeeld, maar het was gelukkig niet structureel – Peter Falk heeft eigenlijk een relatief korte periode aan de deur gestaan. Het waren ook jaren van feesten, van polonaises in de carnavalstijd en later ook mosselfeesten avant la lettre – Gijs van Vlier (bij wie ik toen werkte) was de grote animator – en dat in de meest brede zin van het woord. Gijs handelde in antiek en oude bouwmaterialen en zo ben ik ’s avonds menigmaal de keuken in gevlucht wanneer hij weer eens bij Sev voor kwam rijden met aanhangwagen vol meubels of plavuizen die stante pede gelost moest worden.<br>
-Het werd in die eerste jaren ook de stamkroeg van handbalvereniging EMM – Ad Van de Woestijne heeft de club zelfs nog enige jaren gesponsord – en andere sportverenigingen. Er hebben dan ook heel wat EMM-ers bij Sev gewerkt, zoals Fred van de Weel, Jaap Gesink, Jaap Gelok (de huidige burgemeester van Borssele), Jorien Kamermans, Wim Brandes en ondergetekende. Later werd er ook in kroegverband gevoetbald met als inzet een vat bier dat dan bij de verliezende kroeg soldaat werd gemaakt. Vaak werden die wedstrijden op vreemde locaties (want gratis)  gespeeld als het voetbalveld bij Mission to Seamen in het Sloe. In die tijd was er een ‘sterrenteam’ en een ‘drinkteam’ – dat laatste team was het gezelligst, want meestal stond er een krat bier naast het doel ter verfrissing.<br>
+Het werd in die eerste jaren ook de stamkroeg van handbalvereniging EMM – Ad Van de Woestijne heeft de club zelfs nog enige jaren gesponsord – en andere sportverenigingen. Er hebben dan ook heel wat EMM-ers bij Sev gewerkt, zoals Fred van der Weel, Jaap Gesink, Jaap Gelok (de huidige burgemeester van Borssele), Jorien Kamermans, Wim Brandes en ondergetekende. Later werd er ook in kroegverband gevoetbald met als inzet een vat bier dat dan bij de verliezende kroeg soldaat werd gemaakt. Vaak werden die wedstrijden op vreemde locaties (want gratis)  gespeeld als het voetbalveld bij Mission to Seamen in het Sloe. In die tijd was er een ‘sterrenteam’ en een ‘drinkteam’ – dat laatste team was het gezelligst, want meestal stond er een krat bier naast het doel ter verfrissing.<br>
 }}
 {{eigenaar
 | jaar= 1975
 | naam = Cees Rijn
 | tekst = Ongeveer een half jaar na de opening kwam Annelies Deurwaarder achter de bar werken nadat ze in [[ De Eendracht ]] enige tijd serveerster was geweest. In 1973 kwam Cees Rijn in Sev werken – [[ Het Wapen van Zeeland(2) ]], waar hij toen samen met Evelyn in zat, werd dat jaar verkocht. Cees wijzigde de openingstijd van 14.00 naar 11.00 uur en wat later moest zelfs de sluitingsdag, de maandag, eraan geloven – Sev was vanaf toen dagelijks van 11.00 (´s zondags 14.00) tot 01.00 uur geopend - alhoewel het sluitingsuur nog wel eens kon variëren naar gelang de klantdichtheid in relatie tot de gezelligheid. In 1975 naam Cees de zaak van Ad van de Woestijne over en hij is nog steeds eigenaar van de kroeg. <br>
-Cees hield , en houdt nog, erg van practical jokes - bij 'mooie verhalen' staat de hurksessie van Louis Lebon al opgetekend, maar er was meer. Op enig moment, Cees stond achter de bar, komt er een meisje binnen met een doos taartjes van banketbakker Rijk van de Pottenmarkt. Ter ere van het zoveel jarig huwelijk van haar ouders had ze taartjes gekocht, maar ze moest nog andere boodschappen dus kon de doos even in de koelkast? "Natuurlijk kan dat", zei Cees, met al een zweem van een glimlach rond de lippen. Het meisje had haar hielen nauwelijks gelicht, of ik ben, op instigatie van Cees, exact dezelfde doos taartjes bij Rijk gaan halen - toen ze terugkwam van haar boodschappen werd ze enthousiast toegeproost met koffie en taartjes. Ze ontplofte bijna en zei tegen Cees dat ze, zeker als vaste klant, zo'n behandeling niet verwacht had en wat haar ouders daar wel niet van moeten denken. Breed glimlachend haalde Cees, de onschuld zelve, haar doos met taartjes uit de koelkast - zij kon er niet echt om lachen.  <br>
+Cees hield, en houdt nog, erg van practical jokes - bij 'mooie verhalen' staat de hurksessie van Louis Lebon al opgetekend, maar er was meer. Op enig moment, Cees stond achter de bar, komt er een meisje binnen met een doos taartjes van banketbakker Rijk van de Pottenmarkt. Ter ere van het zoveel jarig huwelijk van haar ouders had ze taartjes gekocht, maar ze moest nog andere boodschappen dus kon de doos even in de koelkast? "Natuurlijk kan dat", zei Cees, met al een zweem van een glimlach rond de lippen. Het meisje had haar hielen nauwelijks gelicht, of ik ben, op instigatie van Cees, exact dezelfde doos taartjes bij Rijk gaan halen - toen ze terugkwam van haar boodschappen werd ze enthousiast toegeproost met koffie en taartjes. Ze ontplofte bijna en zei tegen Cees dat ze, zeker als vaste klant, zo'n behandeling niet verwacht had en wat haar ouders daar wel niet van moeten denken. Breed glimlachend haalde Cees, de onschuld zelve, haar doos met taartjes uit de koelkast - zij kon er niet echt om lachen.  <br>
 Zoals het interieur in de loop der veranderde, veranderde ook de structuur van de clientèle. Natuurlijk bleven de ‘oude rupsen’ (locatie hoek voorste bar en/of tafel 1) tot op de dag van heden komen – bij het beachvolleybal dat op de Markt georganiseerd werd sloegen ze en groupe jaren de bal over het net onder de naam ‘Ouwe Sannie’ – maar de generaties scholieren volgden elkaar niet meer zo vanzelfsprekend op als voorheen. Er zijn jaren geweest dat op vrijdagmiddag de schooltassen tot aan het plafond leken opgetast, maar midden jaren 90 ebde dat langzaam weg en verplaatste het zich naar [[ Bar American ]] en, meer nog,  [[ Nationaal ]]. Sinds de Roosevelt Academy in town is, werd die traditie weer een beetje in ere hersteld, hoewel het gelag later plaatsheeft en de schooltassen het hoge niveau van weleer niet halen.
@@ Regel 46: / Regel 48: @@
 ==Naamgeving==
 Het café is te vinden op Markt 77 te Middelburg.
-==Foto's==
+==Bijzonderheden==
-Meer afbeeldingen zijn te vinden op: [[Seventy_Seven/fotos]].
-<gallery perrow="5">
-Bestand:Img941-1.jpg| Legende Louis Lebon met onafscheidelijke fles Heineken, 1975 (foto Jan Simonse)
-Bestand:Seventy_met_lampjes_in_1974.jpg‎| Ria Koppejan, Ab Vermazen, Oom Bob, zoals gewoonlijk met baret, en Karin van Langeraad, 1974
-Bestand:Sticker_Seventy_Seven_uit_de_jaren_'70.jpg| Sticker Seventy Seven uit de jaren '70, ontwerp Sjaak Davidse
-</gallery><br />
-==Eigenaars==
-* Daan Bruinooge (1970)
-* Ad van de Woestijne (1970-1974)
-* Cees Rijn (1974-heden)  Hij kocht de zaak weer van [http://www.omroepzeeland.nl/110868/2010-08-10/afscheid-van-oud-gedeputeerde-daan-bruinooge.html Daan Bruinooge] die in de Vlissingse politiek was beland en niet wilde dat zijn horecabezit zijn carrière daar in de weg zou staan.
-==Trivia==
 * Sinds 2010 is er gratis WiFi in de zaak, maar het wachtwoord krijg je natuurlijk niet zomaar
 * Iedere donderdag, vrijdag en zaterdag pelpinda's op de bar, al vele jaren.
@@ Regel 70: / Regel 60: @@
 * Die levensgrote neonletters van Heineken op de gevel zijn....ach, vraag de barman of -vrouw.
 ==Personeel==
-Bob Roosdorp<br>
-Lennert Oosterling<br>
-Eefje van den Berg<br>
 {{personeel}}
 ==Mooie verhalen==
 Meer mooie verhalen over Seventy Seven zijn te vinden op [[Seventy_Seven/mooieverhalen]].
-===Wittgenstein===
+===De collectie===
-In den beginne was er [[Kanaalzicht]], dat slecht aangeharkte paadje van de tijd waar het proletariaat zich, soms ruw, vertrad. Het was dan ook in De Reutel dat ik begin jaren '70 Dicky leerde kennen. Die dagen werd het nog niet als overspelig ervaren wanneer je eens een keer of meer ging buurten bij Maatje in [[De Geere]], Martha in het [[Centrum]] of Piet in [[Benelux]]. Vanuit De Reutel lag de kroeg van Piet handig op de weg terug naar Sev en op zaterdag was het ''bal met spetters'' in [[Benelux]], dan dansten ouwe rupsen uit de buurt rond het biljart tot ze er amechtig bij neervielen. Eenmaal juni nam Dicky - zijn vader had in De Reutel de intrigerende bijnaam ''Sloebertje'' - me altijd mee naar zijn zus Lenie die toen met man Jan Bakker in [[De Schuur]] zat. Aangezien Jan ''Hollandse Nieuwe'' per vaatje inkocht, was er genoeg en na zo'n zilt intermezzo gingen we, na een korte stop bij Martha of Maatje, verder naar de Markt - een vis moet nu eenmaal zwemmen. Dicky was, volledig incongruent aan zijn korte gestalte, stukadoor en zijn stopregel was - wanneer dat zo te pas of te onpas kwam - ''hou je maar vast aan die kleine''. Het werd pas echt goed feest in de stamhut als Dicky's tijdgenoten Bart Koster en Louis Lebon (zie [[Seventy_Seven/mooieverhalen]]) er ook waren. Dan werd er, naast een praatje voetbal (Dicky was ooit een begenadigd voetballer bij Zeelandia), steevast een aantal raadsels van de binnenstad ontraadseld en een aantal nieuwe opgevoerd. Wellicht heeft de staande uitdrukking ''dat slaat als kut op Dirk'' haar oorsprong in het Middelburgse, want Dicky nam het niet zo nauw met de taal. Naast het feit dat hij aan naamblindheid leed - wat vaak hilarische toestanden tot gevolg had - sprak hij soms in tongen die van grote schoonheid waren. Cees Rijn zal zich zeker de onnavolgbare regel ''Geef die twee zinks onder die kappasol ook wat te drinken van mij'' herinneren of ''tiekie, tiekie'' dat Dicky veelvuldig als een soort mantra hanteerde. De eerder gememoreerde naamblindheid zorgde ook weleens voor problemen als hij, in het kader van menselijke interactie, empatisch aan deze of gene vroeg hoe het toch met Anita ging, terwijl dat nu juist niet de naam van de tegenwoordige maar van de ex van de desbetreffende was. En ach, het adagium van Ludwig Wittgenstein kan dan wel ''Waarover men niet spreekt, daarover moet men zwijgen'' luiden, doch daar had Dicky weinig tot niets mee te schaften. We zien elkaar nog vrij geregeld in de stad, jammer genoeg nooit meer in de stamhut. Ik moet toch eens zien te achterhalen waar hij zijn dorst hoedt, zodat ik me, te pas en te onpas, weer eens vast kan houden aan die kleine.
+[[Bestand:Len_Sev.png|miniatuur|rechts|280px|]]
+Een verhaal van oud-barman Lennert Oosterling, via [https://muziekblogzeeland.nl/2023/04/16/de-collectie/ Muziekblog Zeeland van ZB Bibliotheek van Zeeland]
-==Afbeeldingen Dicky==
+Ik liep laatst de kroeg in. The National stond op. Prachtband, dat. Het was een lied van een album wat ´Boxer´ heet. Zoals dat soms kan gaan met muziek dwaalde ik vrijwel meteen af naar een nikszeggende woensdagmiddag ergens medio 2007.
+In diezelfde pijpenla bestierde ik namelijk ooit de bar. Het was een kroeg uit een tijdperk zonder spotify en andere streamingsdiensten en de nadruk op muziek was een aanzienlijk deel van het bestaansrecht van de zaak. Die kroeg bestond al een stief kwartiertje en er was sprake van een omvangrijke, zeg maar gerust krankzinnige, muziekcollectie.
+'''Circulair'''
+Het was dan ook min of meer vaste prik om iedere vrijdag met de boodschappenportemonnee de lokale platenboer te bezoeken en tot groot verdriet van de bedrijfsleider steevast 3 of 4 fonkelnieuwe cd’s rechts van de mengtafel te dumpen. Rechts van de mengtafel was dé plek voor nieuwe muziek totdat de stapel te groot werd en je je klok erop gelijk kon zetten dat iemand die hele toren in het voorbijgaan omver zou tikken. Al die mooie nieuwe schijfjes op de grond tussen 20 centimeter bierdoppen en ander vuilnis en consequent binnen een anderhalve dag net zo smerig als die oude Dire Straits meuk die al sinds 1989 vastgeplakt in de kast stond. Klassiekertje.
+Het duurde ook nooit lang voordat de stapel ‘nieuw´ te groot werd en de ‘oudere nieuwe platen’ de kast in moesten. Wat betekende dat er ruimte gemaakt diende te worden. Zo gebeurde het dat de minst gedraaide albums en andere one hit wonders (‘Kutplaten’ heet dat in vakjargon, maar dat terzijde) in kratjes belandden op het platje naast de wasmachine. Dit stond daar dan stof te verzamelen tot  een of andere goochem het weer eens tijd vond die kratjes om te spitten en de boel terug naar beneden te slepen. Een kutplaat is tenslotte nooit lang écht een kutplaat. Een prachtig tijdlijntje was het. Circulair avant la lettre.
+Er hing een prettige, bijna mystieke zweem om al die fysiek aanwezige muziek. Er was altijd wel een oud medewerker die je er op wees dat ‘boven nog wel 10 van die kratjes staan’ of een oude stamgast die me op het hart drukte dat als ik écht iets moois wilde zien, ik maar eens aan de baas moest vragen of ik naar de verzameling van vroeger mocht kijken. Het vinyl!  De collectie, aldus de gast, was mythisch.
+'''Vakantie'''
+De eigenaar van dat café droeg graag bij aan die legendarische status van al die geheime platen en cd’s. Iedere keer als ik hem er in het voorbijgaan eens naar durfde te vragen, stoof hij met zijn kenmerkende tred en idem muntthee grinnikend naar boven met de woorden ‘ja tuurlijk mag dat joh’.. om er vervolgens nóóit op terug te komen. De schurk.
+Anno 2023 wilt de legende over die vinylcollectie overigens dat die een keurige 35 jaar lang veilig in een garagebox lag opgeslagen. Maar dat die, zo vertellen de wandelgangen, onlangs is leeggeroofd. Verbazen zou het me niet als dit achteraf gewoon stiekem verzonnen is door de reeds genoemde eigenaar van de kroeg in kwestie. Om op machiavellistische wijze de aandacht af te leiden van deze eigenlijke goudmijn. God weet wat daar allemaal wel niet tussen heeft moeten staan. Ooit op internet opgezocht wat een, noem eens wat, eerste persing 45 toeren van ´God save the queen´ van The Sex Pistols zoal doet tegenwoordig? Geen wonder dat die mensen zo vaak op vakantie zijn.
+Toch is er ooit een vaste klant geweest die bij binnenkomst zijn gebruikelijke glas witbier bestelde en zijn zojuist aangeschafte nieuwe cd´tje potsierlijk maar droogjes over de bar mijn kant op schoof. "Len" zei hij. "Je kan eigenlijk net zo goed ál je cd's wegdonderen. Dit is alles wat je voorlopig nog zal draaien". Met recht een boute uitspraak. Ik lachte de man vrolijk uit en ging verder met het opruimen van de zwik muziek die er ongetwijfeld nog lag van een uit de hand gelopen dinsdagavond. Als de fuif goed genoeg was kwam het opruimen altijd pas een dag later.
+Welk album hij me voor mijn neus hield op die woensdagmiddag in 2007? ‘Boxer’ van the National natuurlijk. En in die kroeg waar ik uitgerekend door déze plaat 15 jaar terug de tijd in werd geslingerd zijn onlangs al de cd´s weggedonderd.
+Dat zeg ik. Avant la lettre.
+===Kroegpraat: De discotheken van toen waren cafés (Edwin 16 december 2015)===
+[[Bestand:Bar-Discotheek_Seventy_2015.jpg|miniatuur|rechts|280px|]]
+Dat de overdekte winterterrassen in Middelburg ook dit jaar een succes zijn, heeft veel te maken met de inrichting van de tent op de Markt. Veel mensen zijn dol op het blokhutgevoel dat is gecreëerd en de sfeer past gewoon goed bij de feestmaand december. In de tent wemelt het van de curiosa, waarover veel gesproken wordt. Het zijn meubels en accessoires met een verhaal. Zo staat er tafel met een blad dat in de jaren ‘60 van de vorige eeuw al in gebruik was in ‘café-billard’ Het Wapen van Zeeland, in de Gravenstraat. Daarboven hangt een lichtbak met het opschrift ‘Seventy Seven Bar-Discotheek’. Die lichtbak roept bij jongeren soms vragen op. Zij denken bij discotheken aan de grote danshallen die vanaf eind jaren ‘70 overal opdoken (en inmiddels weer op hun retour zijn) en bij dj’s aan de sterren van nu, die furore maken met trance, techno en andere subgenres van de dance-muziek.
+Begin jaren ‘70 bestond dat allemaal nog niet. Het woord discotheek werd toen gebruikt om cafés aan te duiden die niet alleen beschikten over een aanzienlijke collectie vinyl, maar ook over mensen die de avonden vulden met plaatjes draaien en het aan elkaar praten van die plaatjes, net als op de radio. In Middelburg had je rond 1971 behalve Seventy-Seven onder meer de Palladiumbar aan het Kerspel, dat zichzelf presenteerde als de eerste echte dancing van de stad, het Gulden Schot in de Sint Janstraat (een voorloper van de latere discobar Jowi’s Place) en ook rockcafé Bar American adverteerde toen nog als ‘Bar-Dancing-Discotheek American’, voor feestelijke avondjes met de dj van toen, wijlen ‘Jos van Suus’.
+Zelf werkte ik in de jaren ‘90 in Bar American en Seventy. Onvergelijkbaar, maar het draaien van muziek, toen inmiddels vanaf cd’s, speelde nog steeds een centrale rol. Het was eigenlijk ook wat ik het liefste deed. Terrasbediening was niet mijn sterkste punt, maar de combinatie plaatjes draaien en bier tappen ging me best goed af. Het uitgangspunt was dat je gewoon die muziek kon draaien waar je zelf ook enthousiast van werd, maar dat je altijd wel in de gaten moest houden welke klanten je in de zaak had. In American wist je dat je niet te veel hoefde te experimenteren met muziek zonder gitaren. Deed je dat wel, dan kon je er donder op zeggen dat er meteen werd geroepen om ‘een taxi voor de dj’ of dat er bierviltjes naar je kop werden gesmeten.
+In Seventy was het publiek iets breder, en kon je ook best soul, hip-hop of Nederlandstalige muziek opzetten. Uiteindelijk ging het erom hoe het publiek reageerde op de muziek als er ‘eenmaal een beetje drank in zat’. Er was weinig mooiers dan zien hoe het ene moment slechts een enkeling een voorzichtig danspasje waagde, en een uur later heel de tent stond te springen en swingen. Op de tafels! In de lampen! Dat gaf je, als dj, een bevredigend gevoel.
+Is het anno 2015 weer anders? Dat valt mee. Muziek wordt nu meestal gedraaid vanaf een computer, en met bronnen als Spotify en YouTube zijn de collecties oneindig groot geworden, maar het basisconcept is nog steeds hetzelfde. Het café als bar-discotheek bestaat nog steeds. Zo gedateerd is de lichtbak dus ook weer niet.
+===Kenienekotje - A Christmas Carol in Prose===
+Het gebeurde in die dagen dat er in deze herberg - we schrijven de jaren '70 - nog wel plaats was, hoewel je ook toen in de kerstnacht al gauw voor een gesloten deur stond. De jaren '70 waren de beginjaren van de stamhut toen sommigen hun plaats nog moesten vinden, terwijl anderen aan de bar zaten of stonden alsof ze nooit waren weggeweest. Het waren de jaren van Bart Koster en [http://www.middelburgdronk.nl/wiki/Seventy_Seven/mooieverhalen#Louis_Lebon Louis Lebon] waar ik samen [[De Gouden Poorte]] mee onveilig maakte, maar ook de jaren van Alex Jonkheer en Kees de Wolf die ook klant waren bij [[Clubhuis Swift]] omdat ze korfbalden. Soms kwamen ze in trainingspak - het zweet nog vers op de leden - naar Sev om vervolgens af- en door te zakken; bij voorkeur in [['t Pakhuis]], maar [['t Sincken Tooghje]] was een goede tweede optie. Alex en Kees hadden soms wel iets weg van Marley en Scrooge, zeker wanneer ze - verwoede schakers als ze waren - de stukken lieten zingen in [[De Klos]]. En dan had je natuurlijk [http://www.middelburgdronk.nl/wiki/Seventy_Seven/mooieverhalen#Kleine_Adje Kleine Adje] - ''Ik bin een hoeie Lies'' - nog en Koos de Knipper, maar dat is weer een ander verhaal. Naast Kleine Adje was er in die nog iemand die niet direct gezegend was met een rijzige gestalte, hij heette Lein en zocht schoorvoetend zijn plaats tussen de habitué's van nooit weggeweest. In het begin opereerde hij solitair en dronk zijn biertje in ''splendid isolation'', doch wanneer hij in het gesprek werd betrokken, deed hij gretig zijn zegje. Het klassikale bestellen - wat de oude rupsen aan de kop van de bar nog steeds met verve praktiseren - was ook toen al onder intimi in zwang en op een gegeven moment, zo rond de kerstdagen, voelde de al wat meer ingeburgerde Lein dat het nu eens zijn beurt was. ''Kiek noe'', zei Lies achter haar hand, ''Kenienekotje geeft ook een rondje''. Lein werd echter nooit deel van de notoire intimi in de stamhut en verdween in de jaren '80 langzaam uit het beeld. Vanmorgen was ik bij de in kerstsfeer verpakte Albert Heijn en vlak voor me rekende Lein een paar blikjes bier af. ''Kiek noe'', dacht ik, daar is Knienekotje en hij is de dorst nog niet verleerd.
 <gallery perrow="5">
-Bestand:ZEB001000163_017_R.jpg| Dick Schutte scoort twee keer voor Zeelandia, oktober 1960
+Bestand:Van_Vlier_scheert_Willem_Vaag_Louis_Jongepier_Lou_Lebon_Bart_Ko.jpg |Gijs van Vlier scheert [http://www.middelburgdronk.nl/wiki/index.php?title=Seventy_Seven/mooieverhalen&action=edit&section=23 Willem Vaag]. Op achtergrond vlnr Louis Jongepier, [http://www.middelburgdronk.nl/wiki/Seventy_Seven/mooieverhalen#Louis_Lebon Louis Lebon], Bart Koster en [http://www.middelburgdronk.nl/wiki/Seventy_Seven/mooieverhalen#Eef_van_de_Velde Eef van de Velde].
-Bestand:Aan_de_toog_van_de_Reutel_1975.PNG| Dick Schutte aan de toog van de Reutel, 1975
+Bestand:Schaken_Klos_2_1981.jpg| Alex Jonkheer en Kees de Wolf, schakend op de achtergrond in [[De Klos]]
-Bestand:ZEB001000479_231_L.jpg| 1 pilsje hier, een pilsje daar, november 1989
+Bestand:Joop_Verlaan_alias_Koos_de_Knipper.jpg| Joop Verlaan, alias Koos de Knipper
 </gallery><br />
-===Alan Smithee===
-Gisteren tijdens het herenconvent op het terras van de stamhut weer eens duchtig doorgehaald en als Mr. G.B.J. Hiltermann de toestand in de wereld besproken. De wereld is klein is een vermoeiend cliché, tenzij je de omvang van die wereld benoemt en het gebied topografisch afperkt. Zoals bijvoorbeeld in de stelling: "Wie niet binnen de vesten geboren is, is geen echte Middelburger" - wat is de wereld dan toch klein. Ik ben binnen de vesten geboren en woon er nog steeds, ergo kan die stelling van harte worden onderschreven, maar een Dauwendaeler vindt het wellicht discriminatoir of ''poshe'' shit. Enfin, we hadden het dus over het warmende vuur van de binnenstad en hoe je als intimus vaak met een vingerknip doopcelen kunt lichten van het paard van Christus (dat tussen twee haakjes een ezel was) tot de beer Portugael. Het zijn van die verhalen die steevast beginnen met: "Ah die ken je wel!" en, in goed Middelburgs jargon, doorspekt zijn met uitdrukkingen als ''en die z'n moeder heeft kinders gekregen'' of ''z'n vader moet oom zeggen tegen de Lange Jan''. Als kind begreep ik werkelijk helemaal nada van de opmerking ''slaapt je vader nog steeds naast je moeder?'', terwijl die vraag me meer dan eens, vooral in de omgeving van morsige etablissementen, gesteld werd. Een ander raadsel uit die tijd was ''die ligt ook op Nieuwelandseweg'', maar dat werd al snel opgelost toen ik het verband tussen locatie en (laatste) bestemming legde. We hadden het ook nog uitgebreid over de impact van social media in het algemeen en het, in mijn ogen, vluchtige en ijdele karakter van facebook in het bijzonder. Ik zit niet op peesboek en communiceer bij voorkeur middels hiëroglyfen - kortom een ouwe lul die de hete adem in de nek negeert. Ik weet wel dat die hete adem niet allemaal gebakken lucht is, maar het is vooral de kortademigheid van het medium dat me tegenstaat en die eindeloze galerij van vleesgeworden nietszeggendheid - ''thumbs up pal''. Maar volgens Ed bezoeken er meer bezoekers middelburgdronk sinds er een facebookpagina is dus verder geen kwaad woord; de wereld is immers klein en zo leer je nog eens iets van een ander. En ach, de overtreffende trap van weten is nu eenmaal vergeten - Alan Smithee maalt er niet om.
-===Bulletje===
-Bulletje was eind jaren ’60 – begin jaren ‘70 een icoon in het Middelburgse drugslandschap. Altijd wat te koop, altijd aan het hosselen voor dope – altijd een aapje op zijn rug. We gaan al ver terug, Bulletje en ik, eigenlijk al van af onze kinderjaren. Allebei opgegroeid in de binnenstad, dus altijd overal met je snufferd bovenop. We kenden de verhalen over Kootje T. –  een wel iets van Charley Chaplin weghebbende schlemiel die in van alles en nog wat deed –  die een bijzonder passionele verhouding met zijn konijnen had. Maar dat wist natuurlijk iedereen, sommigen bezworen dat ze gezien hadden hoe hij de daad in de vensterbank van zijn huis bij het woord voegde. Hetzelfde verhaal met ''d'n ond van Kulderie'', die had - volgens intimi - ''z'n zak opzie''. Vraag me trouwens nu af of er een relatie bestaat tussen deze Middelburgse uitdrukking en Kulderij van het [[Rotterdamsche Koffijhuis]] aan de Kinderdijk, docht dit terzijde. We hadden veel gemeen, Bulletje en ik, onze initialen waren zelfs identiek, wat mijn moeder opzadelde met allerlei vragen over wat haar jongen nu weer had uitgevreten terwijl Bulletje de jongen in kwestie was. Zo zat hij een keer op een dak aan het Zusterplein toen de politie hem snapte. Dat voorval werd breed uitgemeten in de krant, niet in het minst om de dialoog die zich tussen hem en de politie ontspon. Op de vraag wat hij daar op dat dak deed (Peter Koelewijn heeft er toen geloof ik nog een plaatje van gemaakt) antwoordde hij dat ze verstoppertje speelden. Op de volgende vraag waar ''ze'' dan wel waren, zei Bulletje ad rem "verstopt natuurlijk". Bulletje kwam later ook in de stamhut, zeker toen zijn Scandinavische vriendin Esther er schoonmaakte,  maar toen hadden de Sirenen der verdovende dingen hem al behoorlijk in de greep – daar hielp geen was in je oren meer aan. Een tijdje terug zag ik hem nog langs komen in de media bij een aan drugs gerelateerd onderwerp in, ''of all places'', Vlissingen – hij is er nog steeds, dacht ik enigszins verbaasd; nog steeds dat aapje op zijn rug.
-==Foto's Bulletje==
+===Hayo Duinkerken, Hardcorezanger===
+Hayo Duinkerken (nu eigenaar van Kaffee [['t Hof]] aan de Vlasmarkt) werkte jarenlang in Seventy, als barman en bedrijfsleider. De laatste jaren richt zijn muziekliefhebberij op stromingen als Dubstep en, meer recent, vuige rock 'n roll, maar begin jaren '90 was het vooral Blues dat de klok sloeg. Snelle blues, ruige blues, zelfzame blues: zeg maar gerust alle soorten blues. Als barman en DJ kende Hayo echter wel zijn pappenheimers en voor goede (hard-) rock en metal draaide hij zijn hand ook niet om. Toch verraste hij iedereen toen hij in 1991 opeens aankondigde dat hij als zanger zou gaan optreden in Tilburg, in het voorprogramma van [http://www.muckypup.com/ Mucky Pup]. Dat was in de punk- en metalscene toch een naam die er toe deed, toen. We snapten er niks van. Hayo hield niet of nauwelijks van punk en was helemaal geen zanger! Desondanks werd hij door de Vlissingse band Brainless gevraagd om in te vallen voor hun frontman, die net in de VS zat toen het aanbod van het Noorderligt binnenkwam. Dat wilde de band niet laten schieten, en Hayo wilde geen spelbreker zijn. Hij ging in op het verzoek. <br>
+Op [http://www.noorderligt.nu/page/activiteiten-1991 de dag van het concert] reisden we met een Middelburger of twintig af naar Tilburg. De band in een oude rotbus, wij met een paar auto's er achteraan. Die reis was al een belevenis op zich, met hilarische inhaalsessies en meer van dat fraais. Eenmaal in de zaal zochten we Hayo nog even op in de kleedkamer. We hadden hem nog nooit zo zenuwachtig gezien. Het vertrouwen in een goede afloop zakte naar een dieptepunt. Toen de band even later begon te spelen was Hayo nergens te bekennen. Onze vrees leek uit te komen. Maar toen kwam die gekke tapfloeperd opeens het podium opstormen, met ontbloot bovenlichaam. En hij ging he-le-maal los, dames en heren! Op hits over boterhammen met pindakaas en nasiballen bijvoorbeeld. Zoals we hem later nooit meer zo zenuwachtig zagen, zo zagen we hem ook nooit meer het podiumbeest uithangen. Sommige dingen doe je blijkbaar maar één keer in je leven.<br>
+Na ook een puik concert van de mafketels van Mucky Pup keerden we huiswaarts. Omdat de auto van good 'ol Steve King het ter hoogte van Etten-Leur het begaf zagen we ons genoodzaakt de auto achter te laten en te gaan liften. En verdomd als het niet waar was: het eerste voertuig dat opdoemde was....de bus van Brainless! We kregen uiteraard een lift en werden alle vier vakkundig tussen de instrumenten achterin gevouwen. Ondergetekende werd gedrapeerd over het drumstel en droomt daar soms nog van. Maar al drinkend, boerend en winden latend bereikten we uiteindelijk veilig de thuishaven Middelburg. Het was een mooie dag geweest. Middelburg Dronk. Ook in Tilburg.
+Zie ook [http://youtu.be/aqe_xoYkQ9A de video-impressie van 'Gerrit de Kneus'] op YouTube.
 <gallery perrow="5">
-Bestand:Bulletje_3.jpg| Game
+Bestand:Hayo_en_Willem.jpg| Hayo en Willem en het toegangsbewijs voor het [http://www.noorderligt.nu/page/activiteiten-1991 Noorderligt in Tilburg]: Mucky Pup en supportact Brainless uit Vlissingen, 1991
-Bestand:Bulletje.jpg| Set
+Bestand:1456777_10201058444649326_1825511663_n.jpg| Gajes in z'n blote bast
-Bestand:Bulletje_2.jpg| Match
+Bestand:1466270_10201058444089312_2143804990_n.jpg| Boterham met pindakaas!
+Bestand:1471792_10201034411488512_230923159_n.jpg| Hayo met Bert Doedel en Wim de Nooyer
+Bestand:1400233_10201058442889282_435296766_o.jpg| Een krantenartikel over de band Brainless, jaren 90
+</gallery><br />
-</gallery><br />
-*'''See you Leo'''
-Leo Meijer was een stamgast van het eerste uur – je kon hem in die tijd, en ook in de jaren daarna, aan de bar schilderen met een ''koppeltje''; bier en een jonge borrel. Ons kent ons natuurlijk, maar Leo, altijd gekleed in jeans, halve laarsjes en leren jack, speelde vaak de rol van de ietwat nurkse, snauwerige brombeer. Het werd zijn ''running gag'', zijn visitekaartje dat hij veelvuldig afgaf, het liefst aan mensen die dit serieus namen. Leo ging in die vroege periode regelmatig om met Chris Ludekuse, Bram "metselaar" Remijnse en vooral met Guus Usmani. Guus was toen nog kapper en hij kwam ook weleens in de Blindenhoek, waar ik eind jaren ’70 een huis deelde met Herman Temmar. Guus knipte dan Herman, Ton Stanowicki en ondergetekende als vriendendienst, waarna we al snel richting stamhut togen. Die Blindenhoek was, ten opzichte van Sev, een zeer strategische locatie met betrekking tot eventuele ''afterparty’s''; al had toen nog niemand van dat woord gehoord. Zo raakten Herman, Leo en ik in de stamhut een keer aan de praat met drie meisjes en Herman, de charmeur bij uitstek, hamelde de dames na sluit naar de Blindenhoek. Daar aangekomen zei Leo, “See you” en hij liep akelig lachend de Bogardstraat in. Een typische Leo Meijer ''practical joke'' die hij later nog meermaals in geuren en kleuren vertelde. Midden jaren ’80 woonde ik inmiddels met Astrid in de Nassaulaan en Leo op de Veersesingel. Hij had daar een huis gekocht waar eerder twee dames van de betaalde liefde in hadden gezeten. Grote ramen natuurlijk, maar ook, volgens Leo, het grootste bad van Middelburg. In die tijd kwamen we elkaar ook regelmatig tegen bij Charles en Ine die een handeltje aan huis hadden van prettige gewassen. Leo genoot er een voorkeursbehandeling, want hij was de enige voor wie de wiet werd schoongemaakt. De laatste jaren zag ik Leo nog maar sporadisch – meestal op de fiets, maar sinds Lies niet meer in Sev werkte bijna nooit meer in de stamhut. Leo was, zoals wel meer oude rupsen, een echte ''Lies-klant'' die graag nog eens wat ouwehoerde over toen een kleintje pils nog 75 cent kostte. Maar dat ik hem weinig meer zag, maakt het gemis niet minder groot. Nooit meer die grauw van “Wat mot je”, nooit meer “Ha, van Heeze” - nooit meer. See you Leo.
 ==Externe links==
-*[http://www.seventy-seven.nl/ Seventy Seven]
+*[http://youtu.be/nYGPGL022YM Compilatievideo personeel en klanten bij het afscheid van Lennert Oosterling, 23 december 2012]
-*[https://www.facebook.com/pages/Seventy-Seven/165620213473634 Seventy Seven op Facebook]
+*[http://youtu.be/TDgA7Lt-AgM interview Ed juli 2012 in de stamhut; Merel serveert en Sietze passeert]
-*[http://cafeseventyseven.hyves.nl/ De Hyve van Seventy Seven]
+*[https://edwinmijnsbergen.nl/2007/11/brekend-nieuws-een-verbouwde-woonkamer/ Brekend Nieuws: een verbouwde woonkamer]
-*[http://vrienden-van-seventy-seven.hyves.nl/ De Hyve van de vrienden van Seventy Seven]
-*[http://www.edwinmijnsbergen.nl/2007/11/brekend-nieuws-een-verbouwde-woonkamer.html Brekend Nieuws: een verbouwde woonkamer]
 *[http://www.flickr.com/photos/44767305@N00/5249734985/ Foto: Sev Culinair 1997]
+*[http://www.edwinmijnsbergen.nl/2010/08/over-zingende-barvrouwen-en-oplichters.html Over zingende barvrouwen en oplichters online]
 *[http://www.edwinmijnsbergen.nl/2011/04/middelburgse-avonduren-noortje-wijker.html Middelburgse Avonduren: Noortje Wijker en Remy Lissenburg]
 *[http://youtu.be/rwAt-3cnBZo Medewerkster Demi Matenahoru zingt in de soundtrack van 2012 Zeeuws Jaar van het Water, januari 2012]
+*[http://www.edwinmijnsbergen.nl/2009/10/bobs-tocht.html Bob's tocht: Bob Roosdorp in Tibet]
+*[http://www.politie.nl/nieuws/2013/september/24/08-inbreker-horecapand-aangehouden-in-middelburg.html 24-09-2013 op Politie.nl Inbreker horecapand aangehouden in Middelburg, mede dankzij video-opnamen van de kraak op 16 september 2013]
+* [http://www.pzc.nl/regio/zeeuws-nieuws/winterterras-brengt-leven-in-stad-1.4681775 Het winterterras van Seventy in het PZC-artikel 'Winterterras brengt leven in de stad', december 2014]
+* [https://youtu.be/veDg-avTWWc Videoclip JP DeKlerk - Home Town (Old Cold Church Road)]
+* [https://youtu.be/Aa7u_T79Y_k Video Wij zijn De Stad: zicht op de terrassen van [[Bommel]], [[Tympaan]], [[Brooklyn]], [[Zanzibar]], [[Seventy Seven]] en [[Vriendschap]], 20 april 2017]
+* [https://youtu.be/_ARLvYT4Weo Video: opbouw winterterras Seventy en Vriendschap, 28 november 2017]
+* [https://youtu.be/CF796hc6pP0 Wij zijn De Stad: Quiz Café Seventy-Seven Middelburg, 9 december 2018]
+* [https://youtu.be/ManPU-d7YF0 Video: Kerstnacht Seventy-Seven 2022]
+* [https://muziekblogzeeland.nl/2023/02/06/rudeboy-remington-in-middelburg/ Lennert Oosterling over Rudeboy Remington in Middelburg, januari 2023]
 ==Bronnen==
-* Foto's: [http://beeldbank.zeeuwsebibliotheek.nl/ Beeldbank Zeeland] Zeeuwse Bibliotheek, collecties Jan Simonse, Rob van Hese     Cees Rijn en Marion
+* Foto's: [http://beeldbank.zeeuwsebibliotheek.nl/ Beeldbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek], collecties Jan Simonse, Jaap Gesink, Rob van Hese     Cees Rijn en Marion
-* Foto's Bulletje (ca. 1970-1975): collectie Jan Simonse
+* Foto's Bulletje (ca. 1970-1975): collectie Jan Simonse, Wim de Nooyer
 * Krantenknipsels: [http://zoeken.krantenbankzeeland.nl/ Krantenbank Zeeland].<br>
 * Verhaal Kerstnacht in Middelburg: Carla van de Merbel, PZC 21-12-2011 (met toestemming van de auteur)
-[[Category: Cafe]]
+* Verhaal De Collectie: [https://muziekblogzeeland.nl/2023/04/16/de-collectie/ Lennert Oosterling, Muziekblog Zeeland]
-[[Category:huidig]]
-[[Category:markt]]
-[[Category:Cees Rijn]]
 [[Category:Arjan Leendertse]]
-[[Category:1970-1980]]
-[[Category:1980-1990]]
-[[Category:1990-2000]]
-[[Category:2000-2010]]
-[[Category:2010-2020]]
 [[Category:Jeanette Minnema]]
 [[Category:Hayo Duinkerken]]
 [[Category:Bob Roosdorp]]
 [[Category:Pim van den Berge]]
-[[Category:Daan Bruinooge]]
-[[Category:Ad van de Woestijne]]